فتنه‌گران صدای مرا دزدیدند و به‌نام شجريان منتشر كردند

خواننده ترانه موسوم به "موج خون" با ابراز برائت از فتنه گران در سوء استفاده و انتشار این ترانه در سایت های ضد انقلاب تاکید کرد: فتنه گران با سوء استفاده از این ترانه در حقیقت صدای من را در راستای فتنه انگیزی خود دزدیده‌اند.

حسن شرقی در گفت‌وگو با رجانیوز با بیان اینکه شعر این ترانه از فريدون مشیری و آهنگساز آن هم رهام سبحانی است، گفت: فلسفه سرودن این شعر توسط مشیری –که در کتاب شعر او هم آمده است- کودکان مظلوم فلسطین و لبنان بودند که او خود نيز به این نکته اشاره کرده بود که بعد از مشاهده صحنه هایی از کشته شدن کودکان فلسطینی و لبنانی این شعر را سرودم.

وی همچنین تاکید کرد که آهنگسازی و ضبط این ترانه نیز مانند فسلفه سروده شدن شعر و هدف شاعرش در اعتراض ظلم به کودکان فلسطینی و لبنانی بود.

شرقی با بیان اینکه این ترانه قبل از انتخابات ریاست جمهوری ساخته شد و ربطی به حوادث انتخابات نداشت، افزود: آهنگ‎سازی این ترانه در سال 87 انجام شد و ضبط آن نیز در اردیبهشت سال 88 صورت گرفت.

وی با بیان اینکه سوء استفاده از ترانه توسط فتنه گران مسبوق به سابقه است، گفت: نمونه کاری که با این ترانه کردند، همچون کاری است که با ترانه " یار دبستانی من" کردند.

شرقی در پایان با بیان اینکه بر اینکه بدون رضایت و اطلاع عوامل این ترانه، فتنه گران اقدام به نشر آن کردند، تاکید کرد: هدف اصلی ما نشان دادن مظلومیت کودکان لبنانی و فلسطینی بود و هیچ ارتباطی با مسائل پس از انتخابات نداشت و به نوبه خود سوء استفاده از این ترانه را محکوم می کنم.

گفتنی است به دلیل شباهت صداي حسن شرقی با محمدرضا شجريان فتنه گران این ترانه را به اسم شجریان در سایت های خود منتشر کرده و از آن به نفع دشمنان ايران سوء استفاده کردند.

شعر اين ترانه که برای کودکان مظلوم لبنان و فلسطین سروده شد

شرم تان باد ای خداوندان قدرت،

بس کنید!

بس کنید از این همه ظلم و قساوت

بس کنید!

ای نگهبانانِ آزادی!

نگهدارانِ صلح!

ای جهان را لطف تان تا قَعرِ دوزخ رهنمون،

سربِ داغ است این که می بارید بر دل‌هایِ مردم،

سرب داغ!

موجِ خون است این، که می رانید بر آن کشتیِ

خودکامگی را

موج خون!

گرنه کورید و نه کر،

گر مسلسل های تان یک لحظه ساکت می شوند،

بشنوید و بنگرید:

بشنوید این وایِ مادرهای جان آزرده است،

کاندرین شب هایِ وحشت، سوگواری می کنند!

بشنوید این بانگِ فرزندانِ مادر مرده است؛

کز ستم هایِ شما هر گوشه زاری می کنند.

بنگرید این کشتزاران را که مزدوران تان

روز وشب با خونِ مردم ،آبیاری می کنند.

بنگرید این خلق عالم را که دندان بر جگر،

بیدادتان را، بردباری می کنند!

دست ها از دستِ تان ای سنگْ چشمان! بر خداست!

گرچه می دانم

آنچه بیداری ندارد،

خوابِ مرگ بی گناهان است و وجدان شماست!

با تمام اشک‌هایم ،باز، – نومیدانه – خواهش می کنم:

بس کنید!

بس کنید!

فکر مادرهایِ دلواپس کنید

رحم بر این غنچه هایِ نازکِ نورس کنید!

بس کنید!