سولانا:در مذاکره با روحانی نمی‌توان به سال 2003 برگشت

هافینگتون پست با اشاره به تعیین رئيس‌جمهور جدید در ایران می‌نویسد: آیا ایران در مذاکرات هسته‌ای‌اش با غرب منعطف‌تر عمل می‌کند؟ و آیا روحانی سیاست خارجی ایران را تغییر می‌دهد؟ تنها گذشت زمان به این سؤالات پاسخ می‌دهد، حسن روحانی در مقام ریاست‌جمهوری احتمالاً از محمود احمدی‌نژاد، دقیق‌تر عمل می‌کند و نرم‌تر است. اما گروه 5+1 و دولت «باراک اوباما» رئيس‌جمهوری آمریکا نباید فراموش کند که هر بسته‌ای که در مورد برنامه هسته‌ای ارائه شود باید به تایید رهبر عالی ایران برسد و همه طیف‌های سیاسی داخلی نیز از آن حمایت کنند و آن را قبول داشته باشند تا به سرنوشت توافق‌نامه شکست خورده ژنو در سال 2009 مبتلا نشود.
این روزنامه می‌افزاید: تلاش برای دست یافتن به فناوری هسته‌ای برای کشوری مثل ایران تصمیم هوسبازانه‌ای نیست که یکشبه گرفته و یک سیاستمدار یا حزب سیاسی در آن نقش داشته باشد؛ این امر به تأمین بودجه مستمر، متخصصان فنی و حمایت گسترده سیاسی طی سال‌های زیاد نیاز دارد. علاقه‌مندی این کشور برای داشتن این برنامه هسته‌ای باید مستمر و همیشگی باشد. اگر یک نفر در زمان جنگ سرد موضع‌گیری آمریکا را مورد بررسی قرار دهد، به این نکته پی می‌برد که هر حزبی به قدرت رسیده چندان تفاوتی در سیاست‌ها حاصل نشده است. برنامه هسته‌ای نیز مورد اجماع همه در ایران قرار دارد.
هافینگتون‌پست همچنین نوشت: آمریکا در تعامل با ایران باید خطوط قرمز این کشور در زمینه برنامه هسته‌ای را در نظر بگیرد. اکنون تحریم‌ها در زمینه مهار ایران و تغییر خطوط قرمز این کشور، اقدامی شکست خورده است.
خاویر سولانا مسئول پیشین سیاست خارجی اتحادیه اروپا نیز در تحلیلی که از سوی او پینیون منتشر شده، تأکید می‌کند: در مورد پرونده هسته‌ای ایران، بی‌شک بازگشت به شرایط سال 2003 غیرممکن است پیشنهاداتی را که آخرین بار به همراه آقای روحانی بر سر میز مذاکره مرور می‌کردیم، دیگر وجود ندارند. ولی ایران با پیروزی روحانی گام بزرگی را به جلو برداشت. اکنون نوبت طرف‌های دیگر مذاکره است. آنها باید بدانند که اکنون بهترین موقعیت برای پیشرفت دیپلماتیک طی یک دهه اخیر است و آنها نیز باید گام مشابهی بردارند.
از سوی دیگر یوشکافیشر وزیر خارجه سابق آلمان، استفاده نکردن غرب از فرصت ریاست‌جمهوری حسن روحانی را نهایت بی‌مسئولیتی توصیف کرد و در روزنامه زود‌دویچه سایتونگ نوشت: خاورمیانه امروز با ده سال پیش فرق فراوان پیدا کرده است، آمریکا حضور خود را به شدت کاهش داده، ماجراجویی در عراق را کنار گذاشته و بزودی در افغانستان هم همین کار را خواهد کرد اما در عین حال ما شاهد فروپاشی آن خاورمیانه‌ای هستیم که در اواخر جنگ اول جهانی توسط فرانسه و انگلیس شکل گرفت.
وی می‌افزاید: در این ناحیه پهناور است که ایران حیطه نفوذی خود را می‌گستراند و در پی کسب منافع برای خود و متحدان خود است.
فیشر می‌نویسد: غرب باید درک کند که جمهوری اسلامی یک رژيم دیکتاتوری نیست و مراکز متعدد قدرت در آنجا وجود دارند که همدیگر را مهار و کنترل می‌کنند.
به اعتقاد این مقام سابق آلمان، حضور تهران در یک کنفرانس سوریه که اکنون اقدامی منطقی شده است کاملاً الزامی است تا بتوان دستکم جدی بودن دولت روحانی را در این زمینه محک زد.
فیشر افزود: تهران در کنفرانس افغانستان که در سال 2001 در بن برگزار شد کاملاً عاقلانه عمل کرد و رفتاری سنجیده از خود نشان داد که متأسفانه در آن تاریخ از سوی آمریکا نادیده گرفته شد.
در همین حال نشریه دیپلمات در تحلیلی پیش‌بینی کرد تندروی‌های دولت و کنگره آمریکا در اعمال تحریم‌ها علیه ایران باعث شکاف‌های تازه در 5+1 شود و رشته‌های چند سال اخیر آمریکا را پنبه کند. این نشریه نوشت: پیروزی حسن روحانی در انتخابات ایران درکنار سردی روابط چین و روسیه با آمریکا، عامل دیگری است که می‌تواند به ایجاد شکاف در گروه 5+1 کمک کند. باید گفت ائتلافی که دولت اوباما علیه ایران ایجاد کرد، اکنون در معرض خطر قرار گرفته است و همین می‌تواند توان آمریکا برای وادار کردن ایران به عقب‌نشینی نیز در چالش هسته‌ای را کاهش دهد.