از نظر ربیعی، «لج ملی» و «ترس عمومی» از نظام باعث پیروزی روحانی شد

پیام فضلی نژاد، پژوهشگر روزنامه کیهان در پاسخ به این سوال که «برخی وزرای کابینه از جمله علی ربیعی درباره فتنه 88 مدعی هستند که بعد از خطبه 29 خرداد رهبری سکوت کرده‌اند، شایستگی وزیر شدن در نظام اسلامی را دارند؟» گفت: علی ربیعی یکی از مغزهای متفکر فتنه 1388 است و چنانکه در 18 آبان 1381 می‌گوید دستور کارش «احیاء جنبش‌های خاموش اجتماعی» است که با تحلیل آراء ایشان می‌توان به معنای درونی این گزاره دست یافت.

آقای ربیعی کسی است که در تیم «تمهید مقدمات فتنه» یک نقش فعال داشته است. او بر مبنای پیش فرض های تئوریک خود که ‌‌آنها را به قلم خود در 3 کتاب «جامعه‌شناسی تحولات ارزشی»، «معمای دولت مدنی در جهان سوم» و «زنده‌باد فساد» مبرهن و مستدل کرده، نظم سیاسی نظام الیگارشیِ ایالات متحده را بر قواعد حکومت دینی رجحان و برتری داده است.

فضلی نژآد درباره مبنای فکری علی ربیعی اظهار داشت: آقای ربیعی سال 1380 کتاب «جامعه‌شناسی تحولات ارزشی» را با موضوع واکاوی «رفتارشناسی رای دهندگان در انتخابات دوم خرداد 76» منتشر کرد. در این کتاب آقای ربیعی نتیجه انتخاب سیدمحمدخاتمی به ریاست‌جمهوری را «نه به حاکمیت» تفسیر می‌کند و در صفحه 25 آن می‌نویسد که مرجعیت و گروه‌های مرجع جمهوری اسلامی «به طور عجیبی موقعیت خود را از دست داده‌اند.» ربیعی سپس با یک سفسطه بزرگ می‌نویسد «به نظر می‌رسد بسیاری از اشکال مذهب» - یعنی فرقه ها و عرفانهای کاذب- تقویت شده‌اند، اما نتیجه انتخابات دوم خرداد «مشخص ساخت که نهادهای روحانی کارکردهای سنتی خود را تا حدودی از دست داده‌اند.»

 

فضلی‌نژاد با بیان اینکه منابع پژوهشی آقای ربیعی متکی بر نظریه‌های «حسین بشیریه» در زمینه «دموکراتیزاسیون» است، افزود: برای تیم امنیتی اصلاح‌طلبان رادیکال، «دموکراتیزاسیون» اسم مستعار «کودتای مخملی» بود و بشیریه با ترجمه آراء «ساموئل هانتینگتون» (تئوریسین امنیتی برجسته آمریکا و رئیس آکادمی علوم سیاسی ایالات متحد) تئوری‌هایی که نتیجه آن فروپاشی حکومت‎‌های ایدئولوژیک و ضدسرمایه‌داری است، به امثال «سعید حجاریان» و «علی ربیعی» آموخت. تحلیل ربیعی در کتاب «جامعه‌شناسی تحولات ارزشی» کاملا مبتنی بر رویکردهای «علم سیاست آمریکایی» است.

وی معتقد است که ارزش‌های بنیادین و نخستین انقلاب اسلامی به سبب «پایان فضای ارزشی جنگ، در کنار تحول جمعیتی همراه با آثار برنامه‌های سازندگی کافی بود تا سلسله مراتب ارزشی جامعه تغییر کند.» شگفت‌انگیز این است که آقای ربیعی در صفحه 184 این کتاب می‌نویسد «هرچه سواد مردم بالا رفته، نگرش‌های نوپدید دلایل انتخاب آقای خاتمی را باعث شده است.»

 

وی درباره همکاری علی ربیعی با هسته مرکزی فتنه 1388 گفت: علی ربیعی روز 2 تیرماه 1392 در میزگردی با حضور حمیدرضا جلایی‌پور و علی محمد حاضری در دانشگاه تهران حاضر شد و گفت رای مردم به حسن روحانی ناشی از «لج ملی» مردم و «ترس عمومی» از حاکمیت است. در واقع، ربیعی همان تحلیل‌های منسوخی که درباره انتخابات دوم خرداد ارائه داده بود و بی‌اعتباری آن‌ها را دیدیم، درباره انتخابات 24 خرداد 1392 نیز ارائه داد. کسی که زاویه دید نظری او این‌چنین بیمار و متوهم است، آیا می‌تواند عضوی از کابینه و در راس یک وزارتخانه اقتصادی مهم قرار گیرد؟

فضلی‌نژاد اذعان کرد: نباید مدیریت وزارت کار و رفاه و تامین اجتماعی که متولی امور سندیکاهای کشور و دارای منابع عظیم مالی است، تحت مدیریت فردی مانند آقای ربیعی قرار گیرد که در کنار سعید حجاریان مغز متفکر جنگ روانی فتنه 1388 بوده است و همچنان آراء و مقالات او در ماهنامه «مهرنامه» به مثابه ارگان فعالان فتنه 88 منتشر می‌شود. 

نویسنده کتاب «شاه‌کلید انگلیسی» افزود: نقش آقای علی ربیعی به عنوان مشاور امنیتی سیدمحمد خاتمی و عضو کمیته 3 نفره تحقیق که به وزارت اطلاعات و در ماجرای قتل‌های زنجیره‌ای یک نقش جدی است که باید به بررسی دقیق آن پرداخت. ضربه زدن به وزارت اطلاعات دستور کار اصلی «کمیته خطر جاری» آمریکا از سال 1376 بود و عملیات سرویس‌های جاسوسی لیبرال در سال 1377 که به «پروژه شبکه شیطان» موسوم شد، یکی از گام‌های جدی آن بود. در واقع، مشاور امنیتی رئیس‌جمهور وقت در راس یک اقدام ضدامنیتی علیه وزارت اطلاعات قرار گرفت و اتهام قتل‌های زنجیره‌ای را بدون تحقیقات کافی متوجه کارکنان خدوم این وزارتخانه کرد.

 

فضلی‌نژاد در پایان گفت: ارتباط آقای ربیعی در دهه 1370 و 1380 با گروه‌های تندرو مانند «دفتر تحکیم وحدت» ارتباط مستمر و آشکاری است که فقط به یک نمونه آن اشاره می‌کنم. ربیعی در دومین سالگرد حادثه کوی دانشگاه در تیرماه 1380 همراه افراطی‌ترین چهره‌های اردوگاه اصلاحات مانند «مصطفی تاج زاده»، «حسین بشیریه»، «هاشم آغاجری» و «سعید حجاریان در همایش‌ «دفتر تحکیم وحدت» حضور پیدا کرد و به ایراد سخنرانی تندی پرداخت. این سوابق در کنار نظریه‌های بی‌اعتبار و منسوخ آقای ربیعی به همراه فعالیت فعلی ایشان با ارگان‌های مطبوعاتی- دانشگاهی هسته مرکزی فتنه 1388 نشان می‌دهد که آقای ربیعی صلاحیت حضور در کابینه را به عنوان وزیر ندارد.