جک استراو، وزیر خارجه پیشین انگلستان، هنوز به ایران نیامده، بسیاری از
هموطنان سیاستمدار و غیر سیاستمدار ایرانی را به جان هم انداخته است؛ یکی
از تمایل استراو میگوید، دیگری تکذیبش میکند و آن دیگری تهدید میکند.
اما بر خلاف نظر این هموطنان باید گفت که اتفاقا آمدن استراو به این مراسم
نه تنها مانعی ندارد که لازم هم هست!
جک استراو، وزیر خارجه پیشین انگلستان، هنوز به ایران نیامده، بسیاری از
هموطنان سیاستمدار و غیر سیاستمدار ایرانی را به جان هم انداخته است؛ یکی
از تمایل استراو میگوید، دیگری تکذیبش میکند و آن دیگری تهدید میکند و
این داستان تا سیزدهم مرداد همچنان ادامه دارد.
به گزارش «تابناک»، علاوه بر جک استراو، امیر قطر نیز اعلام آمادگی کرده
که در مراسم تحلیف حسن روحانی شرکت کند و احتمالا اگر در روزهای آینده،
دیپلماسی فعالی در کشور پیگیری شود، شخصیتهای دیگری از کشورهای دیگر نیز
تمایل خود را برای حضور در این مراسم اعلام خواهند کرد.
از سوی دیگر اما شخصیتهای داخلی به ویژه نمایندگان مجلس شورای اسلامی و
سخنگوی وزارت امور خارجه بر حسب وظیفه، موضعگیریهایی در این رابطه و به
ویژه سفر استراو در پیش گرفته که گویا تنها حساسیتهای زودگذر و آنی است و
منطقی در آن نیست!
بنا بر این گزارش، در حالی که مراسم انتقال قدرت به صورت دمکراتیک در
منطقه خاورمیانه و در کشورهای اسلامی به ندرت روی میدهد، انتقال قدرت
دمکراتیک با رأی مردم و بدون ایجاد بیثباتیهای کوتاهمدت یا درازمدت در
سی سال اخیر در منطقه، در ایران است که همواره رخ مینماید؛ حتی در ترکیه
که اکنون ادعای دمکراسی دارد، هنوز که هنوز است، خطر کوتا احساس میشود و
در همین دولت اردوغان، رکورد دستگیری سران ارتش و نظامیان، رکورد منحصر به
فردی است.
حال چرا باید از نمایش انتقال قدرت در ایران برای جهانیان جلوگیری کرد؟ چرا باید شخصیتهای گوناگون منطقهای و جهانی را از دیدن مهمترین دستاورد نظام جمهوری اسلامی ایران محروم کرد؟
نمایش مراسم تحلیف رئیس جمهور منتخب در مقابل دیدگان شخصیتهای جهان
مستقیم با هر نگاه، برد نظام جمهوری اسلامی و مردم و فرهنگ اصیل ایرانی
است.
جک استراو هر که میخواهد باشد؛ دشمن است باشد؛ کشورش و نظامش به این کشور
و مردم ظلم کرده است، باشد؛ او و همچون او میتوانند از نزدیک جریان سالم
انتقال قدرت را در تنها نظام دمکراتیک اسلامی در منطقه ببیند و برای دیگران
هم تعریف کنند.
او و دیگر شخصیتهای غربی، میتوانند این جریان انتقال قدرت را ببینند تا
شاید برای دمکراسیسازی در منطقه، از مردم کشورها شروع کنند و به دمکراسی
سازی روی نیاورند که یا به طالبان در افغانستان برسد، یا به تجهیز شورشیان و
القاعده در سوریه و یا به کودتا در مصر!
خلاصه آن که آمدن جک استراو و حتی باراک اوباما و هر شخصیت دیگری به ایران
برای شرکت در مراسم تحلیف روحانی، در هر صورت برد نظام جمهوری اسلامی و
مردم آن است.
حتی پیش از این، مسئولان رسانههای وطنی از صداوسیمای عریض و طویل
گرفته تا رسانههای مجازی و... بکوشند این محفل را برای جهانیان پخش زنده
کنند؛ پخش نمایش قدرت ایرانیان. مگر هدف سیاست گرفتن قدرت، حفظ و سرانجام
نمایش آن نیست؟ روز سیزدهم مرداد، روز نمایش قدرت ایرانیان است؛ روزی است
که ثمره قیام مجاهدانه امام امت، در تکیه بر مردم و سپردن همه امور به آنان
درخشندگی خاصی دارد؛ بنابراین، بیاییم در نمایش قدرت جمهوری اسلامی ایران
به جهانیان بخیل نباشیم و احتیاطهای بینتیجه را کنار بگذاریم. جک استراو و
دولتش در جای خود در مدار عقلانیت، در چرخه سیاستورزی و در محاسبه منافع
ملی ایران و ایرانیان مورد ارزیابی و دقت نظر قرار خواهند گرفت.