بمناسبت یادواره سیامین سرداران و فرماندهان شهدای استان قم؛
باراک اوباما رئيس جمهور مصر هنوز نتوانسته موضع دقيق خود را درباره تحولات مصر بيان کند.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از اسلام تايمز، هنگامی که اوباما با مشاوران امنیتی خود جلساتی برگزار کرد، راه حل های مختلفی در قضیه کودتای نظامی مصر به ذهنش خطور کرد که همه آن ها راه حل های سختی بود. همین در توانش بود که حوادث مصر را کودتای نظامی علیه مرسی توصیف کندو کمک هایش را به مصر متوقف کند یا این اقدام را در جهت امضای خواسته های مردمی و ناخوشنودی و بیزاری از حکومتی بداند که اخوان المسلمین بر آن چیره شده بودند.
امّا حد وسطی را انتخاب کرد و دعوت به بازگشت به حکومت مدنی و تجدید نظر در کمک هایش کرد. به نظر می رسد مشاوران آمریکا احساس ترس کرده اند که طرفداری از گروه خاصی در مصر باعث تشدید بحران و خشونت شود، زیرا اگر موضع گیری خاصی علیه جریان خاصی اتخاذ می کرد، بهانه ای می شد برای افراطی ها.
این مسأله نشان می دهد که اوباما در قبال تحولات منطقه چه موضع گیری هایی داشته است، یعنی برخورد توأم با هشدار ولی بدون اشاره به تهدیدات.
این که واشنگتن براندازی مرسی و حکومت دموکرات توسط ارتش را محکوم نکرد، مصداقیت مسؤلان آمریکایی را نیز زیر سؤال می برد، چراکه خودشان بقیه را نصیحت به رعایت حقوق بشر می کنند.
در هفته های نه چندان دور پس از آن که ادوارد سنودن در دیدار با آرژانتین امنیت ملی آمریکا از برنامه پنهانی آمریکا برای کنترل هم وطنان و حکومت کشورهای بیگانه دوست و دشمن خبر داد، آمریکا عملاً متعرض ضرر و زیان شده است.
کاخ سفید گفته است که معاونان آمریکا به مسؤلان مصرفشار می آورند تا سریعاً بعد از مرسی، به حکومت دموکراتی روی آورند. در دیگر مناطق خاورمیانه هم اوباما دست به عصا راه رفته است و در تلاش های ائتلاف بین المللی که منجر به سرنگونی قذافی در لیبی شد، محافظه کارانه گام برداشته است. امّا در سوریه اوباما روش توأم با هشدار در پیش گرفته است. اوباما فرانسه، ترکیه، لندن و کشورهای عربی همراه با ایالات متحده را رها کرد و ماه گذشته با ارسال سلاح های شب به مبارزان سوری موافقت کرد. در درگیری های اسرائیل و فلسطین هم به طور شخصی اوباما در رایزنی های جان کردی دخالت نکرد و این قضیه بیشتر نظر دیپلمات های آمریکایی را به خود جلب کرد تا خود اوباما.
سرنگونی محمّد مرسی فرصت دوباره ای را برای اوباما فراهم کرد. اوبامائی که با مرسی در براندازی حسنی مبارک سهیم بود و در آن زمان هم دعوت به ایجاد حکومت دموکرات کرده بود.
اوباما به عنوان مثال می تواند کمک های غیر نظامی خود را افزایش دهد و برای ارائه مشورت به حکومت انتقالی برای قدم گذاشتن در تشکیل حکومت دموکرات نمایندگانی به مصر بفرستد. امّا تا چه حد مصری ها می توانند در قبال آمریکایی ها سکوت اختیار کنند. این سؤالی است که هنوز منتظر جواب آن هستیم.
جان الترمان مدیر برنامه الشرق الأوسط در مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی می گوید: الآن برای آمریکا دشوار است که بخواهد در امور مصر مداخله به عنف کند زیرا همه مصری ها می دانند که مشکلات زیاد است، از این رو میل به شنیدن گفته های خارجی و قدرت جلوگیری از تندباد های سیاست مصری بسیار دشوار است.
