به گزارش 598 به نقل از تسنیم، یکی از مهمترین وقایع دوران هشت ساله ریاست‌جمهوری محمود احمدینژاد، سفرهای سالیانه وی به نیویورک برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل بود. در دکترین تبلیغاتی و سیاسی احمدینژاد، سفر به سازمان ملل و گفت‌و‌گو با رسانه‌های امریکایی یکی از محوری‌ترین عوامل برای بیان صحبتها، خواست‌ها و نظرات مردم ایران در رسانه‌های بین‌المللی بود. به همین دلیل از سال 84، یعنی از همان بدو آغاز به کار دولت نهم، مهمترین خبر ریاست‌جمهوری در ماه شهریور و مهر، سفر رییس‌جمهور به سازمان ملل و سخنرانی در مجمع عمومی این سازنان و همچنین مصاحبه با رسانه‌ها بود.
سال 84- طنین دعای فرج در صحن سازمان ملل
اولین سفر محمود احمدینژاد به نیویورک در شهریور ماه سال 84 درست چند ماه بعد از پیروزی او در انتخابات ریاست جمهوری بود. رییس‌جمهور که پیش از سفر به نیویورک وعده داده بود راهکار خوبی برای حل مسئله هسته‌ای ایران دارد که آن را در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل ارائه می‌دهد، در سخنرانی خود به تبیین ماهیت نظام جمهوری اسلامی و هدف ایران از استفاده از انرژی صلح آمیز هسته‌ای پرداخت.
سال 84- طنین دعای فرج در صحن سازمان ملل
اولین سفر محمود احمدینژاد به نیویورک در شهریور ماه سال 84 درست چند ماه بعد از پیروزی او در انتخابات ریاست جمهوری بود. رییس‌جمهور که پیش از سفر به نیویورک وعده داده بود راهکار خوبی برای حل مسئله هسته‌ای ایران دارد که آن را در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل ارائه می‌دهد، در سخنرانی خود به تبیین ماهیت نظام جمهوری اسلامی و هدف ایران از استفاده از انرژی صلح آمیز هسته‌ای پرداخت.
رسانه‌های غربی و همچنین روسای جمهور و وزرای خارجه کشورهای غربی که از چند روز پیش خبر احتمال از سر گیری غنی‌سازی اورانیوم در ایران را شنیده بودند، با کنجکاوی زیاد به دنبال پیگیری پیشنهاد ویژه احمدینژاد بودند اما پیشنهاد رییس‌جمهور برای دنیا، پیشنهادی نبود که مورد توجه غربی‌ها قرار گیرد.
احمدینژاد در این مجمع، اولین شخصی بود که سخنرانی خود را با دعای فرج آغاز کرد. او در ادامه سخنرانی‌اش پیشنهاد تشکیل کمیته ویژه‌ای را ارائه داد که گزارش جامعی پیرامون تدوین راهکارهای عملی خلع سلاح هسته‌ای دنیا ارائه دهد. در آن زمان که ایران شدیدا به خاطر اتنتشار خبرهایی مبنی بر احتمال فک پلمب تاسیسات هسته‌ای در فشار قرار گرفته بود، احمدینژاد از ضرورت پیوستن رژیم‌صهیونیستی به معاهده ان.پی.تی گفت.
سیاست‌خارجی دکتر احمدینژاد از همان اولین سال فعالیتش رویکردی تهاجمی داشت و به همین دلیل در اولین حضور جهانی خود به مسئله اسراییل و ضرورت خلع سلاح این رژیم در سازمان ملل پرداخت. این پیشنهاد با این حال به مذاق غربی‌ها خوش نیامد و با واکنش‌های منفی زیادی از سوی غرب مواجه شد.
سخنرانی احمدینژاد در نیویورک اما با بازتاب‌های مثبت بسیاری از داخل کشور مواجه شد و اولین سخنرانی او نیز گرچه در میان سران کشورهای غربی که منتظر بودند مسئله تعلیق هسته‌ای همچنان پی‌گرفته شده و ایران از مواضع دیگر خود در برنامه هسته‌ای کوتاه بیاید، خوش نیامد.
یکی دیگر از محورهای سخنرانی احمدینژاد در اولین سفر به نیویورک که در سالهای بعدی نیز ادامه پیدا کرد، اشاره به غیر عادلانه بودن ترکیب شورای امنیت و سازمان ملل داشت که گرچه در این سفر به صورت گذرا به آن پرداخته شد اما در سفرهای بعدی بخش بیشتری از سخنرانی رییس‌جمهور را به آن اختصاص داد.
