ذوق‏زدگی برای‌جایزه‌گرفتن‌از یک‌مدعی‌دروغین!

 

یکی از اتفاقات مشابهی که در چند روز مشابه رخ داد و نه تنها بیشتر روزنامه‌ها کثیرالانتشار ما به بازتاب آن پرداختند بلکه رسانه ملی نیز در رادیو و تلویزیون به آن پرداخت، ارائه جایزه معماری «آقاخان» به بازار تبریز است.

 

 

در دهه 1970 میلادی خانواده ثروتمند آقاخان با بودجه ای معادل یک میلیارد دلار، پروژه‌ای به نام  "Islamic Architecture" (معماری اسلامی) را کلید زد. این پروژه بلافاصله توسط دو دانشگاه «ام آی تی» و «هاروارد» (از پایگاه های اصلی یهودیان برای پیشبرد لیبرالیزم و سکولاریزم سیاسی اجتماعی و فرهنگی) در آمریکا پشتیبانی شد. در ظاهر این پروژه با هدف فرهنگی صورت گرفت. ولی سیاست اصلی در این طرح با رویکرد فرهنگی -سیاسی -اقتصادی تبیین شده بود.

 

جایزه معماری آقاخان بر خلاف جایزه پریتزکر(نوبل معماری)، بر روی شیوه‌های بومی و اسلامی و راهکردهای معماری کهن و نوین در توسعه جهان سوم نیز متمرکز است. این پروژه ها در کشورهایی قرار دارند که بیشتر جمعیت آن ها را مسلمانان تشکیل می‌دهند.

 

 

 

اما چرا در کشورهای اسلامی و به طرح‌های معماری اسلامی این جایزه داده می‌شود؟ پاسخ را باید در تفکر فرقه اسماعیله و رهبر آنها یعنی آقاخان جست‌وجو کرد. خلاصه ماجرای آقاخان‌ها این است که آنها ادامه فرقه اسماعیلیه از دوران حسن صباح به بعد هستند که رهبر آنها حسن دوم درست 40 سال پس از فوت حسن صباح بر منبر نشست و  هفدهم رمضان 599 هجری را قیامت اعلام کرد. او چهار پرچم به رنگ‌های سرخ و سبز و زرد و سپید کنار منبرش برافراشت و از پیروان خود خواست همراه با او بر سر خوان بنشینند و روزه خود را بشکنند و عید قیامت را جشن بگیرند!

 

این تاریخ با این انحراف بزرگ، فصل جدیدی در تاریخ اسماعیلیه باز می‌کند و این فرقه حیات خود را از آن پس و به گونه‌ای دیگر که امام برای امت خود تعیین می‌کردند و امامت از پدر به پسر ارث می‌رسید ادامه داد تا اینکه به حسنعلی شاه، آقاخان اول، رسید. از این نقطه ارتباط آقاخان‌ها با غرب آغاز می‌شود، آنها با ثروت هنگفتی که دارند تبلیغات فراوانی انجام می‌دهد و با برگزاری مسابقه‌های مختلف که مهم‌ترین آنها همین جایزه معماری است، خود را در سطح افکار عمومی مطرح می‌کنند. نکته قابل توجه درباره این فرقه این است که مانند دیگر فرقه‌های انحرافی از اسلام مثل بهاییت و وهابیت که به شدت تحت حمایت غرب هستند، آقاخان‌ها نیز ارتباط بسیار تنگاتنگ و مستقیمی با سران کشورهای غربی و البته کشورهای منطقه دارند و همه جا با عنوان یک شیعه واقعی از خود یاد می‌کنند. روزنامه‌های غرب تاکید دارند که هر جا صحبت از آقاخان می‌شود او را از نسل مستقیم حضرت رسول (ص) و علی (ع) و فاطمه (س) بدانند و این فرقه را به عنوان نسخه اصلی تشیع به افکار عمومی معرفی ‌کنند.

 

 

قصه آنجا غم انگیزتر می‌شود که آقاخان در مصاحبه‌ای در سال 2009  خود را امام معصوم و امام زمان می‌خواند و با تمسخر شیعیان اثنی عشری و با تعرض به ساحت مقدس امام زمان(عج)، شیعیان را معتقد به امامی موهوم می‌خواند.

 

احتمالا دست اندرکاران فرهنگی ما باید باز هم بنشینند و دست روی دست بگذارند و ببینند که آقاخان‌ها به بهانه دادن جایزه معماری آقاخان به بزرگترین و ملی‌ترین پروژه‌های ملی و دینی ما که ارتباط مستقیم با اعتقادات و سبک زندگیمان دارند، در یکی از حیاتی‌ترین جنبه‌ها زندگی ما ایرانی‌های شیعه اثنی عشری دخالت کنند، به بهانه این جایزه نماینده شان را به ایران بفرستند تا پروژه‌های معماری مستقیما زیر نظرشان اجرا شود، منویات خود را به شهرداری‌هایمان دیکته کنند، به آدم‌هایی که اعتقادات فراماسونری و انحرافی دارند، در همایش‌های مشترک مجال بروز و ظهور بدهند.

 

 

آقاخان‌ها به بهانه همین جایزه معماری به مقدس‌ترین مکان نزد ما مسلمانان تعرض کرده‌اند و پروژه بازسازی مسجد الاحرام را زیر نظر خود گرفته‌اند و به دنبال جای دادن نماد ابلیسک در قبله گاه ما مسلمانان و حرم امن الهی هستند و چند سالی است که دولت سعودی در غالب «طرح توسعه مسجد الحرام» اقدام به احداث ساختمان بلندی با نام «ابراج البیت» نموده است. این پروژه که با همکاری بنیاد معماری آقاخان‌ اجرا می‌شود مقدمه اجرای طرح پلید از سوی فراماسونرها برای هویت زدایی از حرم امن الهی است. و تازه این اول ماجرا است.

 

تاکنون به آقاخان‌ها به بهانه بردن جایزه معماری اجازه داده‌ایم در پروژه بازسازی لاله زار تهران، دخالت کردند، سراغ خاص‌ترین نمادهای فرهنگی و ملی ما در اصفهان بروند و علنا با بنیاد مسکن ما همایش مشترک برگزار کنند و از عقاید خود با افتخار بگویند و نمادهایشان را تحمیل کنند. این روزها هم این فرقه ضاله شهر تبریز و معماری استثنایی بازار آن را نشانه رفته‌ است و نه تنها کسی نیست که بپرسد آیا حداکثر 200 هزار دلار جایزه این فرقه ارزش دارد که با این نادانی و ناآگاهی آنها را به رسمیت بشناسیم و معماری ایرانی اسلامی خود را بازیچه دستان این گروه کنیم.

 

اگرچه به نظر می رسد تبلیغات فراوان برای جایزه آقاخان از سوی رسانه ها  و رسانه ملی «سهوا» اتفاق افتاده ولی به نظر می رسد در موارد اینچنینی باید توجه بیشتری را مبذول داشت.