پیامهای مغرضانه، خطرات تحلیلگرانه!
حاشيه هاي كه همچون «بلا» دامان سينمايي كشور طي چهار سال گذشته را گرفته، اهميت واگذاري سكان هدايت اين هنر - صنعت به فردي «شايسته» را بيش از پيش ضروري ساخته است.
سينماي ايران پس از پيروزي انقلاب اسلامي، متكي بر بيان زلال امام
خميني(ره) مبني بر اينكه «ما با سينما مخالف نيستيم، با فحشا مخالفيم»، قدم
در مسيري گذاشت كه اكنون در عرصه هاي جهاني از آن به عنوان «نجيب ترين»
سينما ياد مي شود.
پي ريزي سينما با چنين رويكردي در ذيل تربيت سينماگراني فهيم، سبب شد سينماي ايران طي ۳۴ سال گذشته، به عنوان بهترين سفير فرهنگي، بيش از ۲۰ هزار حضور در جشنواره جهاني و نيز كسب نزديك به سه هزار جايزه بين المللي سينمايي را در كارنامه پر افتخار خود به ثبت برساند.
اما چنين توفيقاتي را نبايد به تلاش سينماگران محدود كرد و بايد نقش مديران سينمايي را در كسوت «هادي» و «سياستگذار» سينما طي سال گذشته مورد توجه قرار داد.
با نگاهي به افرادي كه طي ۳۴ چهار ساله گذشته بر مسند مديريت سينمايي كشور نشسته اند،نام زنده ياد «سيف الله داد» و «جواد شمقدري» به لحاظ آنكه «مرداني از جنس سينما» بودند بيش از ديگران خودنمايي مي كند.
هرچند دستاوردهاي مطلوب مرحوم داد، برداشت مطلق اين موضوع را كه مديريت سينما بايد به مديري آشنا به سينما واگذار شود تقويت كرد،به همان اندازه سياست هاي شمقدري طي چهار گذشته تمام رشته هاي اين برداشت را پنبه كرد و آگاهان را بر اين باور رساند تنها «سينماي بودن» ملاكي براي «مدير سينمايي خوب بودن» نمي تواند باشد.
اكنون با آغاز فعاليت دولت يازدهم و همزمان با معرفي «علي جنتي» به عنوان وزير پشنهادي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، گمانه زني براي واگذاري تصدي مديريت سينمايي كشور در محافل مطبوعاتي بالا گرفته و برخي منابع از افرادي به عنوان نامزد اين پست ياد مي كنند.
گمانه زني ها به جا، اما ناگفته نماند، سينماي كشور اكنون يكي از «تيره» ترين روزهاي خود را سپري مي كند، و انتصاب مديري براي پايان بخشيدن به اين تيره روزي، بايد با دقت و وسواس بيشتري صورت گيرد.
جنجال و حاشيه سازي براي خانه سينما و كشمكش هاي پيرامون آن در دوره مديريت كنوني سينما، انرژي بسياري از سينماي كشور را گرفت و سبب درجا زدن آن شد.
همزمان در دوره اي كه هاليوود با شدت بخشيدن به پروژه ايران هراسي، به «آرگو» اسكار داد و «گلاب» را در دست توليد دارد و «جنگ جهاني زد» را به اكران رساند، مديريت كنوني سينما با بي تدبيري و شخصي نگري، به «خودزني» پرداخت و با طرح ايجاد «انشقاق» سينماگران «وطني» بناي سينمايي نجيب ايران را ويران كرد.
سينماي ايران اكنون براي احيا نياز به مديري دارد كه با شناخت دقيق از سينما، از معيارهاي همچون «اعتدال گرايي» ،«تخصص» ،«ايمان» ، «تقوا» ، «پاكدستي» ، «تجربه» ، «كارداني»
، «شناخت واقعيت ها» و «اخلاق» برخوردار باشد.
توجه به چنين معيارهاي كه روز گذشته(سه شنبه) نيز در نشست خبري رييس دولت «تدبير و اميد» مورد تاكيد قرار گرفت، مسير انتخاب چنين مديري و دادن فرمان هدايت سينما به وي را هموار مي سازد.