سال 85- حمله به قلب صهیونیزم با طرح مساله هولوکاست
احمدینژاد در 28 شهریور سال 85 برای دومین مرتبه به نیویورک و سازمان ملل سفر کرد. این سفر اما آغاز مرحله‌ای جدید از سیاست‌خارجی تهاجمی احمدینژاد بود که باعث شد بسیاری در جهان او را با همین نکته بشناسند :«رییس‌جمهوری که هولوکاست را زیر سوال برد». رییس‌جمهور در این سفر با حضور در صحن سازمان ملل متحد باز هم سخنانش را با دعای فرج آغاز کرد.
احمدینژاد با اشاره به وضعیت کشورهای عراق و فلسطین و ... از اشاعه سلاح‌های کشتار جمعی انتقاد کرد و خواستار اصلاح ساختار سازمان ملل به نفع ملل مستضعف جهان شد. وی بیش از شش دقیقه از وقت خود را به این موضوع اساسی اختصاص داد و به تشریح نظر رهبر معظم انقلاب در موضوع بازنگری در ساختار شورای امنیت سازمان ملل، مبنی بر حذف حق وتو و یا اعطای حق وتو و یک کرسی دائم شورای امنیت به نماینده سازمان کنفرانس اسلامی پرداخت.
احمدی نژاد در این سخنرانی برای دقایقی به مسئله چگونگی بروز و ظهور رژیم صهیونیستی اشاره کرد و با وجود اینکه زیاد به واشکافی عقیده خود در مورد هولوکاست نپرداخت، تنها به مقدمه‌ای از بحث اشاره کرد که حدودا یک ماه بعد به تیتر اصلی رسانه‌های غربی علیه ایران تبدیل شد.
احمدینژاد در این حضور در سازمان ملل آشکارا سوالات خود در مورد هولوکاست را بیان نکرد، اما در کنفرانس فلسطین که یک ماه بعد برگزار شد، علنا مشروعیت رژیم‌صهیونیستی به واسطه مسئله هولوکاست را زیر سوال برد و چند سوال در این خصوص مطرح ساخت که رسانه‌های غربی بدون توجه به این سوالات تنها به این مسئله پرداختند که احمدینژاد هولوکاست را نفی کرده است.
ماجرای سخنرانی احمدینژاد در مورد رژیم‌صهیونیستی، در داخل ایران نیز با بازتاب‌های مختلفی همراه بود و با وجود گذشت بیش از 7 سال از این سخنرانی‌ها در بحث‌های مربوط به انتخابات ریاست‌جمهوری دوره یازدهم نیز برخی کاندیداها با انتقاد از عملکرد احمدینژاد دراین خصوص، بیان کردند که برخی از فشارها و تهدیدهایی که از آن سال تاکنون بر ایران تحمیل شده ناشی از طرح هولوکاست بوده است.
در آن سوی قضیه نیز بسیاری معتقد بودند که نباید جلوی سوال پرسیدن در مورد مسئله هولوکاست گرفته شود.
سال 86- پر حاشیه‌ترین سفر رییس جمهور به نیویورک
بعد از دو سال حضور فعالانه و همراه با برنامه تبلیغاتی احمدینژاد در نیویورک، در سال 86 رسانه‌ها از چند هفته قبل صفحات خود را به موضوعاتی که احمدینژاد ممکن است در این سفر مطرح کند، اختصاص دادند.
سال 85 از نظر رسانه‌های وابسته به لابی صهیونیستی سال خوبی نبود، چرا که احمدی نژاد تنها رییس جمهوری در دنیا بود که موجودیت اسرائیل را به شدت طی یکسال گذشته زیر سوال برده بود.احمدینژاد این‌بار به دانشگاه کلمبیا رفت و علی‌رغم همه برنامه‌ریزی‌ها، احمدینژاد توانست در سخنانی منطقی، جوسازی‌ها را علیه وی به چالش بکشد. ماجرای دعوت از او و سخنرانی‌اش دردانشگاه کلمبیا تا مدت‌ها به تیتر خبر‌ها و تحلیل‌های رسانه‌های غربی تبدیل شده بود.
احمدینژاد در این مجمع، اولین شخصی بود که سخنرانی خود را با دعای فرج آغاز کرد. او در ادامه سخنرانی‌اش پیشنهاد تشکیل کمیته ویژه‌ای را ارائه داد که گزارش جامعی پیرامون تدوین راهکارهای عملی خلع سلاح هسته‌ای دنیا ارائه دهد. در آن زمان که ایران شدیدا به خاطر اتنتشار خبرهایی مبنی بر احتمال فک پلمب تاسیسات هسته‌ای در فشار قرار گرفته بود، احمدینژاد از ضرورت پیوستن رژیم‌صهیونیستی به معاهده ان.پی.تی گفت.
سیاست‌خارجی دکتر احمدینژاد از همان اولین سال فعالیتش رویکردی تهاجمی داشت و به همین دلیل در اولین حضور جهانی خود به مسئله اسراییل و ضرورت خلع سلاح این رژیم در سازمان ملل پرداخت. این پیشنهاد با این حال به مذاق غربی‌ها خوش نیامد و با واکنش‌های منفی زیادی از سوی غرب مواجه شد.
