از ایران تا لبنان، صدای همدلی و کمکرسانی
بولتن نیوز: فکر نمی‌کنم کسی باشد که اهل مطالعه و آشنا با مسائل روز بوده و این جملۀ حضرت امام را نشنیده باشد که فرمودند: «مجلس عصارۀ فضائل ملت است.» جمله‌ای که پس از ایشان، بارها توسط رهبر انقلاب تکرار شده است. عصاره که می‌دانیم چیست، یعنی مجموعه، گلچین، برگزیدۀ بهترین‌ها. فضائل هم که واضح است، یعنی هر آنچه که سبب کمال فرد است و می‌تواند شامل اخلاق، علم، بینش، تعهد، تقوا و ... باشد. با این اوصاف، اگر بخواهیم جملۀ حضرت امام را گسترش دهیم باید بگوییم در مجلس شورای اسلامی، افرادی هستند که گلچین و برگزیدۀ با اخلاق‌ترین، متقی‌ترین، متعهد‌ترین، عالم‌ترین و ...ترین‌های ملت‌اند. يا بايد باشند. پس می‌بینیم تا چه حد جایگاه وکالت مردم کمال‌گرایانه بوده و هر کسی سزاوار ورود به این جایگاه نیست.
اما همۀ این‌ها در مقام کلام است، زیرا وقتی به عملکرد مجلس نگاه می‌کنیم می‌بینیم که گویی این عصاره‌ها، آنقدری که حضرت امام و رهبر انقلاب توقع دارند، عصارۀ فضائل نیستند و باید از منظر دیگری به ایشان نگاه کرد. فقط کافی است رجوعی کنیم به صحف مغفول ماندۀ صحیفۀ نور (امام) و یا سری بزنیم به سایت خامنه‌ای دات آی آر و بررسی کنیم که این دو امام، چه مانیفستی را برای عملکرد نمایندگان مجلس طراحی کرده‌اند و بعد بیاییم و بین آن حرف‌ها و این عملکردها مقایسه کنیم تا نتیجه‌گیری مد نظر از درونم بجوشد. برای مثال یکی از هزاران جمله‌ای که در این باره وجود دارد را ذکر می‌کنیم تا حرف بی‌اساس نزده باشیم. حضرت امام پیرامون انتخاب نمایندگان فرموده‌اند: «وکيل‌هايي که آراسته‌هستند به اخلاق خوب، متعهد هستند به اسلام... انتخاب کنيد. صحیفه نور-ج11-ص284» یعنی نمایندۀ مجلس در ابتدای کار باید اخلاق اسلامی داشته باشد و نمی‌توان کسی را تصور کرد که متخلق به چنین اوصافی نبوده ولی بر مسند وکالت مجلس تکیه زده باشد.
فارغ از بحث اخلاق و مواردی که رخ داده، آیا مصلحت‌سنجی و منافع ملی را جایگزین منافع شخصی کردن، جزء توصیه‌های مکرر امام و آقا نبوده؟ حضرت امام در جایی می‌فرماید: «من متواضعانه از شما مي‌خواهم که حتي الامکان در انتخاب اشخاص با هم موافقت نماييد... و سرنوشت اسلام و کشور را بدست کساني دهيد که منفعت خود را بر مصلحت کشور مقدم ندارند. صحیفه نور-ج11-ص269»
آیا این بازی در آوردن‌ها در مورد ادغام وزارتخانه‌ها و یک روز اصرار بر عملی شدن آن و روز بعد ابرام بر تعویض آن و سرانجام نصفه‌نیمه شدن این طرح، با مصلحت سنجی و منافع ملی ما هم راستاست؟ آیا نباید بر این ضد و نقیض حرف‌زدن‌ها خاتمه داد؟
