موسیقی محل جولان مروجان برهنگی است؟

گروه فرهنگی مشرق- مستیسلاو روستروپویچ  در سال 1927 در یک خانواده روس تبار در شهر باکوی آذربایجان به دنیا آمد، او فرزند ویولونسل نواز و پیانیست لئوپارد روستروپوویچ بود. روستروپوویچ از بدو طفولیت با موسیقی آشنا گردید.

 به عنوان یک کودک نواختن ویولون و پیانو را می آموخت تا زمانی که تمرکز اصلی او معطوف ویلونسل شد. در سن 13 سالگی کنسرتی تک نفره داشت. در سن 14 سالگی به دنبال مرگ زود هنگام پدر، بعد از سه سال تلاش و تمرین، به کنسرواتوار مشهور مسکو راه یافت.

 اما دوران ثروت  و کامیابی روسترو پویچ  آغاز شده بود طوری که چند ماه پس ازخبر درگذشت روستروپوویج،  300 قطعه از مجموعه نقاشی ها و مبل های قدیمی وتزئینات هنری وی با ارزش سه میلیون پوند  در مرکز ساتبیز به حراج گذاشته شد که  این آثار و اشیا بیش از سه دهه در آپارتمان‌های روستروپوویچ در لندن و پاریس نگهداری می‌شد. همسر روستروپویچ در این‌باره گفته: «هنگامی که در سال ۱۹۷۴ مجبور شدیم روسیه را ترک کنیم، ناچار شدیم همه اموالمان را رها کنیم. من بودم، شوهرم، دو بچه، یک سگ و دو چمدان....»
در 9 نوامبر 1989 زمانی که دیوار برلین فرو پاشیده شد، او به سرعت به همراه ویولنسل خود به برلین برای نواختن قطعه ای از باخ در Checkpoint Charlie رفت ، وی در سن 70 سالگی تا حدی فعالیت های خود را کم کرده بود، خود او می گفت: "من هم اکنون برای اولین بار به تعادلی که می خواستم رسیده ام."
روستروپوویچ در ماه اوت سال 1991 میلادی برای حمایت از یلتسین به مسکو برگشت. در آن زمان گروه های تندرو مخالف با اصلاحات میخائیل گورباچف به عنوان اعتراض در ساختمان پارلمان تجمع کرده بودند.
وی از دهه نود میلادی به بعد بیشتر زندگی خود را در سه کشور آمریکا، فرانسه و روسیه گذراند

 الکساندر رهبری  در مصاحبه با رادیوی  ضد انقلابی زمانه  می گوید:
روسترو پویچ هنرمند! مدتی نیز یک برنامه رادیو وتلویزیونی را از لندن  بر علیه اتحاد شوروی اجرا می کرد.
اما بوسه های لب به لب  وی در میانسالی  با چندین رهبر ارکستر بعد از کنسرت هایش شایعات  دیگری را نیز برای وی به ارمغان آورد..