سخنرانی احمدینژاد در نیویورک اما با بازتاب‌های مثبت بسیاری از داخل کشور مواجه شد و اولین سخنرانی او نیز گرچه در میان سران کشورهای غربی که منتظر بودند مسئله تعلیق هسته‌ای همچنان پی‌گرفته شده و ایران از مواضع دیگر خود در برنامه هسته‌ای کوتاه بیاید، خوش نیامد.
یکی دیگر از محورهای سخنرانی احمدینژاد در اولین سفر به نیویورک که در سالهای بعدی نیز ادامه پیدا کرد، اشاره به غیر عادلانه بودن ترکیب شورای امنیت و سازمان ملل داشت که گرچه در این سفر به صورت گذرا به آن پرداخته شد اما در سفرهای بعدی بخش بیشتری از سخنرانی رییس‌جمهور را به آن اختصاص داد.
سال 85- حمله به قلب صهیونیزم با طرح مساله هولوکاست
احمدینژاد در 28 شهریور سال 85 برای دومین مرتبه به نیویورک و سازمان ملل سفر کرد. این سفر اما آغاز مرحله‌ای جدید از سیاست‌خارجی تهاجمی احمدینژاد بود که باعث شد بسیاری در جهان او را با همین نکته بشناسند :«رییس‌جمهوری که هولوکاست را زیر سوال برد». رییس‌جمهور در این سفر با حضور در صحن سازمان ملل متحد باز هم سخنانش را با دعای فرج آغاز کرد.
احمدینژاد با اشاره به وضعیت کشورهای عراق و فلسطین و ... از اشاعه سلاح‌های کشتار جمعی انتقاد کرد و خواستار اصلاح ساختار سازمان ملل به نفع ملل مستضعف جهان شد. وی بیش از شش دقیقه از وقت خود را به این موضوع اساسی اختصاص داد و به تشریح نظر رهبر معظم انقلاب در موضوع بازنگری در ساختار شورای امنیت سازمان ملل، مبنی بر حذف حق وتو و یا اعطای حق وتو و یک کرسی دائم شورای امنیت به نماینده سازمان کنفرانس اسلامی پرداخت.
احمدی نژاد در این سخنرانی برای دقایقی به مسئله چگونگی بروز و ظهور رژیم صهیونیستی اشاره کرد و با وجود اینکه زیاد به واشکافی عقیده خود در مورد هولوکاست نپرداخت، تنها به مقدمه‌ای از بحث اشاره کرد که حدودا یک ماه بعد به تیتر اصلی رسانه‌های غربی علیه ایران تبدیل شد.
احمدینژاد در این حضور در سازمان ملل آشکارا سوالات خود در مورد هولوکاست را بیان نکرد، اما در کنفرانس فلسطین که یک ماه بعد برگزار شد، علنا مشروعیت رژیم‌صهیونیستی به واسطه مسئله هولوکاست را زیر سوال برد و چند سوال در این خصوص مطرح ساخت که رسانه‌های غربی بدون توجه به این سوالات تنها به این مسئله پرداختند که احمدینژاد هولوکاست را نفی کرده است.
ماجرای سخنرانی احمدینژاد در مورد رژیم‌صهیونیستی، در داخل ایران نیز با بازتاب‌های مختلفی همراه بود و با وجود گذشت بیش از 7 سال از این سخنرانی‌ها در بحث‌های مربوط به انتخابات ریاست‌جمهوری دوره یازدهم نیز برخی کاندیداها با انتقاد از عملکرد احمدینژاد دراین خصوص، بیان کردند که برخی از فشارها و تهدیدهایی که از آن سال تاکنون بر ایران تحمیل شده ناشی از طرح هولوکاست بوده است.
در آن سوی قضیه نیز بسیاری معتقد بودند که نباید جلوی سوال پرسیدن در مورد مسئله هولوکاست گرفته شود.
سال 86- پر حاشیه‌ترین سفر رییس جمهور به نیویورک
بعد از دو سال حضور فعالانه و همراه با برنامه تبلیغاتی احمدینژاد در نیویورک، در سال 86 رسانه‌ها از چند هفته قبل صفحات خود را به موضوعاتی که احمدینژاد ممکن است در این سفر مطرح کند، اختصاص دادند.
سال 85 از نظر رسانه‌های وابسته به لابی صهیونیستی سال خوبی نبود، چرا که احمدی نژاد تنها رییس جمهوری در دنیا بود که موجودیت اسرائیل را به شدت طی یکسال گذشته زیر سوال برده بود.احمدینژاد این‌بار به دانشگاه کلمبیا رفت و علی‌رغم همه برنامه‌ریزی‌ها، احمدینژاد توانست در سخنانی منطقی، جوسازی‌ها را علیه وی به چالش بکشد. ماجرای دعوت از او و سخنرانی‌اش دردانشگاه کلمبیا تا مدت‌ها به تیتر خبر‌ها و تحلیل‌های رسانه‌های غربی تبدیل شده بود.
