«خیانت بزرگ» فتنه‌گران علیه منافع ایران

به گزارش 598، مردم که در ۹ دی ۸۸ تکلیفشان را با «خیانت بزرگ» به ایران روشن کردند اما اینکه بعد از چهار سال بالاخره یکی از سران تئوریسین جریان اصلاحات به این خیانت اعتراف کرد و صراحتا تمامی اقداماتی را که منجر به شکل‌گیری فتنه شد، یک خیانت بزرگ در حق ایران عزیز خواند، نشان می‌دهد که عمق این خیانت ملی تا چه اندازه بوده است. 

به گزارش رجانیوز، «عباس عبدی» در نشست بررسی مسائل سیاسی با موضوع «بررسی کابینه روحانی» که در خبرگزاری فارس برگزار شد، شکل‌گیری حوادث سال ۸۸ را باعث تشدید فضای تحریم علیه کشورمان عنوان کرده و برهم خوردن فضای وحدت ملی در داخل کشور را که تلاش می‌شد از سوی فتنه‌گران دنبال شود، موجب طمع دشمنان نسبت به اثرگذاری بیشتر تحریم‌های اقتصادی بر مواضع خارجی ایران دانسته است. 

 

عبدی در بخشی از سخنان خود تاکید کرده است: «حوادث سال ۸۸ پروسه‌ای بود که کم‌کم شکل گرفت و همه در آن بازی به یکدیگر پاس‌کاری می‌کردند تا در ‌‌نهایت یک بازی مشمئزکننده‌ای شکل گرفت، نتیجه هم چیزی شد که در صحبت‌های مقام رهبری وجود داشت، یعنی هتک حیثیت از نظام بود و وضعیت ایران به دلیل همین اتفاقات در صحنه بین‌الملل به نسبت تضعیف شد. درست است که تحریم‌‌ها به دلیل مسائل هسته‌ای بود، اما اوضاع ۸۸ فضا را برای تشدید تحریم‌ها مستعد کرد.» 

 

این اعتراف دیرهنگام به کمک مستقیم فتنه‌گران به دشمنان منافع ملی ایران اگرچه اکنون حکم نوشدارو برای سهراب را دارد اما علاوه بر اینکه نظر کار‌شناسان و فعالان سیاسی درباره ارتباط سیستماتیک جریان آشوب در سال ۸۸ با مراکز اطلاعاتی امنیتی در غرب نظیر CIA، MI۶ و موساد مشخص می‌کند، یکبار دیگر حجم خیانت تاریخی طیف اصلاح‌طلب به منافع ملی ایران را یادآوری می‌کند؛ خیانتی که باعث شد تا مردم سراسر کشور به سیبل و هدف اصلی دشمنان کشور بدل شوند و در واقع قربانیان این خیانت تاریخی، مردمی بودند که به دلیل اعمال تحریم‌های بی‌سابقه اقتصادی، حتی در تهیه داروهای مورد نیاز خود نیز ناتوان ماندند. 

 

در واقع باید گفت سران فتنه، تنها مسئول به زمین ریخته شدن خون تعدادی از ایرانیان در جریان آشوب‌های خیابانی پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم نیستند؛ بلکه دست آنان به خون هر ایرانی که بر اثر عدم دسترسی به دارو و مواد مورد احتیاج درمانی که بر اثر اعمال تحریم‌ها امکان تهیه آن‌ها وجود نداشت، جان خود را از دست داده، آغشته است. 

 

البته این نخستین باری نیست که این مساله به طور واضح از سوی فعالان سیاسی مطرح می‌شود؛ بلکه جوزف لیبرمن، سناتور آمریکایی هم چندی پیش در یک مصاحبه تلویزیونی، صراحتا دلیل اعمال تحریم‌های تند و گسترده علیه ایران را «کمک به ادامه حیات گروه مخالفان داخل کشور» بیان کرده و گفته بود: «از یک منظر، یکی از سرچشمه‌های این حرکت جهانی در ایران و پس از انتخابات ریاست جمهوری شکل گرفت، که از دید من انتخاباتی تقلب آمیز بود که در ماه ژوئن سال ۲۰۰۹ شاهد بودیم و جنبش سبز در ایران متولد شد. 

 

مسعود میرکاظمی، رئیس کمیسیون انرژی مجلس هم چند روز پیش و در جریان بررسی رای اعتماد به وزرای کابینه پیشنهادی یازدهم، به این مساله اشاره و تاکید کرد: «اگر به دوره دولت نهم نگریسته شود در آن زمان ما در هر ماه یا یک سفر خارجی داشتیم و یا یک وزیر خارجه مهمان کشور ما بود. اگر در آن زمان تحریمی علیه ایران می‌خواست صورت بگیرد تحریم‌کنندگان باید چندین ماه به رایزنی می‌پرداختند تا بتوانند تحریم خود را عملی کنند و این در حالی است که امروز اتحادیه اروپا و آمریکا به راحتی این تحریم‌ها را انجام می‌دهند و این به اتفاقات سال 88 بازمی‌گردد که بعضی‌ها سعی دارند آن را پنهان کنند و اگر نظام جمهوری اسلامی ایران ترحم می‌کند نباید واقعیت‌ها نادیده گرفته شود.»

 

گفتنی است در‌‌ همان ایام فتنه، «رجانیوز» در مقاله‌ای به قلم یکی از فعالان سیاسی، به این مساله اشاره کرده و نوشته بود: «پس از ناامید شدن از فضای فتنه، غرب بار دیگر گزینه تحریم را روی میز کار خود قرار داد و با تمسک به شورای امنیت، تحریم‌های جدید را علیه ایران اعمال کرد؛ تحریم‌هایی که خود آنان و جریان فتنه همزمان با هم ادعا می‌کنند بی‌سابقه است. اما وقتی برخی سرنخ‌های دیدارهای مشکوک عناصر فتنه با غربی‌ها فاش می‌شود که چگونه آنان را برای تحریم‌های جدید ترغیب می‌کنند به رابطه محکم این جریان با تحریم‌ها پی می‌بریم. 

 

شاهد آنکه چندی پیش محسن مخملباف سخنگوی سبز‌ها در خارج از کشور طی دیدار با مقامات امریکایی، پیشنهادات اتاق فکر فتنه را برای تحریم‌های جدید ارائه و آنان را نسبت به این امر ترغیب کرد. بنابراین شکی باقی نمی‌ماند که جریان فتنه در تحریم‌های جدید نقش ستون پنجمی را بازی می‌کند و در داخل نیز با ترساندن مردم از تحریم‌ها، فضای جامعه را برای تحقق خواست غرب مبنی بر نتیجه دادن این تحریم‌ها مهیا می‌کند، اما ظاهراً فراموش کرده‌اند این تحریم‌ها نه اولی است و نه آخری. از اول انقلاب تاکنون بوده و از این پس نیز ادامه خواهد داشت.»