حجت الاسلام روانبخش در وبلاگ شخصی خود نوشت: مراسم تحلیف رییس جمهور محترم در مجلس شورای اسلامی اتفاق جدیدی افتاد که برای همه خیلی جدید بود، کف زدن های ممتد برای رییس جمهور!
هرچند برخی از سخنان آقای روحانی نیاز به تشویق داشت چرا که در برابر غربی ها مقتدرانه سخن گفت و بر تهدیدهایشان خندید ولی دو پرسش اساسی در برابر این اقدام مجلس وجود دارد؛ اول این که این گونه اظهارات یا تندتر از آن را دکتر احمدی نژاد نیز در مجلس داشته است ولی با این گونه تشویق ها روبرو نمی شد دوم این که چرا مدل تشویق تغییر یافته است و مجلس از رسم همیشگی خود دست برداشته از صلوات و تکبیر به کف و سوت روی آورده است.؟
آیا تناسب مجلس شورای اسلامی با کف و صوت بیشتر است یا تکبیر و صلوات؟! البته شاید هم برخی فکر کرده اند که چون خارجی ها حضور دارند بهتر است بر روال آن ها تشویق کنیم. و شاید هم به دلیل حضور عناصری خاص در میان وزرای پیشنهادی، برخی از نماینده ها خیلی به وجد آمده خواسته اند با فرهنگ آنان رییس جمهورشان را تشویق کنند!
البته این گونه کارها چندان بزرگ نیست ولی به هر حال می تواند به نوعی خود کم بینی تفسیر شود و به مرور هویت اصیل خودمان را تحت الشعاع قرار دهد.آیا تبعیت از مجالس غربی و شرقی که برای تشویق از کف زدن استفاده می کنند یک افتخار است؟