به گزارش 598، روزنامه کیهان امروز دوشنبه 21/05/92 در ستون اخبار ویژه خود نوشت: یک خبرگزاری آمریکایی نوشت: مصوبه اخیر کنگره درباره تحریمهای جدید پیامی است مبنی بر اینکه اعضای کنگره آمریکا مایلند دولت ایران به زانو درآید و پای میز مذاکره حاضر شود.
اینترپرس در ادامه تحلیل خود مینویسد: اگر هدف و سیاست دولت آمریکا متقاعد کردن ایران برای پذیرش محدودیت برنامه هستهایاش و قبول بازرسیهای دقیقتر است، تحریمهای جدید را نمیتوان اقدامی هوشمندانه به شمار آورد و میتوان گفت مخاطب این پیام نه تنها دولت بلکه ملت ایران نیز هست.
این تحلیل میافزاید: مصوبه مجلس نمایندگان آمریکا نشاندهنده دهنکجی به مردم ایران و خیل عظیم رایدهندگان است. این اقدام همچنین دهنکجی به آنهایی است که امیدوار به بهبود روابط بودند.
اینترپرس سرویس تاکید کرد: حداقل در حال حاضر در شرایطی که دولت و رایدهندگان ایرانی در یک طرف قرار دارند، تحریمهای آمریکا را تنها میتوان سیاست مجازات جمعی دانست که نه تنها با هدف سرنگونی دولت ایران بلکه به منظور بیثبات سازی زندگی و سرزندگی مردم این کشور طراحی شده است. یکی از اساتید دانشگاه که به طور مرتب به ایران آمد و شد دارد درباره افزایش دیدگاههای منفی نسبت به آمریکا حتی در مناطق شمالی تهران که معمولا محل سکونت طبقه سکولار و «غربزده» ایران است ابراز شگفتی کرد.
این گزارش هشدار داد: اقداماتی که تلاشهای ملت ایران را برای تغییر مسیر سیاستهای دولتشان رد و به جایش سیاستهای مجازات جمعی را تشدید میکند سرانجام ثمره منفی خود را دریافت خواهد کرد.
400 عضو مجلس نمایندگان آمریکا چهارشنبه گذشته تحریمهای تازهای را برای اثرگذاری بر صادرات نفت ایران و کاهش حجم آن به تصویب رساندند.
مجلس با احمدینژاد تعارف نداشت با روحانی هم همینطور
با وجود لابیهای گسترده با نمایندگان مجلس، همچنان برخی وزرای پیشنهادی با مخالفت نمایندگان مواجهند و احتمال رأی عدم اعتماد به آنها قابل توجه است.
بر اساس آخرین ارزیابیها وزیران پیشنهادی نفت، آموزش و پرورش، علوم، راه و مسکن از جمله این افراد هستند ضمن اینکه احتمالا درباره وزرای پیشنهادی کار و رفاه، ورزش، اطلاعات، خارجه و ارشاد نیز اما و اگرهایی در میان طیفهایی از نمایندگان شنیده میشود.
محمدرضا خباز از چهرههای اصلاحطلب و دارای سوابق نمایندگی مجلس در مصاحبه با خبرگزاری ایلنا هر چند ابراز امیدواری کرد که همه وزیران پیشنهادی رأی اعتماد بگیرند، یک واقعیت را مورد توجه قرار داد و گفت: به فرض اینکه یک یا چند نفر از وزرای پیشنهادی آقای دکتر روحانی از مجلس رأی اعتماد نگیرند، اتفاق خاصی نمیافتد و آسمان به زمین نمیآید؛ کما اینکه نمایندههای مجلس در دوره گذشته میخواستند به 7 تن از وزرای پیشنهادی دولت آقای احمدینژاد رأی ندهند اما حالا با عنایاتی که از این طرف و آن طرف شد، باز هم برخی از آنها رأی نیاوردند.
