چرا مردم می گویند حزب فقط حزب‌الله؟!

حزب موسوم به اصلاح طلب کار، با انتشار بیانیه ای خبر اخراج الهه راستگو، عضو قدیمی این حزب را رسما اعلام کرد.

به گزارش پایگاه خبری- تحلیلی "خیبرآنلاین"، اخراج این عضو شورای اسلامی شهر تهران به جهت رای وی به محمدباقر قالیباف جهت تصدی سه باره شهرداری تهران بود.

براساس بیانیه حزب کار، عدم توجه به مرامنامه و منافع حزب، اصلی ترین علت اخراج راستگو اعلام شده و به جهت آنکه او در انتخابات در لیست این حزب قرار داشته، از مردم عذرخواهی شده است.

جدای از آنکه بخواهیم وارد مباحث درون سازمانی این حزب و جریانات سیاسی بشویم، انتشار اخبار چند روز اخیر بهانه ای شد تا پاسخی به چرایی عدم اعتماد مردم ایران به حزب و حزب بازی ها طی همه ی سال های پس از انقلاب داده شود.

از بدو انقلاب و زمانی که احزاب ملی- مذهبی، توده و... فعال بودند و هرکدام نیز بنابر انحرافی به بایگانی تاریخ پیوستند، تا سال های پس از دفاع مقدس و احزابی همچون کارگزاران و مشارکت و موتلفه و...، یکی از مهمترین و راهبردی ترین شعارهای مردم در تجمعات انقلابی، شعار "حزب فقط حزب الله" بوده است.

براساس دیدگاه دوستان و دشمنان، انقلاب اسلامی ایران یک انقلاب گفتمانی، دینی، فرهنگی و اعتقادی بود و هرگز پرداختن صرف به معیشت و اقتصاد و سیاست و... مدنظر رهبران انقلاب و امت انقلابی نبوده است.

اگرچه، وقتی فرهنگ انقلابی در کشور حاکم باشد، قطعا اقتصاد و عدالت و سیاست نیز رنگ بوی دیگری خواهد گرفت اما در هیچکدام از شعارهای مردم و تظاهرات در دوران تاریک ستمشاهی، شعار برای نان و آب و شکم سرداده نشد و در یک کلام، برای این قبیل اقلام دنیوی، خونی به زمین ریخته نشد.

همچنین در دوران دفاع مقدس 8 ساله نیز مهمترین نیرویی که موجب شده بود ایران اسلامی و انقلابی با دستان خالی اما با همت عالی امام و امتش به پیروزی برسند، اعتقادات بود و نگاه ایثارگرانه و تفکر جهادی و مقاومت و ایستادگی و پایداری.

هیچیک از شهدای عزیز انقلاب و جنگ، برای به قدرت رسیدن فلان فرد و فلان حزب و دسته ی سیاسی جان خود که گرانبهاترین سرمایه یک انسان است، را به حراج نگذاشت. آنان، همه و همه تنها برای پیروزی انقلاب و تثبیت آن جهت زمینه سازی ظهور منجی ایستاده جان دادند.

امروزه اما تفکرات متفاوتی از سوی برخی سیاستمداران کم اثر و پرمدعا را نظاره گر هستیم. برای راه اندازی احزاب و به عبارتی دیگر، چنددسته ساختن مردم، چنان بر سر و سینه می زنند که گاهی دل آدمی به حالشان غش می رود.

کار چنان بالا می گیرد که حتی رسانه ی ملی، که همانگونه که از نامش پیداست ملی است نه حزبی(!)، 3، 4 ساعت از وقت یکی از مهمترین برنامه های خود را به احزاب و نمایندگان آنها اختصاص می دهند تا هرکدامشان برای جلب توجه افکار، اظهاراتی داشته باشند که برای برخی از همان اظهارات نیز جز تاسف، چیزی باقی نمی ماند.

حضرات طلبکار از مردم گلایه می کنند که چرا در جامعه ی اسلامی ایران، به احزاب بی توجهی می شود که از بدحادثه برای آنان، به فاصله بسیاری کوتاهی از این مباحثات، دم خروس یک حزب بیرون می زند.

خانمی که تا چند روز قبل در لیست این حزب بود، به جهت آنکه نظر حزب متبوع خود را اعمال نکرد و طبق گفته ی خودش، برنامه های فلانی را بر فلانی ترجیح داد، به انواع اتهامات و تهدیدها مبتلا می شود و نهایتا، حزب او با انتشار بیانیه ای رسمی حکم به اخراجش صادر می کند.

حالا متوجه شدید چرا مردم به احزاب، از چپ تا راستش، از اصولگرا تا اصلاح طلبش (که البته این روزها به شدت درهم آمیخته شده اند و فضای کاذب و ساختگی چندین ساله شان شفاف شده است) بی اعتنایی می کنند؟ مردم مسلمان و انقلابی ما در پی جریان و افرادی هستند که منافع انقلابشان را دنبال کنند نه منافع حزبشان را.

مردم از آنانی که رای می آورند و در مسندهای مختلف مسئولیت برعهده می گیرند مطالبه حفظ منافع عمومی را دارند نه منفعت های شخصی و حزبی و باندی را.

مردم اگر سی و اندی سال است که شعارشان "حزب فقط حزب الله" و "حزب فقط حزب علی" است، به جهت آن است که می دانند و دیده اند که حزب اللهی جماعت، در روز حادثه، از جان و مال و آبرویش می گذرد تا منافع مسلمانان تامین شود. نه اینکه مانند برخی احزاب، حتی از یک رای دادن خشک و خالی به فردی که ظاهرا قدری تفاوت نظر دارد نیز نمی گذرند.

شعارهای انقلابی مردم فقط لقلقه ی زبانشان نیست بلکه در پس همه ی آنها گفتمانی نهفته است و عقبه ای به قدمت تاریخ و به بصیرت امامانشان دارند.

اینگونه است که براثر بی تدبیری و عدم اعتدال گرایی از سوی عده ای پرمدعا، پنبه حزب و حزب بازی در افکار عمومی بیش از پیش زده می شود و حتی معدود افرادی که شاید در هیاهوی رسانه ای احزاب دچار تردید شده بودند، متوجه می شوند که حزب گراها، تنها سنگ خودشان را به سینه می زنند.

مجددا یادآوری می شود که مطلب فوق، تنها استفاده ای از اتفاقات چند روز اخیر پیرامون حزب کار و خانم راستگو جهت بیان دیدگاهمان بوده است وگرنه مسایل درون سازمانی آنها به خودشان مربوط می شود.