آهنربای این هدفونها که همان بلندگوی پخشکننده صداست درون تراگوس، بخشی از گوش که به مانند یک درپوش میتواند روی مجرای گوش را بپوشاند، کاشته میشود. همچنین یک سیمپیچ به شکل یک گردنبند نیز مکمل این دستگاه است که صدا را به این آهنرباها ـ بلندگوها ـ میرساند. هر چقدر سیمپیچ به آهنربا نزدیکتر شود صدا نیز بلندتر پخش میشود. همچنین با فشار روی تراگوس به سمت پرده گوش حجم صدا افزایش مییابد. اما این فرد به همین دو آهنربا اکتفا نکرده و قصد دارد آهنرباهای بیشتری را درون گوش خارجیاش بکارد تا کیفیت صدا را افزایش دهد؛ بعلاوه لی ایدههای جالبتری برای استفاده از این هدفونها در سر دارد. او قصد دارد هدفونهایش را به یک فاصلهیاب فراصوت متصل کند تا صدای بسیار کم افراد یا اشیای نزدیک یا دورشونده به خود را تشخیص دهد. به این ترتیب او میتواند مانند یک خفاش فاصله صداها را بدون دیدن درک کند. او بر این باور است که هدفونهای کاشته شده درون گوش او حسهای جدیدی را در وی بر میانگیزد.