گفتنی است چند تن از وزرای پیشنهادی احمدینژاد رئیسجمهور سابق در دولتهای نهم و دهم نتوانستند رأی اعتماد مجلس را به دست آورند.
در همین حال «مشرق» در خبری نوشت: ارزیابیها از فضای مجلس نشان میدهد آقایان محمدعلی نجفی و جعفر میلیمنفرد از کمترین شانس برای کسب رأی اعتماد نمایندگان برخوردارند. همچنین احتمال رأیآوری زنگنه، سلطانیفر و آخوندی بستگی به لابیهای سنگینی دارد که بتوانند طی روزهای آینده انجام دهند. پیشبینی میشود بیشترین آرای مجلس را سیدحسن قاضیزاده هاشمی وزیر بهداشت و درمان، حسین دهقان وزیر دفاع، علیطیبنیا وزیر اقتصاد و حمید چیتچیان وزیر نیرو به دست آورند.
گزارشها حاکی است که لابی گسترده برای وزیران پیشنهادی و به ویژه برای وزیران پیشنهادی نفت(زنگنه)، کار و رفاه (ربیعی)، راه و مسکن (آخوندی)، علوم (میلیمنفرد)، آموزش و پرورش (نجفی) و برخی وزرای اقتصادی در جریان است.
حسین طلا نماینده مردم تهران در مجلس در مصاحبه با مهر میگوید احتمالا 5-4 نفر از افراد پیشنهادی با مشکل رأی اعتماد یا رأی بسیار پایین مواجه میشوند.
وی با بیان اینکه پرونده قراردادهای نفتی دوره وزارت زنگنه با ابهاماتی مواجه است، میافزاید: وزیران پیشنهادی نفت، مسکن، آموزش و پرورش، آموزش عالی، کار و تا حدودی وزارت صنعت و معدن برای گرفتن رای اعتماد از مجلس کار سختی در پیش دارند.
محمد بیاتیان نماینده بیجار نیز معتقد است دو سه نفر از جمله وزیران علوم، و راه و مسکن لب مرز هستند و احتمالا رأی نمیآورند.
وی با انتقاد از اینکه برخی وزیران پیشنهادی عدهای را برای لابی کردن به همراه خود به مجلس میآورند که این کار زیبنده نیست، گفت: روزی که آقای [...] به کمیسیون صنایع آمد، 20 نفر همراه وی بودند و به همین خاطر در کمیسیون جایی برای ایستادن هم نبود.
وی خاطرنشان کرد: حتی برخی نمایندگان اصلاحطلب مجلس نسبت به وزیران پیشنهادی انتقاد دارند و اعلام کردهاند که به برخی از آنها رای نخواهند داد.
در همین حال زهره طبیبزاده عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس گفت: محمدعلی نجفی در نشست کمیسیون فتنه را انکار کرد و میگفت تعریف ما از فتنه با تعریف او متفاوت است و به نوعی وجود فتنه را انکار میکرد و ظاهرا آنچه نمایندگان به نقل از مقام معظم رهبری درباره فتنه 88 مطرح میکردند، مورد قبول آقای نجفی نبود و ظاهرا از نظر آقای نجفی فتنهای وجود نداشته است.
به گفته وی اسناد زیادی درباره عملکرد میلیمنفرد جمعآوری شده است.
از سوی دیگر صادق زیباکلام در مصاحبه با دویچهوله از سن بالای اعضای کابینه انتقاد کرد و با بیان اینکه بسیاری از کسانی که به روحانی رأی دادهاند دلشان میخواست کابینه جوانتر از این باشد، اعلام کرد که احتمالا محمدعلی نجفی، آخوندی، زنگنه، میلیمنفرد و ربیعی با مشکل رأی اعتماد مجلس مواجه خواهند شد.
او این را هم گفته که علی جنتی و محمدجواد ظریف و میلیمنفرد در صورت تصدی وزارت ارشاد، علوم و خارجه، این وزارتها را زیر و رو خواهند کرد!
