
وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا * * * شما را چه شده که در راه خدا و [رهایی] مردان و زنان و کودکان مستضعف [ی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگید؟ آن مستضعفانی که همواره می گویند: پروردگارا! ما را از این شهری که اهلش ستمکارند، بیرون ببر و از سوی خود، سرپرستی برای ما بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار ده. * * * بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده است / شهید اگر نتوان شد بهشت بیهوده است
به گزارش 598 به نقل از جام ورزشي؛ مساله هواداری رویانیان از استقلال قبل از ورودش به فوتبال، چیزی است که از مدت ها قبل و با افشای یکی از مصاحبههای قدیمی سردار با مجله ارگان ناجا در محافل ورزشی علنی شده بود.
با این حال یک منبع موثق محلی در این مورد اطلاعات جالبی در اختیار ما
قرار میدهد: «سال 79 ما در صلاحالدین کلا در نزدیکیهای رویان یک تیم
محلی داشتیم که با تیمهای دیگر مسابقه میدادیم. یک بار از طریق یکی از
آشنایان رویانیان از او خواستیم به تماشای بازی ما بیاید. او آمد و قرار شد
برای هفته بعد به تیم ما لباس بدهد.»
وي ادامه داد: «لباسهایی که رویانیان فرستاد، یک دست آبی بودند. وقتی پرسیدیم چرا، ایشان گفتند: "رنگ فقط آبی، تیم فقط استقلال!".»