مظلومیت فرهنگ با الگوهای ناقص ملی!

معصومه طاهری سرویس فرهنگ وهنر صاحب نیوز: به مناسبت روز دختر و سالروز ولادت حضرت معصومه از شبکه اول سیما ویژه برنامه‌ای به نام «فیروزه» با حضور حمید استیلی و دخترانش به‌همراه سید مهدی سید صالحی با دخترش برگزار شد، یکی از دختران استیلی درپاسخ به سوال مجری در مورد این‌که تاحالا شده پدرش ببازد یا خیر گفت:«چند وقت پیش چهاربرگ بازی کردیم، پدرم باخت و پولش را نداد!». دختر کوچکتراستیلی هم در بخش دیگری از این برنامه  گفت: خوشحال می‌شود که پدرش در مدرسه به دنبالش برود. زیرا ماشین او مدل بالاست و والدین سایر بچه‌ها چنین ماشین‌هایی ندارند!!

این‌که فوتبالیست‌ها به دلیل موقعیت اقتصادی و به مدد رسانه‌ها به‌خصوص رسانه ملی از جایگاه  اجتماعی بالایی برخوردارهستند شکی نیست. این‌که ماشین آخرین سیستم وگران‌قیمتی دارد وفرزندش آرزویش این است پدرش با آن ماشین دنبالش بیاید برای این قشر مرفه و سرمایه‌دار امری عادی است؛  اما آن‌چه ما را برآن داشت تا این سطور را بنویسیم آن است که ورزشکاران  و به‌ویژه افرادی که نمایندگان تیم ملی هستند و هواداران زیادی هم دارند؛ خواسته وناخواسته الگو وگروه مرجع محسوب می‌شوند که خیلی‌ها ازآنها تبعیت والگو پذیری دارند، بنابراین درهمه امورباید مراقب باشند تا تاثیرگذاری منفی ازخود بر‌جای نگذارند؛‌ مطمئنا دختر استیلی ازسربچگی کارت بازی پدرش و برد و باخت او را دربرنامه‌ای زنده گفته است اما چرا باید چنین رفتاری ازسوی ورزشکار معروف و شناخته شده‌ای درجمهوری اسلامی سربزند؟! مگر نه این‌که کارت بازی و برد وباخت‌های آن خلاف شرعیات است؟! پس چرا بین این افراد مشهور چنین راحت انجام می‌شود که دختریک قهرمان محبوب ملی در رسانه ملی و برنامه‌ای زنده گلایه از ندادن پول باخت پدر کند؟! به راستی وقتی چنین الگویی مسایل شرعی را اهمیت نمی‌دهد وجدی نمی‌گیرد چه انتظاری از نوجوان وجوان عامی می‌توان داشت که از سرجهل ویا لجاجت به این امور دست می‌زند؟!

آری! این آقایان همان الگوهایی هستند که رسانه‌های زرد بزرگشان کردند و به دلیل موفقیت‌های ورزشی مشهورشدند بی‌آن‌که به رفتار ومنش دینی ومذهبی آن‌ها توجهی شود تا مبادا الگوهای ناقصی شوند. اینجاست که خلاء فرهنگ پهلوانی و جوانمردی را در فضای ورزش به شدت احساس می‌کنیم ورزشکارانی که زمانی با نام امام علی و پیروی از سبک زندگی آن بزرگوار خود را مزین می‌کردند امروز در قاب عکس‌ها و آرشیوهای ورزشی جای گرفته‌اند و الگوهایی از جنس دیگری برای نسل کنونی ارایه می‌شود که بیشتر رنگ وبوی غربی دارند تا اسلامی .

بی‌شک دراین مساله، نه استیلی را می‌توان مقصر دانست (که البته به‌عنوان یک مسلمان شیعه تقصیر دارد) و نه دختر کوچک او را، بلکه کسانی مقصراند که برای رسیدن به پست‌های مدیریتی ورزش کشور حتی از آبروی هم، نمی‌گذرند و پول بیت‌المال را با جیب پدرشان اشتباه گرفته‌اند اینان هستند که برای فرهنگ ارزشی قایل نیستند وهمه چیز را ابزاری برای بهتر نشان دادن بیلان‌کاری‌شان می‌دانند ؛‌ بیلانی که فرهنگ و دین در آن جایگاهی ندارد؛ حتی به صراحت باید گفت باشگاه‌های ما به دروغ نام فرهنگی را بر سر در خود آویزان کرده‌اند درحالی که دراین عرصه چیزی که به آن اهمیت نمی‌دهند و برایش سرمایه گذاری نمی‌شود همین فرهنگ است. چند وقت قبل با یکی از مدیران باشگاه پرسپولیس حرف می‌زدم باشگاهی که مدعی است ۳۰ میلیون مخاطب دارد و براساس این ادعا می‌تواند هرچقدر بخواهد ازجیب بیت‌المال برداشت کند بدون آن‌که به کسی پاسخ‌گو باشد از او پرسیدم فعالیت‌های فرهنگی باشگاه شما چیست؟ چیزی به یادش نمی‌آمد. گفتم: شما اصلا فعالیت فرهنگی هم دارید؟ با تحکم گفت: بله ما برنامه تلویزیونی «باشگاه» را داریم؟!!!

راستش صحبت را ادامه ندادم زیرا همه می‌دانند این برنامه نه تنها یک برنامه فرهنگی نیست، بلکه برنامه‌ای کاملا تبلیغی است که در آن به بینندگان آموزش می‌دهند رنگ باشگاه‌شان قرمز یا آبی باشد و سوپراستارهای فوتبال ورزش از دو تیم پرسپولیس و استقلال را معرفی می‌کنند وبس! می‌بینید که اگر بگوییم این برنامه فرهنگی نیست منصفانه‌ترین تعبیر را داشته‌ایم، زیرا این برنامه کسانی را به عنوان الگو برای نسل نوجوان وجوان مخاطب معرفی می‌کند که کمترین توجهی به مسایل فرهنگی ندارند. اینجاست که فرمایش حضرت آقا اتداعی می‌شود  که فرهنگ چقدر مظلوم است.