عوامل امریکایی- صهیونیستی مقرر کرده بودند، رییس‌جمهور در دانشگاه کلمبیا حضور یابد تا در حضور دانشجویان مورد تمسخر قرار گیرد. به همین دلیل لی بولینگر رییس دانشگاه ماموریت یافته بود احمدینژاد را "دیکتاتوری حقیر" خطاب کند. رفتار دقیق و البته جسارت و شجاعت رییس‌جمهور اجازه نداد بولینگر بتواند نقشه صهیونیستی را به خوبی اجرا کند و سخنرانی رییس‌جمهور در دانشگاه که با علاقه زیاد توسط دانشجویان دنبال می‌شد، سرانجام به نفع ایران خاتمه یافت. رهبر انقلاب اسلامی نیز در واکنش به این سفر و حواشی آن خطاب به رییس‌جمهور تأکید کردند: «سخنرانی شما در دانشگاه کلمبیا و مسئله‌ای که در این دانشگاه پیش آمد و همچنین سخنرانی شما در مجمع عمومی سازمان ملل در مجموع مایه سرافرازی ملت ایران شد.»
ایشان با ابراز خرسندی از سخنان و رفتار و منش رئیس جمهور در سفر به آمریکا افزودند: «محتوای این سخنان و برخورد و منشی که شما در مواجهه با مسائل مختلف داشتید، خوب بود.»
سال 87- تبیین چرایی دشمنی ایران با صهیونیستها
بعد از ماجرای دانشگاه کلمبیا در سال 86، رسانه‌ها فهمیده بودند که هر سال آمدن احمدینژاد به نیویورک قرار است با خبرهای جذابی همراه باشد. به همین دلیل هیچ رسانه‌ای با وجود توصیه صهیونیستها به بایکوت کردن رییس‌جمهور کشورمان نتوانست از خیر گفت‌و‌گویی جذاب و پر بیننده با رییس‌جمهور ایران بگذرد. صهیونیستها گرچه تلاش می‌کردند سران کشورها را متقاعد سازند در مراسم سخنرانی احمدینژاد در نیویورک حضور نیابند و جلسه را ترک کنند، اما نتوانستند از عطش رسانه‌ها برای گفت‌و‌گو با احمدینژاد بکاهند.
سال 87 نیز از جمله سال‌هایی بود که احمدینژاد گفت‌و‌گوهای مهمی با رسانه‌های امریکایی داشت. احمدی نژاد در این مصاحبه باز هم علیه صهیونیستها سخن گفت و اعلام کرد ما با یهودیان مشکل نداریم. او تاکید کرد که صهیونیستها دین ندارند.
سال 88- سال فتنه داخلی و خارجی
سفر دکتر احمدینژاد به سازمان ملل در سال 88 در شرایط بسیار ویژه‌ای برگزار می‌شد، زیرا از یک سو در داخل ایران همچنان فتنه‌گران در تمام مراسم‌های رسمی از جمله مراسم روز قدس حضور داشته و شعارهای ساختار‌شکنانه سر داده و پالس‌هایی را برای ضد‌انقلاب و دولتمردان غربی می‌فرستادند و از سوی دیگر سخنرانی‌های سالهای گذشته احمدینژاد چنان صهیونیستها و امریکاییها را عصبانی کرده بود که لابی قدرتمند این گروه توانست از حضور 145 کشور در صحن سازمان ملل در زمان سخنرانی احمدینژاد جلوگیری کند. با این حال احمدینژاد و متن سخنرانی‌هایش هنوز هم تیتر اصلی بسیاری از مطبوعات و رسانه‌ها بود.
پشتیبانی از فلسطین، تغییر ساختار فعلی شورای امنیت و سازمان ملل، پیش‌بینی سقوط نظام کنونی اقتصاد جهانی، اهتمام عمومی به سیاست از محیط زیست از موارد مطرح در سخنرانی احمدینژاد بود.
احمدی نژاد که طی 5 سال گذشته همواره بر ضرورت تغییر در ساختار سازمان ملل تاکید می‌کرد، این بار نیز در سخنرانی خود گفت: «این قابل قبول نیست که سازمان ملل و شورای امنیت که باید نماینده همه ملت‌ها و دولت‌ها باشند و تصمیم‌گیری در آن براساس مردمی‌ترین و دموکراتیک‌ترین شیوه‌ها باشد، تحت سلطه چند دولت و در خدمت منافع و خواست آنها باشد.»