«خداوند همۀ ما را از اين قيدهاي شيطاني رها فرمايد تا بتوانيم اين امانت الهي را به سرمنزل مقصود برسانيم و به صاحب امانت، حضرت مهدي ارواحنا لتراب مقدمه الفداء رد کنيم. صحیفه نور-ج19-ص11». در متن قسم‌نامۀ نمایندگان نيز، آنها قسم یاد می‌کنند که در انجام وظائف وکالت امانت را رعایت کنند. (اصل 67) آیا این امانت‌داری است: یک روز بخاطر اینکه از قافلۀ صاحبان قدرت عقب نمانیم و لذت تکیه زدن بر کرسی سبز مجلس را از دست ندهیم، بگوییم فعلاً شرط فوق لیسانس برای نامزدی انتخابات مجلس لازم نیست و در طی چهار سال، با هر ترفندی که شده و به مدد دانشگاه آزاد، یک فوق لیسانس جور کنیم و بعد از چهار سال و بدون هیچ دلیلی بگوییم آن شرطی که قبلاً گفتیم نه، امروز می‌گوییم آري و دوباره وقتی وزارت کشور اعلام می‌کند یک سوم حضرات نمایندۀ مجلس نمی‌توانند در دور بعد نامزد شوند، به چه کنم چه کنم بیافتیم و طرح و لایحه و تبصره و ماده واحده جور کنیم که آن قانون کذایی بالاخره یک جوری ماست مالی شود. این است رعایت امانت الهی و قسمی که خوردیم؟ آیا همۀ قول و قسم‌های نمایندگان مجلس از این سیاق است؟
آیا واقعاً نمایندگان ما رعایت اخلاق را می‌کنند؟ اگر ورود و خروج به موقع را مصداقی از وفای به عهد بدانیم، اگر وسط حرف دیگران نپریدن را مصداق احترام به مردم بدانیم و اگرهای دیگر، آیا نمایندگان ما اخلاقی عمل می‌کنند؟ همین ماجرای معروف «دو-دو کردن نمایندگان» که از قبل توسط رئیس مجلس، جناب آقای لاریجانی تذکر داده شده بود و در زمان وقوع این عمل غیراخلاقی باز هم ایشان تذکر می‌دهند و بعد از آن کار به جایی می‌رسد که رهبر انقلاب هم لب به اعتراض باز می‌کنند، آیا نشانی از اخلاق را در خود جا داده است؟
جالب اینجاست که هنوز عرق نمایندگان عزیز از «دو-دو کردن» در جلسۀ چند روز پیش خشک نشده که در پی طرح سوال از رئیس جمهور افتاده‌اند، آن هم در شرایطی که رهبر انقلاب به هر زبانی صحبت از حفظ وحدت و آرامش و وارد نکردن تشنج سیاسی به جامعه می‌کنند. باز خدا پدر بعضی از بزرگان مجلس را بیامرزد که هشدارهایی در مورد نحوۀ انجام این کار و پایین آوردن میزان حاشیه‌های آن و خدای نکرده، آب به آسیاب دشمن ریختن داده‌اند. اما واقعاً هنوز این مسئله مبهم است که چرا باید در این زمان و با این حجم تبلیغات رسانه‌ای، سوال مجلس از رئیس جمهور مطرح شود؟ آیا نمی‌شد با عادی نشان دادن آن و طی روال طبیعی و برجسته کردن مسائل مختلف در کنار این موضوع و کم شدن بار رسانه‌ای آن، طرح سوال از رئیس جمهور را جلو برد؟ این‌ها به معنی ضایع کردن حق مجلس نیست، به معنی درست استفاده کردن از آن حق است. چون اگر این کار یک بار بد اجرا شود، در آینده دیگر نمی‌توان به آن متوسل شد و شاید در جایی که نیاز به اجرای آن داریم، به خاطر این سابقۀ بد، از آن محروم می‌مانیم.
خیلی
خوب است نمایندگان عزیز که قصد دارند از دولت و رئیس جهور سوال کنند، کمی
هم در آیینه به خودشان بنگرند و این احتمال را بدهند که شاید بالای چشم
ایشان نیز ابرویی‌ست و به این طریق، طرح نظارت بر مجلس و نمایندگان آنرا
کمی هُل داده تا با تصویب آن شاهد رفتارهای بی حد و مرز بعضی از افرادی که
این جایگاه را تخریب می‌کنند، نباشیم.
اخبار ویژه
تحلیل استراتژیهای محور مقاومت و غرب در تنشهای منطقهای؛
رهبر انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان:
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