باید گفت که هر گونه اقدامات لغزش آور در مصر تا به این لحظه، باعث ایجاد مشکلاتی برای اوباما در داخل می شود. اعضای کنگره چه دموکرات ها و چه جمهوری خواهان، به جای اوباما اخوانی ها را مورد حملات و انتقادات خود قرار می دهند و آنان را مسؤل اصلی از دست دادن فرصت ها برای ایجاد دموکراسی در مصر می دانند.
امّا حد وسطی را انتخاب کرد و دعوت به بازگشت به حکومت مدنی و تجدید نظر در کمک هایش کرد. به نظر می رسد مشاوران آمریکا احساس ترس کرده اند که طرفداری از گروه خاصی در مصر باعث تشدید بحران و خشونت شود، زیرا اگر موضع گیری خاصی علیه جریان خاصی اتخاذ می کرد، بهانه ای می شد برای افراطی ها.
این مسأله نشان می دهد که اوباما در قبال تحولات منطقه چه موضع گیری هایی داشته است، یعنی برخورد توأم با هشدار ولی بدون اشاره به تهدیدات.
این که واشنگتن براندازی مرسی و حکومت دموکرات توسط ارتش را محکوم نکرد، مصداقیت مسؤلان آمریکایی را نیز زیر سؤال می برد، چراکه خودشان بقیه را نصیحت به رعایت حقوق بشر می کنند.
در هفته های نه چندان دور پس از آن که ادوارد سنودن در دیدار با آرژانتین امنیت ملی آمریکا از برنامه پنهانی آمریکا برای کنترل هم وطنان و حکومت کشورهای بیگانه دوست و دشمن خبر داد، آمریکا عملاً متعرض ضرر و زیان شده است.
کاخ سفید گفته است که معاونان آمریکا به مسؤلان مصرفشار می آورند تا سریعاً بعد از مرسی، به حکومت دموکراتی روی آورند. در دیگر مناطق خاورمیانه هم اوباما دست به عصا راه رفته است و در تلاش های ائتلاف بین المللی که منجر به سرنگونی قذافی در لیبی شد، محافظه کارانه گام برداشته است. امّا در سوریه اوباما روش توأم با هشدار در پیش گرفته است. اوباما فرانسه، ترکیه، لندن و کشورهای عربی همراه با ایالات متحده را رها کرد و ماه گذشته با ارسال سلاح های شب به مبارزان سوری موافقت کرد. در درگیری های اسرائیل و فلسطین هم به طور شخصی اوباما در رایزنی های جان کردی دخالت نکرد و این قضیه بیشتر نظر دیپلمات های آمریکایی را به خود جلب کرد تا خود اوباما.
سرنگونی محمّد مرسی فرصت دوباره ای را برای اوباما فراهم کرد. اوبامائی که با مرسی در براندازی حسنی مبارک سهیم بود و در آن زمان هم دعوت به ایجاد حکومت دموکرات کرده بود.
اوباما به عنوان مثال می تواند کمک های غیر نظامی خود را افزایش دهد و برای ارائه مشورت به حکومت انتقالی برای قدم گذاشتن در تشکیل حکومت دموکرات نمایندگانی به مصر بفرستد. امّا تا چه حد مصری ها می توانند در قبال آمریکایی ها سکوت اختیار کنند. این سؤالی است که هنوز منتظر جواب آن هستیم.
جان الترمان مدیر برنامه الشرق الأوسط در مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی می گوید: الآن برای آمریکا دشوار است که بخواهد در امور مصر مداخله به عنف کند زیرا همه مصری ها می دانند که مشکلات زیاد است، از این رو میل به شنیدن گفته های خارجی و قدرت جلوگیری از تندباد های سیاست مصری بسیار دشوار است.
باید گفت که هر گونه اقدامات لغزش آور در مصر تا به این لحظه، باعث ایجاد مشکلاتی برای اوباما در داخل می شود. اعضای کنگره چه دموکرات ها و چه جمهوری خواهان، به جای اوباما اخوانی ها را مورد حملات و انتقادات خود قرار می دهند و آنان را مسؤل اصلی از دست دادن فرصت ها برای ایجاد دموکراسی در مصر می دانند.
اخبار ویژه
از ایران تا لبنان، صدای همدلی و کمکرسانی
تحلیل استراتژیهای محور مقاومت و غرب در تنشهای منطقهای؛
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
