بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
به گزارش پایگاه 598 به نقل از بی باک،
قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت یکی از قطعنامه‌های شورای امنیت است که در ۲۹ تیر
۱۳۶۶، برای پایان دادن به جنگ ایران و عراق صادر شد. این قطعنامه بلافاصله
از سوی عراق پذیرفته شد، ولی بعد از گذشت یک سال و هفت روز در ۲۷ تیر ۱۳۶۷
از سوی ایران پذیرفته شد و حضرت امام خمینی (ره) در ۲۹ تیر ۱۳۶۷ پیامی
دربارهٔ پذیرش قطعنامه منتشر کرد که به «نوشیدن جام زهر» معروف شد. پذیرش
این قطعنامه هرچند به معنای پذیرش آتش‌بس از سوی ایران بود، امّا رژیم خبیث
و جنایتکار صدام به حملات خود ادامه داد و مجدداً داخل خاک ایران شد تا
نقاط مهمی از جمله خرمشهر را به دست بیاورد برای اینکه با وضع بهتری در
مذاکرات حضور داشته باشد، اما همچون گذشته موفقیتی بدست نیاورد و نهایتاً
جنگ در ۲۹ مرداد ۱۳۶۷ پایان یافت.
جنگ تحمیلی عراق علیه ایران اگرچه در ابتدا با نویدهای ناپایدار پیروزی برای صدام جنایتکار همراه بود ولی این روند از سال 61 روند معکوسی پیدا کرد و بدان جا رسید که در عملیات های فتح المبین و بیت المقدس (آزاد سازی خرمشهر) هیچ امیدی برای ارتش عراق باقی نماند.
اگرچه قطعنامه 598 انتظار کامل جمهوری اسلامی ایران را برآورده نکرده است، لکن در مقایسه با قطعنامه‌های قبلی سازمان ملل متحد از ویژگیهای خاصی برخوردار است. مخصوصا بند 6 قطعنامه که در باب تعیین آغازگر جنگ است، با توجه به نیت های جانبدارانه ی شواری امنیت در جنگ – مبنی بر عدم رسیدگی به تجاوز عراق و تعیین وی به عنوان عامل شروع جنگ و ایراد خسارات جانی و مالی- برای جمهوری اسلامی ایران پیروزی بزرگی به حساب می آید؛ زیرا در سایه مقاومت رزمندگان و حرکت دیپلماسی فعال توانسته است شورای امنیت را متقاعد کند که صلح بدون تعیین متجاوز برخلاف عدالت و امنیت و در واقع عین ظلم است.
با این وجود نگاههای متفاوتی نسبت به قطعنامه وجود داشت گروهی قطعنامه را یک پیروزی بزرگ و نهایت امر ممکن می دانستند و گروه دیگر ضمن تلخ دانستن این قطعنامه، لزومی به پذیرش آن نمی دیدند و حتی تاکید داشتند که می توان جنگ را تا نابودی کامل ارتش متجاوز عراق ادامه داد
به
همین مناسبت "بی باک" گفتگویی را با سردار محمد كرمي راد نماینده محترم
مردم کرمانشاه و عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی
ترتیب داده است که در ادامه تقدیم می گردد.
جناب آقاي كرمي راد به نظر شما نگاه امام خميني به مقوله دفاع چه بود؟
قطع يقين نگاهي كه حضرت امام (ره) در بحث دفاع و جهاد دفاعي داشتند مبتني بر آيات و روايات و مباني فقه غني اسلام بود، آنچه كه نظر معظم له بود و تعريفي كه ايشان داشتند با صاحب جواهر و ديگر بزرگان تقريباً يكي بود، دفاع را بر آحاد مرد و زن واجب مي‌دانستند و حتّي تكليف بر كساني كه تكليف شرعي داشتند از جوانان، اذن پدر و مادر را هم شرط نمي‌دانستند، نكات ريز فقهي كه به هر حال هر يك از مراجع ممكن است با يك قدري اختلاف نظر داشته باشد ولي من حيث المجموع اين سؤال شما را اينطور پاسخ مي‌دهم كه مبناي فكري و اعتقادي حضرت امام (ره) همان چيزي است كه در شرع مقدس اسلام و در بحث دفاع آمده. آيات فراواني داريم و طبيعتاً تعريفي كه براي جهاد ابتدايي هست و جهاد دفاعي، تمييز دهنده‌ي جهادي كه به اذن ائمه‌ي معصوم ابتدایی گفته مي‌شود و تركش هم حرام است و از طرفي هم دفاعي كه به اذن ولي امر مسلمين، به اذن ولي فقيه، كسي كه جامع الشرايط است، اگر به كشور اسلامي يا حريم حدود اسلامي حمله‌اي از سوي اجانب و كفّار شود، بر همگان واجب مي‌شود.