***
 در دوران به هم ریختگی هنر و با تغییرات به وجود آمده در مدیریت دفتر موسیقی  ارشاد  و انتصاب آقای سید محمد میر زمانی به ریاست آن،  اخیرا الکساندر رهبری به پخش مصاحبه هائی از رادیو ضد انقلاب زمانه ، خبر گزاری موج سبز  دست زده است  و ماه گذشته یکی از روزنامه های نارنجی متعلق به بیت المال  بی مقدمه  مصاحبه ای را از الکساندر رهبری آورده که او  با نام علی معرفی شده است ، البته علی اسم شناسنامه ای  وی بوده  و او اسم خود را برای زدودن آثار ایرانی بودن!!! به اسکندر دشمن ایران زمین یا الکساندر  تغییر داده است؛  در این مصاحبه از روستروپویچ  و شی شبیه صلیب  بر گردن  الکساندر که در ایران آنرا به گردن آویزان نمی کند گفتگو شده است و... در تیتر  این مطلب عنوان گردیده که مصاحبه توسط آن روزنامه انجام  ولی مصاحبه گر مشخص نشده است.
شاید یک رپرتاژ آگهی (آنچنان که در مقدمه مطلب نیز اورده شده، روشی برای انجام مصاحبه توسط خود فرد!)  یا چیزی مشابه دستورنامه یک مقام!  به نظر می رسید هدف از این مصاحبه مرموز فقط مطرح ساختن و کشانیدن  الکساندر رهبری  به داخل کشور  باشد ، سوالات انجام شده از  الکساندر رهبری  بر مبنایی کاملا بی اساس مطرح شده اند و شاید نیت های دیگر نیز در پس آن باشد،و معلوم نیست چگونه روزنامه بیت المال در اختیار منافع سیاسی شخص یا سازمان های مرموز قرار گرفته باشد!
الکساندر رهبری کودکی ژنده پوش بود که به قول دوستدارانش موسیقی را از یک مطرب دوره  گرد آموخت.
با  وارد شدن به جرگه ساختار حاکم  و حمایت  سفارتخانه ای مشهور در این امور درتهران به اتریش رفت  و بعد از بازگشت به کشور  مدیر هنرستان موسیقی گردید . در دوران مدیریت  الکساندر رهبری  حدود  50 نفر  از بورس تحصیلی  رایگان خارج  از کشور  آن هم به مدت چهار سال بهره مند شدند که  اغلب این افراد از افراد سفارشی بودند،  طوری که  2 خواهر الکساندر رهبری نیز از این فرصت استثنائی بی بهره نماندند اما عدم بازگشت  این افراد نشان از بی تدبیری  و عدم شایسته گزینی بود  فقط 2 یا 3 نفر به کشور برگشتند  و حتی  بیچاره ای از این جمع در اروپا به رانندگی تریلر رو آورد!
فرصتی بزرگ از کف مردم و بیت المال رفت و اما در عوض بانیان و به اصطلاح طراحان برهنگی مانند موریس  بژار و مطرب هائی همچون شهره و شهرام فرصت رشد  از هنرستان یافتند ، طوری که رسوائی معاشقه خواهر  وبرادر در روی سن  صدای  مجلس شاهی را هم دراورد! و مردم به مجازات بانیان  برهنگی در جشن های دوهزار و پانصد ساله پرداختند،  الکساندر رهبری  به علت عدم کفایت و نالایقی در اداره هنرستان از کشور خارج شد  و تا انکه بعد از انقلاب اسلامی  به دعوت  شازده ناصرالدین شاهی به کشور بازگشت.

 همایون(علی) رحیمیان – الکساندر رهبری  - دهلوی
الکساندر چندی بعد توانست  با حمایت دفتر موسیقی قرار داد مالی رهبری ارکستر سمفونیک تهران را بدست آورد و برای خود و همسر دوم  اهل کرواسی درامد و امکانات بسیار بالایی از بیت المال کسب نماید اما حرکت تند هنرمندان موسیقی و اعضای ارکستر سمفونیک تهران  منجر به  فرار وی از کشور شد، سی ان ان سراسیمه بر کوبیدن نظام با وی مصاحبه ای ترتیب داد و سه بار آن را تکرار کرد و روزنامه شرق به این  موضوع پرداخت
ولی روزنامه کیهان در تاریخ 3 آذر ماه 1384 در این مورد نوشت:
 اما وی این فرار خود را با نامه سرگشاده اش به اقای صفار هرندی و دفاع از موزیسین هائی ارتباط داد که سال ها تحت سیاست های هنری  وی تحت تحقیر خارجی ها بودند ، او در سال گذشته با رفتن آقای صفار هرندی از ارشاد درصدد بازگشت به کشور و هدایت گروه نوازندگان موسیقی جشن تولد ملکه انگلیس در یک کنسرت دیگر بود که با شدت از سوی مقامات ارشاد در این خصوص برخورد شد طوری که مدیرعامل یکی از  انجمن های مرتبط  با موسیقی که در دلالی این کار نقش داشت اظهار  بی‌تقصیری در این امر نمود!
الکساندر رهبری اخیرا در مصاحبه با ایلنا  خود را تنها رهبر و مدیر هنری قابل عنوان داشته و حتی حامی اولیه خود یعنی فریدون ناصری را نیزاز دم تیغ خود گذرانده و همه را به جز لوریس چکناوریان از اعضای دفتر فرح پهلوی ورهبر ارکستر کشور ارمنستان را  بی سواد  و بی تجربه نامید.
***