جشن ملی با والیبال/پرونده

مرتضی رضایی:شب بازی با ایتالیا و گفت و گویی که ولاسکو انجام داده بود:«وضعیت ایده آلی نداریم.» {اینجا}مصدومیت چند بازیکن و از جمله فرهاد قائمی کار را برای بازی با ایتالیا سخت کرده بود.تیمی که 8 دوره قهرمانی لیگ جهانی را یدک می کشد.ولاسکو این حرف را زد اما خودش هم در ته دلش ایمان داشت که شاگردانش می توانند بدرخشند،می توانند در خاک ایتالیا،آنها را شکست دهند{اینجا} و ترسی از ابهت قهرمان نداشته باشند.بازی که شروع شد قیافه ولاسکو از همه دیدنی تر بود.آرامش خاصی در چهره اش موج می زد.شاگردانش که امتیازهای اول و دوم و سوم را گرفتند و قدرت خود را به رخ حریف کشیدند می شد پیش بینی کرد که آنها آمده اند تا ببرند.آمده اند با شگفتی رقم بزنند و لاجوردی پوشان را در ایتالیا شکست دهند.پیروزی در گیم اول و دوم نوید خوبی برای ایران بود.

بچه ها بیش از نیمی از راه را رفته بودند و اگر کمی تجربه داشتند شکست دادن ایتالیایی ها در سه گیم متوالی دور از دسترس نبود.اما این اتفاق نیفتاد تا آبی ها در خانه خودشان چندان تحقیر نشوند و حداقل یک ست از بچه های ایران بگیرند.پس از بازی اظهار نظرها کاملا متفاوت بود.دیگر ایتالیا آن ابهت همیشگی را برای والیبال ایران نداشت.آنها سر تعظیم برای شیر بچه های ایران فرود آورده بودند و شاید خودشان هم باورشان نمی شد که در نخستین بازی،بازنده بوده اند.

پیروزی ایران مثل توپ صدا کرده بود.بیشتر مطبوعات ایتالیایی از درخشش ایرانی ها نوشته بودند.ازاینکه اقتدار والیبال شان شکسته شده است.به همین دلیل هم بود که ولاسکو نگران بود.نگران بازی برگشت که به مراتب سخت تر از بازی رفت بود.چون ایتالیایی ها قرار بود تا برای انتقام وارد زمین شوند.این حرف را مهدوی بازیکن تیم ملی هم زد.او می گفت شاید دیگر چنین اتفاقی برای بچه ها نیفتد،چون بازی دوم خیلی سخت تر از بازی نخست خواهد بود.{اینجا}
یکشنبه شب و رودررویی دوباره ایران و ایتالیا.توفان دیگری در راه بود.ایران مثل بازی رفت پرقدرت،مصمم و با اراده آغاز کرد.اما این ایتالیایی ها بودند که این بار طرفداران شان هم با هیجانی بیشتر به تشویق تیم شان می پرداختند در تقابلی نزدیک توانستند تیم ایران را در نهایت و با اختلاف که 25 بر 23 شکست دهند.ست دوم هم شباهت زیادی به ست اول داشت و پیروز مسابقه تیمی به غیر از ایتالیا نبود.اما در ست سوم و چهارم ورق برگشت و شاگردان ولاسکو طوری از ایتالیا پیش افتادند که کمتر کسی فکرش را می کرد.شیر بچه های ایران شرایط را طوری رقم زدند که تکلیف برنده درست پنجم مشخص شود.ستی که خیلی ها معتقدند داور سر ایران را برید.اگر نه ایتالیایی ها توانایی این را نداشتند که مقابل تیم ملی ما به پیروزی برسند.از ولاسکو گرفته تا سعید معروف و بقیه بچه های تیم ملی هم از داور گلایه داشتند.

نتیجه را در بازی دوم به ایتالیا واگذار کردیم اما کار بزرگ در کارنامه ما ثبت شد.آنها که در خاک خودشان فقط دو امتیاز از تیم ولاسکو گرفته بودند و 4 امتیازداده بودند طوری خوشحالی می کردند که گویا قهرمان جهان شده اند.شکست دادن ایتالیا و گرفتن 4 امتیاز ازآنها در خانه شان کار بسیار بزرگی است.کاری که ثابت کرد ایران در بین تیم های بزرگ دنیا قراردارد و از این به بعد هم باید در بین تیم های بزرگ باقی بماند.مهم بودن یا نبودن ولاسکو نیست.او مربی بزرگی است اما تا ابد که نمی تواند سرمربی تیم ملی ما باشد.اصول باید طوری طراحی شود که اگر شخص دیگری هم جای ولاسکو آمد بتواند شرایط قرارگرفتن ایران در بین تیم های مطرح دنیا را فراهم کند.{اینجا}