سال 89 – 11 سپتامبر و عصبانیت اوباما
در سال 89 رییس‌جمهور دو سفر به نیویورک داشت؛ یکی در اردیبهشت ماه برای شرکت در کنفرانس خلع سلاح و یکی دیگر در مهر ماه برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل. شرکت احمدینژاد در مجمع عمومی سازمان ملل این سال نیز با حاشیه‌های زیادی همراه بود. احمدینژاد که سال 87 از شهردار نیویورک درخواست کرده بود به بازدید از محل وقوع حادثه 11 سپتامبر برود و این اجازه به او داده نشد، در این سال رو در روی اوباما، دولت امریکا را متهم به دست داشتن در این حادثه کرد.
با وجود اینکه نمایندگان امریکا جلسه را برای سخنرانی احمدینژاد ترک کرده بودند، با شنیدن این صحبتها مجبور شدند بلافاصله واکنش نشان دهند. این بار اوباما شخصا وارد کار شد و همان شب با شبکه خبری بی.بی.سی فارسی گفت‌و‌گو و با الفاظ تندی به پیشنهاد احمدینژاد حمله کرد و آن را «موهن، سرشار از نفرت و غیر قابل توجیه» خواند.
احمدینژاد اما این بار نیز با برنامه و دستور کاری خاص به نیویورک رفته بود و در حالی‌که دولت اوباما و صهیونیستها هر روز بر ابعاد تهدیدات خود علیه ایران اضافه می‌کردند، احمدینژاد 5 پیشنهاد برای اداره بهتر جهان ارائه کرد : رییس جمهور کشورمان در وهله اول از سازمان ملل خواست درباره 11 سپتامبر یک گروه حقیقت‌یاب مستقل تعیین کند تا بعدها عده‌ای اظهار نظر دربارۀ آن را ممنوع نکنند.
احمدینژاد با این کار می‌خواست نشان دهد حمله به کشورهای عراق و افغانستان و تهدید روز افزون کشورهای خاور‌میانه توسط امریکا هیچ ارتباطی با مسئله 11 سپتامبر ندارد. او همچنین پس از بازگشت از نیویورک و در مصاحبهٔ خبری اعلام کرد که اگر آمریکا مدارکی در ارتباط با دخالت تروریست‌ها در حادثه یازده سپتامبر در اختیار دارد، می‌بایست در اختیار هیات حقیقت‌یاب سازمان ملل متحد قرار دهد تا جمیع کشورها در مبارزه با تروریسم شرکت کنند و نه آنکه آمریکا یک طرفه قضاوت کند و خود به بهانه وجود چند تروریست در عراق و افغانستان، به این کشورها حمله نظامی کند.
پیشنهادات دیگر احمدی نژاد بدین قرار بود:
پیشنهاد می‌شود که سال 2011 سال "خلع سلاح اتمی و انرژی هسته‌ای برای همه و سلاح هسته‌ای" برای هیچ کس اعلام شود.
پیشنهاد می‌شود طی یک سال و در یک نشست فوق‌العاده، مجمع نسبت به اصلاح و نهایی کردن ساختار سازمان اقدام کند. جمهوری اسلامی‌ایران در این زمینه پیشنهادات روشنی دارد و آماده مشارکت سازنده و فعال است.
پیشنهاد می‌شود برای تحقق گفت‌وگوی سازنده، همه ساله کرسی مناظرات آزاد در صحن مجمع برپا شود.
احمدینژاد در سفر سال 89 خود به نیویورک برنامه‌های متعددی برای مصاحبه با خبرنگاران خارجی داشت؛ او در شرایطی که ایران با تهدیدات ویژه‌ای از سوی دولت اوباما رو به رو بود، اعلام کرد اگر جنگی علیه ایران صورت گیرد، تنها ایران نیست که درگیر جنگ خواهد شد و زبانه آتش جنگ دامن بسیاری از کشورها را خواهد گرفت.
سال 90- توافق هسته‌ای در راه است؟
احمدینژاد در سفر هشتم خود در مهرماه 90 به سازمان ملل نیز طبق معمول انتقاد از امریکا و اسراییل و غرب را محور صحبتهای خود قرار داد و با ذکر مثالهای متعدد از اقدامت غیر انسانی غرب علیه بشریت، به محکومیت آن پرداخت.
اما نکته جالب توجه این سفر در مقایسه با سفرهای قبلی، حاشیه‌هایی بود که رسانه‌های داخلی برای این سفر درست کرده بودند. در حالی‌که تا پیش از این تنها حاشیه‌های سفر احمدینژاد و هیات همراهش به نیویورک، حاشیه‌های مربوط به حضور و گفت‌و‌گوهای او با رسانه‌های خارجی و یا سخنرانی‌های او و همچنین اعتراضات ضد انقلاب به این صحبتها بود، این بار سوالات نمایندگان مجلس راجع به تعداد همراهان رییس جمهور و برخی خبر سازی‌های داخلی راجع به تعداد افراد همراه رییس جمهور، این سفر را در داخل کشور تحت‌الشعاع قرار داد.