به نظر شما آيا امام خميني(ره) به اهداف خود در دفاع مقدس رسيدند يا نه؟
بله رسيدند. آنچه كه ايشان در ابتدا حكم تكفير حزب بعث كافر عراق را صادر كردند و فرمان جهاد دادند، پاي اين موضوع هم ايستادند و مقاومت مردم باعث شد كه عراق نتواند توسعه طلبي كند و براي جمهوري اسلامي دست اندازي كند ، همان هفته‌هاي اول شروع جنگ دشمن ناكام ماند، تيم‌هاي مذاكره كننده‌اي از گوشه و كنار دنيا راه افتادند، چه كشورهاي حزب متحد و چه كشورهاي مربوط به سازمان ملل و ديگران، امام روي چهار شرط ايستادند و تا آخر هم همين شرط را تغيير ندادند عليرغم اينكه خواست قدرتهاي شرق و غرب خلاف خواست امام(ره) بود، حتي خيلي‌ها مطرح مي‌كردند شما فعلاً آتش‌بس را قبول كنيد، ولي امام (ره) نمي‌پذيرفت و در نهايت بعد از قبول قطعنامه ديديم همه آن شروط تحقق پيدا كرد منهای تعيين خسارت جنگ تحميلي.
صحبتي كرديد درباره اينكه مسئولين با امام(ره) صحبت كردند و گزارشاتي دادند، مي‌خواهيم بدانيم چقدر اين گزارش‌هايي كه به حضرت امام (ره) مي‌رسيد با واقعيت تطابق داشت؟
با اين وجود اینکه دفاع مقدس هشت سال طول كشيد و ما با دست خالي با همه‌ي قدرت‌ها جنگيديم يك وجب از خاك كشورمان در اختيار دشمن قرار نگرفت، عزّت كشورمان مرهون عزّت و آبرويي بود كه حضرت امام(ره) در آن عبارات بسيار ناراحت كننده كه براي همه رزمندگان سخت بود كه گفت فرزندان من الآن با قبول اين قطعنامه جام زهر را مي‌نوشم و عبارت جام زهر براي تك‌تك رزمندگان جام زهر سنگين‌تري بود، چون ايشان آبرو گذاشت خدا هم اين آبرو را حفظ كرد و هم جمهوري اسلامي و نظام حفظ شد و هم دشمنان به اهدافشان نرسيدند، بنابراين مي‌شود گفت كه امام(ره) در بحث دفاع و آرمان هايي كه داشت قطعاً نتيجه‌ي مثبت گرفت و حتي مي‌توانيم بگوئيم که در راستای اين ايستادگي و اين نوع دفاع بود كه خيزش‌هاي اسلامي را مي‌بينيم و بيداري ملت‌ها و تأثير آنها از انقلاب ما آثارش كاملاً پيداست.
جنگ تحمیلی عراق علیه ایران اگرچه در ابتدا با نویدهای ناپایدار پیروزی برای صدام جنایتکار همراه بود ولی این روند از سال 61 روند معکوسی پیدا کرد و بدان جا رسید که در عملیات های فتح المبین و بیت المقدس (آزاد سازی خرمشهر) هیچ امیدی برای ارتش عراق باقی نماند.
اگرچه قطعنامه 598 انتظار کامل جمهوری اسلامی ایران را برآورده نکرده است، لکن در مقایسه با قطعنامه‌های قبلی سازمان ملل متحد از ویژگیهای خاصی برخوردار است. مخصوصا بند 6 قطعنامه که در باب تعیین آغازگر جنگ است، با توجه به نیت های جانبدارانه ی شواری امنیت در جنگ – مبنی بر عدم رسیدگی به تجاوز عراق و تعیین وی به عنوان عامل شروع جنگ و ایراد خسارات جانی و مالی- برای جمهوری اسلامی ایران پیروزی بزرگی به حساب می آید؛ زیرا در سایه مقاومت رزمندگان و حرکت دیپلماسی فعال توانسته است شورای امنیت را متقاعد کند که صلح بدون تعیین متجاوز برخلاف عدالت و امنیت و در واقع عین ظلم است.