مجله آمریکایی تایم میگوید محمدجواد ظریف وزیر خارجه پیشنهادی به مجلس ایران از اعضای تیمی بودند که دنیا در معامله بزرگ با آمریکا در مذاکرات بودند اما سرانجام رئیسجمهور وقت آمریکا ایران را در «محور شرارت» طبقهبندی کرد.
تایم در تحلیلی نوشت: ظریف طی سالهای 2007-2002 نماینده ایران در سازمان ملل بود و معرفی او به منزله پرش در سیاست خارجی تعبیر شده است... ظریف در سال 2003 جزو اعضای تیم مذاکرهکننده ایران بود. در آن سال این تیم با آمریکا بر سر برنامه هستهای، معامله بزرگ انجام داد اما این روند مذاکرات به دنبال آنکه «جورج بوش» رئیسجمهور وقت آمریکا، ایران را همراه با کرهشمالی و عراق در محور شرارت طبقهبندی کرد رها شد.
تایم افزود: دو سال قبلتر از آن یعنی در 2001 ظریف نماینده اصلی ایران در «کنفرانس بن» بود که بازیگران منطقهای را بعد از تهاجم نظامی آمریکا به افغانستان و بیرون راندن طالبان از این کشور، گرد هم آورده بود. «جیمز دابینز» همتای آمریکایی ظریف در این اجلاس که امروز فرستاده ویژه اوباما به افغانستان است بعدها در خاطراتش از ظریف به عنوان یک ایرانی دارای رفتاری پسندیده و خوب و جدیت در انجام کار یاد کرد.
این دو مقام، در حاشیه کنفرانس بن بارها با یکدیگر بطور خصوصی ملاقات داشتند و بر سر موضوعات مختلف و دستیابی به یک معامله گفتوگو کردند که در نهایت امر این معامله به انجام رسید که چند هفته بعد «حامد کرزای» کرسی ریاستجمهوری افغانستان را بدست گرفت.
این مجله مینویسد: اما نباید هم دچار توهم شد که با روی کارآمدن ظریف، یخ روابط ایران و آمریکا یک شبه ذوب میشود. «ادوارد لاک» از مقامات سابق بلندپایه سازمان ملل اظهار میدارد: «به آنهایی که انتخاب ظریف به وزارت خارجه ایران را جشن گرفتهاند باید گفت دست نگه دارید و قدری محتاط باشید».
تایم مینویسد: هرچند ظریف چهره مقبولتری است اما در این تحول جدید، بنیان آرمینایی روابط ایران و آمریکا آخرین چیزی است که تغییر خواهد کرد نه اولین آن ... به رغم آنکه در تهران تغییری برجسته اتفاق افتاده و موضع ایران در مقابل غرب قدری تغییر کرده است، برعکس در واشنگتن از شدت احساسات تند و غلیظ جنگطلبان چیزی فروکش نکرده است. دقیقا در همان روزی که مشخص شد ظریف برای تصدی مقام وزارت خارجه ایران در نظر گرفته شده است مجلس نمایندگان آمریکا مصوبهای جدید برای تشدید تحریم ایران تصویب کرد و قرار است در ماه سپتامبر برای بررسی و تصویب تسلیم «سنا» شود.
همچنین 76 سناتور آمریکایی با امضاء نامهای به «باراک اوباما» او را تحت فشار قرار دادند فشارها علیه ایران را بیشتر کند. به گفته «ولی نصر» مشاور اسبق سیاست خارجی اوباما «این رویکرد خصمانه رهنمون به یک دیپلماسی سودبخش نخواهد شد». نصر بر این باور است که «اگر رویکرد آمریکا همچنان مانند گذشته تشدید تحریمها باشد، تفاوتی نخواهد کرد چه کسی سکان هدایت دیپلماسی ایران را بدست گیرد چون هیچ حرکتی رو به جلو در کار نخواهد بود».