وی در این سفر، همسر، پسر، عروس، دختر، داماد و نوه خود را همراه برد. البته علاوه بر احمدینژاد، خانواده برخی از نزدیکان وی از جمله همسران برخی معاونان و مشاوران رئیس‌جمهور نیز در سفر نیویورک حضور داشتند و این از نظر رسانه‌ها مخفی نماند.
حاشیه دیگر این سفر یک بند از پیشنهادات احمدینژاد در خصوص برنامه هسته‌ای ایران در سخنرانی سازمان ملل بود. رییس‌جمهور ایران پیشنهادی در نیویورک مطرح کرد که مطابق آن اگر آمریکا و غرب سوخت لازم برای رآکتور تحقیقاتی تهران که کار رادیودارو را انجام می‌دهد، به ایران تحویل دهند، ایران از غنی‌سازی بیشتر اورانیوم با غنای 20 درصد خودداری خواهد کرد.
سال 91- آخرین سفر کاری و جنجال 160 تایی
احمدینژاد که سال گذشته با انتقاد رسانه‌ها در مورد تعداد افراد همراهش در سفر نیویورک مواجه شده بود، بی‌توجه به این جنجال‌ها در سفرهای دو سال آخر ریاست‌جمهوری‌اش، دوستان و نزدیکانش را همراه می‌برد. گفته شد که رئیس‌جمهور در سفر سال 91 خود به سازمان ملل، 160 نفر را به نیویورک برده است.
ایشان با ابراز خرسندی از سخنان و رفتار و منش رئیس جمهور در سفر به آمریکا افزودند: «محتوای این سخنان و برخورد و منشی که شما در مواجهه با مسائل مختلف داشتید، خوب بود.»
سال 87- تبیین چرایی دشمنی ایران با صهیونیستها
بعد از ماجرای دانشگاه کلمبیا در سال 86، رسانه‌ها فهمیده بودند که هر سال آمدن احمدینژاد به نیویورک قرار است با خبرهای جذابی همراه باشد. به همین دلیل هیچ رسانه‌ای با وجود توصیه صهیونیستها به بایکوت کردن رییس‌جمهور کشورمان نتوانست از خیر گفت‌و‌گویی جذاب و پر بیننده با رییس‌جمهور ایران بگذرد. صهیونیستها گرچه تلاش می‌کردند سران کشورها را متقاعد سازند در مراسم سخنرانی احمدینژاد در نیویورک حضور نیابند و جلسه را ترک کنند، اما نتوانستند از عطش رسانه‌ها برای گفت‌و‌گو با احمدینژاد بکاهند.
سال 87 نیز از جمله سال‌هایی بود که احمدینژاد گفت‌و‌گوهای مهمی با رسانه‌های امریکایی داشت. احمدی نژاد در این مصاحبه باز هم علیه صهیونیستها سخن گفت و اعلام کرد ما با یهودیان مشکل نداریم. او تاکید کرد که صهیونیستها دین ندارند.
سال 88- سال فتنه داخلی و خارجی
سفر دکتر احمدینژاد به سازمان ملل در سال 88 در شرایط بسیار ویژه‌ای برگزار می‌شد، زیرا از یک سو در داخل ایران همچنان فتنه‌گران در تمام مراسم‌های رسمی از جمله مراسم روز قدس حضور داشته و شعارهای ساختار‌شکنانه سر داده و پالس‌هایی را برای ضد‌انقلاب و دولتمردان غربی می‌فرستادند و از سوی دیگر سخنرانی‌های سالهای گذشته احمدینژاد چنان صهیونیستها و امریکاییها را عصبانی کرده بود که لابی قدرتمند این گروه توانست از حضور 145 کشور در صحن سازمان ملل در زمان سخنرانی احمدینژاد جلوگیری کند. با این حال احمدینژاد و متن سخنرانی‌هایش هنوز هم تیتر اصلی بسیاری از مطبوعات و رسانه‌ها بود.
پشتیبانی از فلسطین، تغییر ساختار فعلی شورای امنیت و سازمان ملل، پیش‌بینی سقوط نظام کنونی اقتصاد جهانی، اهتمام عمومی به سیاست از محیط زیست از موارد مطرح در سخنرانی احمدینژاد بود.
احمدی نژاد که طی 5 سال گذشته همواره بر ضرورت تغییر در ساختار سازمان ملل تاکید می‌کرد، این بار نیز در سخنرانی خود گفت: «این قابل قبول نیست که سازمان ملل و شورای امنیت که باید نماینده همه ملت‌ها و دولت‌ها باشند و تصمیم‌گیری در آن براساس مردمی‌ترین و دموکراتیک‌ترین شیوه‌ها باشد، تحت سلطه چند دولت و در خدمت منافع و خواست آنها باشد.»