با این وجود نگاههای متفاوتی نسبت به قطعنامه وجود داشت گروهی قطعنامه را یک پیروزی بزرگ و نهایت امر ممکن می دانستند و گروه دیگر ضمن تلخ دانستن این قطعنامه، لزومی به پذیرش آن نمی دیدند و حتی تاکید داشتند که می توان جنگ را تا نابودی کامل ارتش متجاوز عراق ادامه داد
به
همین مناسبت "بی باک" گفتگویی را با سردار محمد كرمي راد نماینده محترم
مردم کرمانشاه و عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی
ترتیب داده است که در ادامه تقدیم می گردد.جناب آقاي كرمي راد به نظر شما نگاه امام خميني به مقوله دفاع چه بود؟
قطع يقين نگاهي كه حضرت امام (ره) در بحث دفاع و جهاد دفاعي داشتند مبتني بر آيات و روايات و مباني فقه غني اسلام بود، آنچه كه نظر معظم له بود و تعريفي كه ايشان داشتند با صاحب جواهر و ديگر بزرگان تقريباً يكي بود، دفاع را بر آحاد مرد و زن واجب مي‌دانستند و حتّي تكليف بر كساني كه تكليف شرعي داشتند از جوانان، اذن پدر و مادر را هم شرط نمي‌دانستند، نكات ريز فقهي كه به هر حال هر يك از مراجع ممكن است با يك قدري اختلاف نظر داشته باشد ولي من حيث المجموع اين سؤال شما را اينطور پاسخ مي‌دهم كه مبناي فكري و اعتقادي حضرت امام (ره) همان چيزي است كه در شرع مقدس اسلام و در بحث دفاع آمده. آيات فراواني داريم و طبيعتاً تعريفي كه براي جهاد ابتدايي هست و جهاد دفاعي، تمييز دهنده‌ي جهادي كه به اذن ائمه‌ي معصوم ابتدایی گفته مي‌شود و تركش هم حرام است و از طرفي هم دفاعي كه به اذن ولي امر مسلمين، به اذن ولي فقيه، كسي كه جامع الشرايط است، اگر به كشور اسلامي يا حريم حدود اسلامي حمله‌اي از سوي اجانب و كفّار شود، بر همگان واجب مي‌شود.
به نظر شما آيا امام خميني(ره) به اهداف خود در دفاع مقدس رسيدند يا نه؟
بله رسيدند. آنچه كه ايشان در ابتدا حكم تكفير حزب بعث كافر عراق را صادر كردند و فرمان جهاد دادند، پاي اين موضوع هم ايستادند و مقاومت مردم باعث شد كه عراق نتواند توسعه طلبي كند و براي جمهوري اسلامي دست اندازي كند ، همان هفته‌هاي اول شروع جنگ دشمن ناكام ماند، تيم‌هاي مذاكره كننده‌اي از گوشه و كنار دنيا راه افتادند، چه كشورهاي حزب متحد و چه كشورهاي مربوط به سازمان ملل و ديگران، امام روي چهار شرط ايستادند و تا آخر هم همين شرط را تغيير ندادند عليرغم اينكه خواست قدرتهاي شرق و غرب خلاف خواست امام(ره) بود، حتي خيلي‌ها مطرح مي‌كردند شما فعلاً آتش‌بس را قبول كنيد، ولي امام (ره) نمي‌پذيرفت و در نهايت بعد از قبول قطعنامه ديديم همه آن شروط تحقق پيدا كرد منهای تعيين خسارت جنگ تحميلي.
صحبتي كرديد درباره اينكه مسئولين با امام(ره) صحبت كردند و گزارشاتي دادند، مي‌خواهيم بدانيم چقدر اين گزارش‌هايي كه به حضرت امام (ره) مي‌رسيد با واقعيت تطابق داشت؟
با اين وجود اینکه دفاع مقدس هشت سال طول كشيد و ما با دست خالي با همه‌ي قدرت‌ها جنگيديم يك وجب از خاك كشورمان در اختيار دشمن قرار نگرفت، عزّت كشورمان مرهون عزّت و آبرويي بود كه حضرت امام(ره) در آن عبارات بسيار ناراحت كننده كه براي همه رزمندگان سخت بود كه گفت فرزندان من الآن با قبول اين قطعنامه جام زهر را مي‌نوشم و عبارت جام زهر براي تك‌تك رزمندگان جام زهر سنگين‌تري بود، چون ايشان آبرو گذاشت خدا هم اين آبرو را حفظ كرد و هم جمهوري اسلامي و نظام حفظ شد و هم دشمنان به اهدافشان نرسيدند، بنابراين مي‌شود گفت كه امام(ره) در بحث دفاع و آرمان هايي كه داشت قطعاً نتيجه‌ي مثبت گرفت و حتي مي‌توانيم بگوئيم که در راستای اين ايستادگي و اين نوع دفاع بود كه خيزش‌هاي اسلامي را مي‌بينيم و بيداري ملت‌ها و تأثير آنها از انقلاب ما آثارش كاملاً پيداست.
اخبار ویژه
سکوت اصلاحطلبان
پشت پرده و واقعیت سفر پزشکیان به مصر چیست؟
عضو کمیسیون فرهنگی: مصوبهای از شعام درباره حجاب به مجلس نرسیده است؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
