۴ پروژه بزرگ ایران برای اعزام انسان به فضا

به گزارش 598 به نقل از تسنیم، در دنیای امروز که کشورها قابلیت‌ها و دانش‌های خود را به رخ یکدیگر کشیده حتی گاهی اوقات مجبور می‌شوند به‌خاطر اینکه علوم در سیطره همان چند کشور دارنده باقی بماند، دست به تحریم کشورهایی بزنند که در جهت دستیابی به فناوری‌های نوین گام بر‌می‌دارند، داشتن دانش‌ها و "علوم خاص" می‌تواند یک مزیت بزرگ و شاید تعیین کننده در تعریف معادله قدرت و جایگاه آن کشور باشد.

در این میان، علوم فضایی از جایگاه خاص‌تری نسبت به علوم دیگر برخوردارند چرا که داشتن علم فضایی یک موضوع است و ساخت و دستیابی به تجهیزات بُعد مهم‌ و دیگر این عرصه است.

تا بامداد ۱۵ بهمن ماه سال ۱۳۸۷ (۳ فوریه ۲۰۰۹ میلادی) فقط ۸ کشور مطرح جهان، دارنده تجهیزات و البته علوم فضایی بودند اما از ۱۵ بهمن سال ۸۷، ایران به جمع این ۸ کشور پیوسته تا باشگاه فضایی جهان، ۹ عضو داشته باشد.


در آن سال، ماهواره امید با پخش فایل صوتی پیام محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهوری به فضا رفت و پس از اینکه حدود ۳ ماه در مدار زمین قرار داشت، به زمین بازگشت.

* مشخصات فنی اولین ماهواره بومی ایران

- نوع ماهواره: مخابراتی
- ابعاد کلی سازه در حالت بسته: ۳۸ در ۳۸ در ۳۸ سانتیمتر مکعب
- وزن: ۲۷ کیلوگرم
- کنترل حرارت: غیرفعال
- باند فرکانس: UHF

* ساختار ایستگاه‌های زمینی

- ایستگاه‌های رنجینگ (۴ ایستگاه)
- ایستگاه‌های تله‌متری و تله‌کامند (۳ ایستگاه)
- ایستگاه کنترل مرکزی

** ۵ سال بعد

با گذشت حدود ۵ سال از پرتاب اولین ماهواره بومی ساخت ایران، حالا جمهوری اسلامی ایران در سال ۹۲، تجربیات فراوانی در عرصه فضایی دارد. ساخت انواع ماهواره‌برها از جمله سیمرغ‌"ها و پرتاب ماهواره‌های متعددی از جمله مصباح ۱ و ۲، سینا۱، طلوع، رصد و نوید علم و صنعت به فضا، کشوری موفق در عرصه فضایی محسوب می‌شود.


چندین ماهواره هم در صف ارسال به فضا هستند؛ "فجر" شاید شاخص‌ترین این ماهواره‌ها باشد؛ ماهواره فجر دارای حضیض ۲۵۰ کیلومتر و اوج ۴۰۰ کیلومتر است. این ماهواره قادر است که به‌مدت یک سال و نیم در فضا باقی مانده و به "تهیه و ارسال تصاویر" با قابلیت تفکیک ۱۰۰۰ تا ۵۰۰ متر به ایستگاه‌های زمینی اقدام کند.

ماهواره ملی فجر یک ماهواره صددرصد ایرانی است و از قابلیت‌ها، توانایی‌ها و فناوری‌های پیشرفته‌تری در مقایسه با ماهواره‌های قبلی ایران برخوردار است. در این ماهواره از زیرسامانه پیش‌رانش گاز سرد برای انتقال مداری استفاده می‌شود و علاوه بر این زیرسامانه، ماهواره فجر از "رانشگر پالس پلاسمایی" که یک رانشگر الکتریکی است، به‌عنوان محموله فرعی بهره‌گیری می‌کند. این رانشگر جدید باعث دوران ماهواره حول مرکز جرم خود خواهد شد.

** ارسال موجود زنده به فضا

در بهمن ماه سال گذشته بود که صدا و سیما فیلم ارسال و بازگشت موفقیت آمیز اولین فضانورد ایرانی به فضا را پخش کرد. آن‌طور که حمید فاضلی رئیس سازمان فضایی ایران در همان روزها اعلام کرد، "آفتاب" نام نخستین موجود زنده‌ ایرانی بود که راهی فضا شد و زنده و با موفقیت به زمین بازگشت.