سال 89 – 11 سپتامبر و عصبانیت اوباما
در سال 89 رییس‌جمهور دو سفر به نیویورک داشت؛ یکی در اردیبهشت ماه برای شرکت در کنفرانس خلع سلاح و یکی دیگر در مهر ماه برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل. شرکت احمدینژاد در مجمع عمومی سازمان ملل این سال نیز با حاشیه‌های زیادی همراه بود. احمدینژاد که سال 87 از شهردار نیویورک درخواست کرده بود به بازدید از محل وقوع حادثه 11 سپتامبر برود و این اجازه به او داده نشد، در این سال رو در روی اوباما، دولت امریکا را متهم به دست داشتن در این حادثه کرد.
با وجود اینکه نمایندگان امریکا جلسه را برای سخنرانی احمدینژاد ترک کرده بودند، با شنیدن این صحبتها مجبور شدند بلافاصله واکنش نشان دهند. این بار اوباما شخصا وارد کار شد و همان شب با شبکه خبری بی.بی.سی فارسی گفت‌و‌گو و با الفاظ تندی به پیشنهاد احمدینژاد حمله کرد و آن را «موهن، سرشار از نفرت و غیر قابل توجیه» خواند.
احمدینژاد اما این بار نیز با برنامه و دستور کاری خاص به نیویورک رفته بود و در حالی‌که دولت اوباما و صهیونیستها هر روز بر ابعاد تهدیدات خود علیه ایران اضافه می‌کردند، احمدینژاد 5 پیشنهاد برای اداره بهتر جهان ارائه کرد : رییس جمهور کشورمان در وهله اول از سازمان ملل خواست درباره 11 سپتامبر یک گروه حقیقت‌یاب مستقل تعیین کند تا بعدها عده‌ای اظهار نظر دربارۀ آن را ممنوع نکنند.
احمدینژاد با این کار می‌خواست نشان دهد حمله به کشورهای عراق و افغانستان و تهدید روز افزون کشورهای خاور‌میانه توسط امریکا هیچ ارتباطی با مسئله 11 سپتامبر ندارد. او همچنین پس از بازگشت از نیویورک و در مصاحبهٔ خبری اعلام کرد که اگر آمریکا مدارکی در ارتباط با دخالت تروریست‌ها در حادثه یازده سپتامبر در اختیار دارد، می‌بایست در اختیار هیات حقیقت‌یاب سازمان ملل متحد قرار دهد تا جمیع کشورها در مبارزه با تروریسم شرکت کنند و نه آنکه آمریکا یک طرفه قضاوت کند و خود به بهانه وجود چند تروریست در عراق و افغانستان، به این کشورها حمله نظامی کند.
پیشنهادات دیگر احمدی نژاد بدین قرار بود:
پیشنهاد می‌شود که سال 2011 سال "خلع سلاح اتمی و انرژی هسته‌ای برای همه و سلاح هسته‌ای" برای هیچ کس اعلام شود.
پیشنهاد می‌شود طی یک سال و در یک نشست فوق‌العاده، مجمع نسبت به اصلاح و نهایی کردن ساختار سازمان اقدام کند. جمهوری اسلامی‌ایران در این زمینه پیشنهادات روشنی دارد و آماده مشارکت سازنده و فعال است.
پیشنهاد می‌شود برای تحقق گفت‌وگوی سازنده، همه ساله کرسی مناظرات آزاد در صحن مجمع برپا شود.
احمدینژاد در سفر سال 89 خود به نیویورک برنامه‌های متعددی برای مصاحبه با خبرنگاران خارجی داشت؛ او در شرایطی که ایران با تهدیدات ویژه‌ای از سوی دولت اوباما رو به رو بود، اعلام کرد اگر جنگی علیه ایران صورت گیرد، تنها ایران نیست که درگیر جنگ خواهد شد و زبانه آتش جنگ دامن بسیاری از کشورها را خواهد گرفت.
سال 90- توافق هسته‌ای در راه است؟
احمدینژاد در سفر هشتم خود در مهرماه 90 به سازمان ملل نیز طبق معمول انتقاد از امریکا و اسراییل و غرب را محور صحبتهای خود قرار داد و با ذکر مثالهای متعدد از اقدامت غیر انسانی غرب علیه بشریت، به محکومیت آن پرداخت.
اما نکته جالب توجه این سفر در مقایسه با سفرهای قبلی، حاشیه‌هایی بود که رسانه‌های داخلی برای این سفر درست کرده بودند. در حالی‌که تا پیش از این تنها حاشیه‌های سفر احمدینژاد و هیات همراهش به نیویورک، حاشیه‌های مربوط به حضور و گفت‌و‌گوهای او با رسانه‌های خارجی و یا سخنرانی‌های او و همچنین اعتراضات ضد انقلاب به این صحبتها بود، این بار سوالات نمایندگان مجلس راجع به تعداد همراهان رییس جمهور و برخی خبر سازی‌های داخلی راجع به تعداد افراد همراه رییس جمهور، این سفر را در داخل کشور تحت‌الشعاع قرار داد.
