هستی مهدویفر بازیگر نقش «رها» در سریال «مادرانه» در گفتوگو با خبرنگار سرویس تلویزیون و رادیو خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، شرکت کرد و درباره نقش خود گفت: نقش دختری را بازی میکنم که اسمش رهاست، پدر و مادرش از هم جدا شدهاند و مادرش در ایران زندگی نمیکند. «رها» درگیری شدیدی با پدرش دارد و به دنبال این است که به هر طریقی شده است کنار مادرش باشد. حال در این میان نیز معتاد شده است.
او در عین حال دربارهی ایفای نقش خود توضیح میدهد: نقشم خیلی متفاوت است و خیلی آن را دوست دارم.
وی در ادامه دربارهی دیالوگهای نقش خود نیز توضیح میدهد: در نقشم یکسری دیالوگها وجود دارد که تاکنون در تلویزیون نشنیده بودم و فکر نمیکردم دختری بتواند با چنین لحنی و حالتی صحبت کند. از این جهت این دیالوگها نقشم را متفاوت کرده است و خودم شخصا چنین جسارتی را در فیلمنامه بر روی چنین نقشی تاکنون ندیده بودم.
مهدویفر در بخش دیگری از صحبتهایش با اشاره به اینکه قصه «مادرانه» میتواند یک قصه واقعی باشد که برای همه اتفاق میافتد، توضیح داد: قصه این مجموعه رئال است اما فرم دیالوگها رئال نیست.
این بازیگر که سریال «جراحت» (محمد مهدی عسگرپور) را نیز در پروندهی کاری خود دارد، با اعتقاد بر اینکه «مادرانه» یکی از بهترین پروژههایی است که در آن بازیگران همه مهربان هستند، گفت: در تجربه قبلی سریالهایم اصلا اینگونه نبود؛ سر صحنه بازیگران و چهرههای معروفی بودند که خیلی اذیت میکردند بازیگران معروف قدیمی که خیلی هم ادعایشان میشد.
او در پاسخ به اینکه آیا بداهه در نقش خود تاکنون داشته است یا نه؟ توضیح داد: بداهه در این سریال راه ندارد به دلیل اینکه سعید نعمتالله خیلی بر روی متنهایش حساس است. در نتیجه نباید یک «واو» را جا بیاندازی. البته در یکی دو سکانس که مربوط به داد و فریاد زدن است، بداهه جا دارد. در سریال جراحت هم همینطور بود.
این بازیگر همچنین با اشاره به حضور سعید نعمت الله در پشت صحنه «مادرانه» خاطرنشان کرد: تاکنون ندیدهام هیچ نویسندهای خودش همیشه سر صحنه باشد.
مهدویفر در بخش دیگری از صحبتهایش درباره این مطلب که مردم از تلویزیون فاصله گرفتهاند، گفت: به نظرم علت اینکه مردم از تلویزیون فاصله گرفتهاند این است که سانسور بیش از حد داریم و شفافسازی نیز نداریم. صداوسیما همه چیز را در اجتماع میبیند اما فقط گل و بلبل و چیزهای خوبش را نشان میدهد.
بازیگر نقش رها در «مادرانه» در پایان گفت: خیلی از جاها اصرار بر این دارند که پایان قصه تلخ نباشد و همیشه این مساله باعث شده است که پایان قصههای سریالهایمان پیشبینی شده باشد و طوری است که وقتی مخاطبان سریالها را میبینند احساس میکنند نمونهاش را قبلا جای دیگری دیدهاند. در نتیجه میتوانند آنها را حدس بزنند. به همین دلیل به سراغ این سریالها نمیروند.