رضایی با اینکه حدود ۳۰ دقیقه پایانی بازی را در زمین حضور نداشت اما بیش
از سیدصالحی و صادقیان صاحب توپ شد. با این حال صادقیان یک گل زد و
سیدصالحی هم دو پاس کلیدی در جریان بازی داد. رضایی اما از ۲۶ پاسای که
داد، ۱۰ بار دچار خطا شد و توپ را لو داد. در واقع رضایی حدود ۴۰ درصد
توپهای دریافتشده را لو داد. رضایی یک بار هم پاس کلیدی نداد.
* کدام پست، کدام وظیفه؟
مهم ترین مسئله در مورد غلامرضا رضایی این است که در هیچ یک از چهار پست
لوزی تهاجمی در سیستم ۱-۳-۲-۴ گزینه مطلوب نیست اما به دلیل سرعت و انرژی
بالایی که دارد، دایی در هر بازی از او در ترکیب اصلی استفاده میکند.
رضایی زمانی که در راست بازی میکند (مثل بازی با مس) به ندرت برای شوتزنی
به عرض میزند و به ندرت شوت میزند و در سمت راست هم به ندرت ارسالهای
مناسب انجام میدهد.
از این رو رضایی زمانی که در کانالهای میانی صاحب توپ میشود، بیشتر پشت
به دروازه حریف است و پاسهای ساده میدهد و خطر چندانی برای حریف ایجاد
نمیکند. علی دایی باید در مورد رضایی به نتیجه قطعی برسد که در کدام پست
میخواهد از او استفاده کند و چه وظایفی برعهده رضایی است.
* سیستم دایی، بلاتکلیفی رضایی
رضایی فصل پیش گاهی کنار کریم انصاریفرد در سیستم ۲-۴-۴ بازی میکرد. به
عنوان مهاجم تیپ ۲ که بیشتر در فضای خط دفاع و هافبک حریف صاحب توپ میشد.
در این فرم بازی رضایی کارایی بیشتری در فاز حمله داشت و پاسهای کلیدی
بیشتری هم به زوج تهاجمی خود میداد.