وی در این سفر، همسر، پسر، عروس، دختر، داماد و نوه خود را همراه برد. البته علاوه بر احمدینژاد، خانواده برخی از نزدیکان وی از جمله همسران برخی معاونان و مشاوران رئیس‌جمهور نیز در سفر نیویورک حضور داشتند و این از نظر رسانه‌ها مخفی نماند.
حاشیه دیگر این سفر یک بند از پیشنهادات احمدینژاد در خصوص برنامه هسته‌ای ایران در سخنرانی سازمان ملل بود. رییس‌جمهور ایران پیشنهادی در نیویورک مطرح کرد که مطابق آن اگر آمریکا و غرب سوخت لازم برای رآکتور تحقیقاتی تهران که کار رادیودارو را انجام می‌دهد، به ایران تحویل دهند، ایران از غنی‌سازی بیشتر اورانیوم با غنای 20 درصد خودداری خواهد کرد.
سال 91- آخرین سفر کاری و جنجال 160 تایی
احمدینژاد که سال گذشته با انتقاد رسانه‌ها در مورد تعداد افراد همراهش در سفر نیویورک مواجه شده بود، بی‌توجه به این جنجال‌ها در سفرهای دو سال آخر ریاست‌جمهوری‌اش، دوستان و نزدیکانش را همراه می‌برد. گفته شد که رئیس‌جمهور در سفر سال 91 خود به سازمان ملل، 160 نفر را به نیویورک برده است.
این ماجرا واکنش نمایندگان مجلس را نیز به دنبال داشت. نمایندگان معتقد بودند با وجود بحران ارزی که در حال حاضر در کشور وجود دارد، درخواست 160 ویزا از امریکا و به همراه بردن 120 نفر از خانواده پرسنل ریاست‌جمهوری کار درستی نیست. به گفته رسانه‌ها، اسفندیار رحیم‌مشایی رییس دفتر رییس‌جمهوری، علی اکبر صالحی وزیر امور خارجه، مرضیه وحید دستجردی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، صادق خلیلیان وزیر جهاد کشاورزی، علی نیکزاد وزیر راه و شهرسازی، لطف الله فروزنده معاون پارلمانی، حمید بقایی معاون اجرایی، مجتبی ثمره‌هاشمی مشاور ارشد رییس‌جمهوری، سید حسن موسوی رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، غلامحسین الهام مشاور حقوقی رییس‌جمهوری، محمد شریف ملک‌زاده مشاور رییس‌جمهور و ابوالحسن فقیه رییس جمعیت هلال احمر از جمله افرادی بودند که به همراه خانواده‌های خود احمدینژاد را در این سفر همراهی کردند.
پرونده این سفر به کمیسیون اصل 90 هم کشیده شد. سه تن از نمایندگان در نطق‌های خود از حضور خانواده و همسران برخی نزدیکان رئیس‌جمهور در این سفر پرده برداشتند.
حاشیه دیگر این سفر، شعار « زنده بار بهار» بود که احمدینژاد در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل 3 بار تکرار کرد. همچنین نپرداختن احمدینژاد به مساله سوریه و بیداری اسلامی نیز از مواردی بود که بیان نشدن آنها توسط رییس‌جمهور موجب حیرت افکار عمومی شد.
پرونده 9 سفر پرماجرای احمدینژاد به آمریکا، با روی کار آمدن دولت یازدهم در مرداد ماه بسته می‌شود و شاید، ساختمان انتهای خیابان "ایست‌ریور" نیویورک با آن رنگ سبز تیره و گرانیت‌های آمریکایی مرغوبش، بعد از هشت‌سال بتواند خنکای ابتدای پاییز را در روزهای پایانی تابستان، تجربه کند و نفس راحتی بکشد. آرزویی که با وجود احمدینژاد، چندان برای یقه‌سفید‌های آمریکایی و اسرائیلی دست‌یافتنی نبود.
حاشیه دیگر این سفر، شعار « زنده بار بهار» بود که احمدینژاد در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل 3 بار تکرار کرد. همچنین نپرداختن احمدینژاد به مساله سوریه و بیداری اسلامی نیز از مواردی بود که بیان نشدن آنها توسط رییس‌جمهور موجب حیرت افکار عمومی شد.
پرونده 9 سفر پرماجرای احمدینژاد به آمریکا، با روی کار آمدن دولت یازدهم در مرداد ماه بسته می‌شود و شاید، ساختمان انتهای خیابان "ایست‌ریور" نیویورک با آن رنگ سبز تیره و گرانیت‌های آمریکایی مرغوبش، بعد از هشت‌سال بتواند خنکای ابتدای پاییز را در روزهای پایانی تابستان، تجربه کند و نفس راحتی بکشد. آرزویی که با وجود احمدینژاد، چندان برای یقه‌سفید‌های آمریکایی و اسرائیلی دست‌یافتنی نبود.