بدون شك انتخاب مديري فارغ از چنين معيارها و يا افرادي كه تنها تجربه دبيري چند جشنواره و توليد معدود آثار سينمايي را دارند، نه تنها دردي از سينما دوا نمي كند، بلكه گامي رو به عقب خواهد بود.
سينماي ايران امروز به يار شاطر نياز دارد نه بار خاطر.
پي ريزي سينما با چنين رويكردي در ذيل تربيت سينماگراني فهيم، سبب شد سينماي ايران طي ۳۴ سال گذشته، به عنوان بهترين سفير فرهنگي، بيش از ۲۰ هزار حضور در جشنواره جهاني و نيز كسب نزديك به سه هزار جايزه بين المللي سينمايي را در كارنامه پر افتخار خود به ثبت برساند.
اما چنين توفيقاتي را نبايد به تلاش سينماگران محدود كرد و بايد نقش مديران سينمايي را در كسوت «هادي» و «سياستگذار» سينما طي سال گذشته مورد توجه قرار داد.
با نگاهي به افرادي كه طي ۳۴ چهار ساله گذشته بر مسند مديريت سينمايي كشور نشسته اند،نام زنده ياد «سيف الله داد» و «جواد شمقدري» به لحاظ آنكه «مرداني از جنس سينما» بودند بيش از ديگران خودنمايي مي كند.
هرچند دستاوردهاي مطلوب مرحوم داد، برداشت مطلق اين موضوع را كه مديريت سينما بايد به مديري آشنا به سينما واگذار شود تقويت كرد،به همان اندازه سياست هاي شمقدري طي چهار گذشته تمام رشته هاي اين برداشت را پنبه كرد و آگاهان را بر اين باور رساند تنها «سينماي بودن» ملاكي براي «مدير سينمايي خوب بودن» نمي تواند باشد.
اكنون با آغاز فعاليت دولت يازدهم و همزمان با معرفي «علي جنتي» به عنوان وزير پشنهادي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، گمانه زني براي واگذاري تصدي مديريت سينمايي كشور در محافل مطبوعاتي بالا گرفته و برخي منابع از افرادي به عنوان نامزد اين پست ياد مي كنند.
گمانه زني ها به جا، اما ناگفته نماند، سينماي كشور اكنون يكي از «تيره» ترين روزهاي خود را سپري مي كند، و انتصاب مديري براي پايان بخشيدن به اين تيره روزي، بايد با دقت و وسواس بيشتري صورت گيرد.
جنجال و حاشيه سازي براي خانه سينما و كشمكش هاي پيرامون آن در دوره مديريت كنوني سينما، انرژي بسياري از سينماي كشور را گرفت و سبب درجا زدن آن شد.
همزمان در دوره اي كه هاليوود با شدت بخشيدن به پروژه ايران هراسي، به «آرگو» اسكار داد و «گلاب» را در دست توليد دارد و «جنگ جهاني زد» را به اكران رساند، مديريت كنوني سينما با بي تدبيري و شخصي نگري، به «خودزني» پرداخت و با طرح ايجاد «انشقاق» سينماگران «وطني» بناي سينمايي نجيب ايران را ويران كرد.
سينماي ايران اكنون براي احيا نياز به مديري دارد كه با شناخت دقيق از سينما، از معيارهاي همچون «اعتدال گرايي» ،«تخصص» ،«ايمان» ، «تقوا» ، «پاكدستي» ، «تجربه» ، «كارداني»
، «شناخت واقعيت ها» و «اخلاق» برخوردار باشد.
توجه به چنين معيارهاي كه روز گذشته(سه شنبه) نيز در نشست خبري رييس دولت «تدبير و اميد» مورد تاكيد قرار گرفت، مسير انتخاب چنين مديري و دادن فرمان هدايت سينما به وي را هموار مي سازد.
بدون شك انتخاب مديري فارغ از چنين معيارها و يا افرادي كه تنها تجربه دبيري چند جشنواره و توليد معدود آثار سينمايي را دارند، نه تنها دردي از سينما دوا نمي كند، بلكه گامي رو به عقب خواهد بود.
سينماي ايران امروز به يار شاطر نياز دارد نه بار خاطر.
اخبار ویژه
روایت صحیح از نحوه مدیریت انرژی در دولت شهید رئیسی؛
در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
پر طرفدار ترین ها
