*- غالب فتاوا حاکی از آن است که فطریهی میهمانی که شب عید فطر منزل کسی میهمان است نیز با خودش است و نه با صاحبخانه و میزبان، چرا که «نان خور» او محسوب نمیگردد: «با توجه به اینکه با یک بار غذا خوردن نان خور صدق نمی کند بنابراین طبق نظر آیت الله خامنهای ، فطره میهمانی که فقط شب عید فطر میهمان است بر صاحب خانه واجب نیست و باید خود میهمان فطره خود را بدهد. (توضیح المسائل سیزده مرجع، ج2، م 1996)»
*- کسی که فطریه بر او واجب است بايد براى خود و كسانى كه نانخور او هستند، به ازای هر نفر به اندازه يك صاع (تقريبا سه كيلو) از آنچه غذاى نوع مردم آن محل (یا اصطلاحاً قوت غالب خود او) است ـ اعم از "گندم"، "جو"، "خرما"، "برنج"، "ذرّت" و ... ـ را به مستحق بدهد. اگر فرد معادل پول سه کیلو از مواد غذایی بالا را نيز بدهد كافى است.
*- مستحب است در دادن زكات فطره ، خويشان فقير خود را بر ديگران مقدم دارد و بعد همسايگان فقير را مگر اينكه ديگران از جهتي برتری داشته باشند.
*- كسی كه نماز عيد فطر میخواند بنابر احتياط واجب بايد فطره را پيش از نماز عيد بدهد و كسی كه نماز عيد نمیخواند میتواند دادن فطره را تا ظهر تاخير بيندازد. و اگر کسی فطریه یا وجه آن را کنار گذاشت اما امکان دادن به فقیر نیافت، بهتر است که به آن وجه دست نزند و بعد ما به ازایش را بپردازد، بلکه همان وجه (یا مواد) کنار گذاشته شده را نگه دارد و در اولین فرصت به فقیر بدهد.
*- پرداخت کننده مىتواند فطریه را به عنوان هديه به محتاج بدهد و لازم نيست حتماً به او نیز بگويد که این زكات فطره است؛ ولى بايد در نيت قصد زكات فطریه نماید.