غیبت زنان در فهرست وزیران پیشنهادی برای لایه‌هایی از جامعه غیر منتظره بود هر چند که همچنان احتمال انتصاب خانم‌ها به معاونت رییس جمهور و ریاست برخی سازمان ها یا مناصب دیگر وجود دارد ولی با توجه به شکسته شدن تابوی وزارت زنان در دولت احمدی‌نژاد این بار معرفی نشدن یک زن اسباب تعجب شده است.
زهرا اشراقی عضو شورای مشورتی اصلاح‌طلبان اما نگاه جنسیتی به کابینه را نفی می‌کند و می‌گوید اتفاقا در نظر گرفتن سهمیه برای زنان نگاهی تبعیض‌آمیز به شمار می‌آید و وزیر شدن زنان اولویت ندارد.
به گزارش ایسنا، گفت و گوی عصر ایران با خانم اشراقی که همچنان با عنوان نواده امام خمینی(ره) شناخته می‌شود از این قرار است:
* در فهرست 18 نفری وزیران پیشنهادی آقای روحانی نام هیچ خانمی دیده نمی‌شود. انتظار داشتید؟
نباید به کابینه نگاهی جنسیتی داشته باشیم؛ اصولا «سهم خواهی» و «در نظر گرفتن درصد مشخص» یعنی تن دادن به تبعیض و اقلیت بودن. به همین دلیل معتقدم رفع تبعیض و محدودیت‌ها باید به طور ریشه‌ای باشد و نه به صرف حضور یک یا چند زن در کابینه.
*یعنی شما مخالف وزیر شدن زنان هستید؟
نه، اصلا چنین منظوری نداشتم. اتفاقا خوب است که یک یا چند وزیر زن با درخشش در نقش وزیر، توانمندی و شایستگی زنان را به جامعه نشان بدهند. اما مساله، این است که مشکلات زنان با این کار تمام و حتی کم هم نمی‌شود. بحث زنان، بحثی مهم است و برای رسیدن به شرایط آرمانی باید در وهله اول همنشین شوند و زنانی با افکار و عقاید مختلف دور هم جمع شوند و ببینند که برای بهبود شرایط چه کاری باید انجام داد. باید گفت که نگاه به زنان نگاهی ناعادلانه است و نه تنها وزیر، بلکه ما برای حضور در لایه‌های میانی مدیریتی هم جایی نداریم، آن هم در حالتی که ثابت شده کمتر از مردان نیستیم. دولت روحانی فرصتی خوب برای جامعه زنان است و به همین دلیل باید با شناسایی توانمند‌ی‌ها آنها را در عرصه‌های مختلف مدیریتی به کار گرفت.
*با این حساب نبودن نام یک خانم در فهرست وزیران پیشنهادی نباید موجب سرخوردگی شود.
چرا وزیر نشدن زنان باید موجب سرخوردگی و ناراحتی باشد؟ سؤال این است که وزارت زنان در کابینه آیا واقعا مشکلی از مشکلات زنان حل می‌کند؟ پاسخ منفی است. برای اینکه بتوانیم شرایط را برای زنان ایده‌آل کنیم، باید در نظر داشته باشیم مشکل زنان «جای خالی» در کابینه نیست. بلکه این قوانین باید تغییر کند تا مشکلات به صورت ریشه‌ای حل شود.
* جایی هم عنوان کرده بودید تبعیض از کلاس اول دبستان شروع می‌شود.
بله. وقتی بچه‌ها الفبا را با «بابا آب داد» و «بابا نان داد» یاد می‌گیرند ما را به این نتیجه می‌رساند که زن و مادر را به عنوان نفر دوم می‌خواهند. وقتی قوانین به ما حکم می‌کند برای هر کاری از همسران خود اجازه بگیریم آیا با وزیر زن می‌توان مشکلاتی از این دست را حل کرد؟ تاکید می‌کنم هدف اول باید نغییر و اصلاح قوانین باشد.
*اما این قوانین ریشه در باید‌ها و نبایدهای شرعی دارد.
اصلا چنین چیزی نیست. چه کسی می‌گوید اسلام بین مردان را بر‌تر از زنان می‌داند؟ مگر در قران نیامده «آنها که تقوای بیشتری دارند، بر‌تر هستند» اما برخی با قرائت اشتباه این ذهنیت را تزریق کرده‌اند که زن از نظر اسلام زیر سایه مرد است.
* آیا خود زنان برای حل مشکلات شان فعال هستند؟
خیر، متاسفانه زنان کشور ما آن طور که باید برای احقاق حق خود تلاش نمی‌کنند. آن هم در شرایطی که قانون ما، فرهنگ ما و حتی کتابهای درسی ما همه تاکید بر برتری مرد دارند.
*و نکته پایانی؟
در حالی مسوولیت گرفتن زنان برای برخی به دغدغه اصلی بدل شده همین الان شاهدیم برخی از زنان در مجلس به عنوان نماینده تصمیم‌هایی می‌گیرند که با حقوق و مطالبات زنان ۱۸۰ درجه اختلاف دارد.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
