آقای روحانی عجله کنید؛ حالا نوبت شماست

پیام اشتباهی که کشورهای غربی از انتخابات ۲۴ خرداد ایران دریافت کرده اند در حال تبدیل شدن به یک معضل عمده است.

پیش از انتخابات، برخی دلسوزان مکررا گفته بودند که اگر در انتخابات فضایی بوجود بیاید که غرب حس کند مردم به خط سازش رای داده اند، فوری ترین و مستقیم ترین اتفاقی که خواهد افتاد این است که فشارها بر ایران به طور بی سابقه ای تشدید خواهد شد.

این ارزیابی در مقطع ماقبل انتخابات چندان جدی گرفته نشد چرا که کسانی تنها راه برنده شدن را گره زدن مشکلات اقتصادی به سیاست خارجی و مذاکرات هسته ای بویژه تحریم ها می دیدند و سودای برنده شدن در انتخابات چندان مجالی برای آنها باقی نگذاشت تا تامل کنند که چه میراثی برای خود به جا می گذارند.

اکنون به وضوح می توان دید که آن پیش بینی درست بوده است. امریکایی ها و صهیونیست ها پس از ۲۴ خرداد به این جمع بندی رسیده اند –یا کسانی آنها را به این جمع بندی رسانده اند- که هدف مردم از رای به حسن روحانی این بوده است که او از راه امتیاز دادن یا هر راه دیگر هر چه زودتر تحریم ها را کاهش بدهد و بهبودی در وضع اقتصادی مردم ایجاد شود.

دقیقا همین موضوع، یعنی این تلقی که مردم در ایران به سازش رای دادند و روحانی هم یک رییس جمهور مستعد سازش است، تبدیل به مهم ترین موتور محرکه تشدید تحریم ها و فشارها علیه ایران شده است.

نخست در اول تیرماه دولت امریکا تحریم هایی که ۶ ماه قبل درباره منع تجارت طلا و فلزات، بنادر و همچنین بیمه علیه ایران وضع کرده بود به اجرا گذاشت و پنج شنبه گذشته هم مجلس نمایندگان امریکا قانونی را تصویب کرد که هدف از آن آنگونه که امریکایی ها ادعا می کنند به صفر رساندن صادرات نفت ایران است.

در حالی که قاعدتا امریکایی ها باید به رویی گشاده به استقبال روحانی می رفتند و لااقل تا زمان روی کار آمدن او از تشدید تحریم ها خودداری می کردند، می بینیم که کسی در واشینگتن –و خصوصا تل آویو، جایی که تصمیم های اصلی در آن گرفته می شود- برای این «پالس های مثبت» ارزشی قائل نشده است بلکه برعکس هرچه درباره اعتماد سازی، شفاف سازی، تعامل و اعتدال گفته شده از دید امریکایی ها چیزی جز نشانه های ضعف و و بنابراین افزایش آسیب پذیری ایران نبوده است.

تداوم این وضعیت می تواند برای دولت آقای روحانی که امیدهای زیادی را در بین مردم برای حل مشکلات کشور برانگیخته بسیار خطرناک باشد. امریکایی ها باید هر چه سریع تر از این توهم خارج شوند که فشارهای بیشتر حرکت جامعه و دولت آینده را به سمت سازش سریع تر خواهد کرد. اگر فقط راه برای کم شدن سرعت قطار تحریم ها وجود داشته باشد، آن یک راه این است که مقام های کلیدی دولت آینده این مسئله را به غربی ها تفهیم کنند که با این اقدامات تنها کاری که می کنند افزایش پر نشدنی فاصله با هرگونه توافق و مصالحه احتمالی است.

این کاری است که قبل از هر کس شخص آقای روحانی باید انجام بدهد. غربی ها باید بدانند که هیچ راحت الحلقومی از جانب ایران برای بلعیدن روی میز گذاشته نخواهد شد وگرنه تنها کاری که می کنند این است که آورده های خودشان را از روی میز بر می دارند، فشارها و تهدیدها را بیشتر می کنند و قیمت آنچه را که شما روی میز گذاشته اید هم به حداقل مقدار ممکن محاسبه خواهند کرد.

اگر شیخ حسن روحانی و تیمش علاقه ای به مذاکره موفق با غربی ها دارند باید به آنها نشان بدهند که رفتارشان تابع شدت فشارها نیست والا تنها چیزی که دریافت خواهند کرد فشار است و بس.

جهان نیوز