بازگشت موفق این موجود زنده که میمونی از نژاد میمون‌های "رزوس" بود، باعث شد که سازمان فضایی کشور رسماً اعلام کند که آماده سازی شرایط برای اعزام انسان به فضا در یک دوره ۱۰ساله را در دستور کار قرار داده است.


در همه آزمایشات فضایی و پیش‌زمینه سازی برای اعزام انسان به فضا، کشورها ابتدا به ارسال موجودات زنده به فضا اقدام کرده و در صورت موفقیت پروژه، در گام‌های بعدی انسان به فضا ارسال کرده‌اند.

** ۴ پروژه بزرگ فضایی برای اعزام انسان به فضا

برای فرستادن انسان به فضا علاوه بر نیاز به تجهیزات فنی ماهواره‌ای و مخابراتی، نیاز به تجهیزات خاص فضانوردی نیز هست. تغذیه، لباس مخصوص، سیستم‌های خاص فضانورد و چندین و چند ابزار و تجهیزات دیگر نیاز است تا یک انسان به فضا رفته و با موفقیت مأموریت خود را انجام داده به زمین بازگردد.

در همین زمینه، پژوهشگاه فضایی ایران به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین تأمین کننده نیازهای فضایی ایران، اقدام به تولید چند نیاز مهم فضانوردانی که قرار است در آینده از ایران به فضا بروند، کرده است.

پژوهشکده مکانیک پژوهشگاه فضایی ایران،‌ هم‌اکنون در حال تحقیق و اجرای ۴ پروژه مهم فضایی است. این پژوهشکده در ۴ حوزه محول‌شده از سوی پژوهشگاه فضایی ایران شامل حسگرهای فضایی، لباس فضانورد، سیستم غذایی فضانورد و سیستم ذخیره‌سازی انرژی، پروژه‌هایی را در دست اجرا و بررسی دارد که از جمله آنها تولید باتری با کاربردهای خاص، تجهیزات لباس فضانورد، غذای فضانورد و طراحی و ساخت حسگرهای فضایی مختلف به‌منظور کنترل وضعیت و سنجش از دور است.

این ۴ پروژه میان پروژه‌های این پژوهشگاه به‌دلیل ارتباط مستقیم آنها با جسم فضانورد، از اهمیت بالایی برخوردار هستند.

۱- سیستم‌های ذخیره‌ساز انرژی الکتریکی در سامانه‌های فضایی به‌منظور تأمین توان الکتریکی اجزای متفاوت آن نظیر کنترل ناوبری هدایت، حسگرها، ارتباطات، کنترل وضعیت و مدیریت حرارتی مورد استفاده قرار می‌گیرد که شامل دسته‌بندی باتری‌های اولیه و ثانویه، ابرخازن‌ها، پیل‌های سوختی شارژپذیر، فلایویل‌ها و سوپر مغناطیس‌ها است.

۲- حسگرها و سیستم کنترل علت اصلی عملکرد صحیح سیستم کنترل وضعیت ماهواره است. حسگرهای خورشید افق زمین، ستاره ژیروسکوپ‌ها و ...، حسگرهایی هستند که به‌عنوان مرجعی برای تعیین موقعیت در ماهواره‌ها و فضاپیماها برای ثابت نگه داشتن وضعیت ماهواره در یک حالت مطلوب مورد استفاده قرار می‌گیرند.

۳- لباس فضایی مجموعه‌ای از فناوری بالا و متشکل از پوشش، تجهیزات مکانیکی (مفاصل، لولاها و ...) و تجهیزات الکترونیکی است که فضانورد را قادر می‌سازد تا بتواند در محیطی متفاوت‌ با محیط زندگی فعالیت کند. طراحی و ساخت این لباس‌ها نیز هم‌اکنون در دستور کار این پژوهشکده قرار دارد.

۴- سیستم غذایی فضانورد بسته به سفرهای کوتاه (کمتر از ۱۵ روز) و سفرهای بلندمدت (بیشتر از ۱۵ روز) برنامه‌ریزی می‌شود. در این سیستم غذایی منوی غذای اصلی، غذای اضطراری و غذا برای فعالیت‌های فوق‌العاده به‌همراه مکمل‌ها و نوشیدنی‌های غنی‌شده وجود دارد.

با پایان کار طراحی و ساخت این ۴ پروژه بزرگ فضایی، جمهوری اسلامی یک قدم بلند برای ارسال فضانورد به فضا برمی‌دارد، قدمی که شاید بتوانند زودتر از ۱۰ سالی که پیش‌بینی شده است، اولین انسان فضانورد ایرانی را به فضا ببرد.