عدم چاره‌جویی برای حادثه الجیزه همه را خواهد سوزاند

به گزارش 598، به نقل از خبرنگار خبرگزاری فارس  در قاهره،«احمد عبده طرابیک» نویسنده و کارشناس مصری مسائل سیاسی در مقاله‌ جدیدش تحت عنوان «برداشت گفتمان دینی در مصر»، تاکید کرد که قبل از انقلاب 25 ژانویه در سال 2011، هیچ اثری از جریان‌های اسلامگرای تندرو در مصر نبود و تمام تلاش‌های آن جریان‌ها، در زمینه تبلیغات اسلامی در داخل مساجد محدود می‌شد. 

همان گونه که حاکمان سابق مشخص ساختند؛ دامنه فعالیت میدانی آنها  در امور خیریه خلاصه می‌شد. ولی پس از انقلاب 25 ژانویه، آن جریان‌ها پا به عرصه گذاشته و صداهای تقریباً مشابه آنان خواستار برپایی حکومت اسلامی و اجرای تعالیم الهی و بازگشت به اصول اسلامی صحیح شدند و همه ابزارهای مشروع و نامشروع را جهت سر دادن این خواسته به کار گرفتند.

بنابراین در روند سیاسی مشارکت کرده و احزاب سیاسی تشکیل دادند. این در حالی است که برخی از اعضای آن جریان‌ها فعالیت سیاسی را حرام می‌دانستند زیرا معتقد بودند که با اصول اسلامی هم خوانی ندارد و اینکه دموکراسی حاصل برنامه‌های غربی‌هاست.

این نویسنده مصری با بیان اینکه بعد از ورود جریان‌های اسلامگرا به عرصه سیاست‌، سخنان و فتواهای بحث برانگیز برخی از رهبران آنها در صدر عناوین رسانه‌ها قرار گرفتند، افزود: برخی از رسانه‌ها سعی کردند با پرداختن به افکار و اندیشه‌های آنان، متون جذابی برای جذب مخاطبان تهیه کنند. و این گونه بود که آن رسانه‌ها به تلطیف چهره آن افکار عجیب و غریب می‌پرداختند تا اینکه تعداد آنها زیاد شده و یا اینکه این گونه نمود پیدا کردند.

کشتار شیعیان تصویری از جامعه جاهلی را به نمایش گذاشت

طرابیک با اشاره به تلاش جریان تندرو برای کنار گذاشتن اندیشمندان میانه رو، و به حاشیه رفتن گفتمان اعتدال گرا، به فرافکنی آنها در خصوص روابط ایران و مصر و همچنین تحولات سوریه پرداخت و تاکید کرد که مطرح کردن این نکته که توریسم ایرانی درصدد انتشار مذهب شیعی در مصر است و یا اینکه جنگ در سوریه جنگ شیعه علیه اهل سنت است، و پرداختن به موضوع شیعه و سنی، همه این موضوعات طرح‌های برنامه ریزی شده دشمنان ماست که متاسفانه ما نیز با ساده لوحی در این باتلاق گرفتار شده‌ایم.

این نویسنده مصری، تحولات اخیر الجیزه و کشتار چهار تن از شیعیان و جراحت هشت نفر دیگر و آتش سوزی‌ها و هتک حرمت اجساد قربانیان را تصویری از جامعه ابتدائی و جاهلی خواند و تاکید کرد که چنین حوادثی در هیچ عصر نهضت و بیداری -  نه در اسلام و نه در هر زمان دیگری – رخ نداده است و نمی‌توان این حوادث را غیرتی و در راستای دفاع از دین خداوند بدانیم زیرا بدون تردید مخالف تعالیم شریعت اسلامی است. چه برسد به وصیایای دین مبین اسلام درباره محبت و دوستی و صلح  بین مسلمانان.

طرابیک با تاکید بر ضرورت رسیدگی فراگیر حقوقی، سیاسی، اجتماعی و دینی به حادثه الجیزه مصر، تاکید کرد که حادثه مذکور بیانگر دلایل خطرناکی است که در حال حاضر در جامعه مصر منتشر شده است زیرا کشتن فردی که از نظر عقیدتی، مذهبی با ما متفاوت است و یا افکار و اندیشه‌های وی با ما یکسان نباشد؛ نتیجه طبیعی روند تکفیر مخالفان است که آن را در کنفرانس ‌های مردمی و با حضور رئیس جمهوری از طریق شبکه های تلویزیونی مشاهده کرده ایم.

این حوادث نتیجه طبیعی تهدید به ریختن خون معارضان است و... تا اینکه فعالیت‌های تحریک آمیز که برخی در داخل مصر در راستای اهداف سیاسی و برخی دیگر در خارج کشور در راستای اهداف دشمنانه خود، تبلیغشان می کنند به زبان رایج در بین جریان های سیاسی در شرایط فعلی تبدیل شده‌اند.

این نویسنده مصری افزود: کار به مرحله حمل سلاح و کشتن مخالفان و تکفیر جامعه به صورت علنی رسید؛‌ و آن را در گفتمان‌های حماسی و در میان خیل عظیمی از جمعیت و در حضور محمد مرسی رئیس جمهوری مصر مشاهده کرده‌ایم. بلکه حتی افرادی را یافتیم که در استادیوم قاهره خواستار قتل عام شیعیان شدند.

به گفته این کارشناس مصری، طولی نکشید که حادثه الجیزه در قلب شهر تاریخی و متمدن روی داد و افرادی این ماموریت را با کشتن چهار تن از شیعیان اجرا کردند که با هیچ دین و مذهبی سازگار نیست بلکه در هیچ جامعه عقب مانده‌ای همانند آن روی نمی‌دهد. و نمی‌دانیم که کدامین دین و مذهبی اجازه چنین جنایتی را داده است، جنایتی که از احساسات انسانی و مبانی تعالیم آسمانی بسیار دور است.

کشتار شیعیان محکومیت جامعه‌ای است که ادعای طهارت دارد

طرابیک با مطرح ساختان سئوالی مبنی بر اینکه «آیا کشتن فردی که با نظرات ما مخالف است، و یا هم دین ما نیست، از صفات کشور دینی است که شیوخ فتنه خواستار آن هستند؟»، تصریح کرد که کشتار وحشیانه شهروندان مصری شیعه، محکومیت کشوری است که پرچم اسلام اعتدالگرا را بر افراشته است و همچنین محکومیت جامعه‌ای است که ادعای طهارت را دارد زیرا این حوادث با همه اصول و حقوق بشر در تناقض است.

وی با اشاره به مواضع تحریک آمیز شیخ یوسف القرضاوی علیه شیعیان، این مواضع را شایسته یک مبلغ دینی ندانست و از اینکه اختلاف در میان مسلمانان ریشه دوانده‌اند به گونه‌‌ای که کشتن برادر مسلمان خود را واجب‌تر از کشتن صهیونیست‌های اشغالگر می‌دانند، انتقاد کرد.

این نویسنده مصری با اشاره به بیانیه‌های ریاست جمهوری و الازهر در محکومیت حادثه دردناک الجیزه، این محکومیت‌ها را به مثابه گریه بر شیر ریخته شده بر زمین برشمرد که هیچ تاثیر در واقعیت امور ندارد و افزود: این محکومیت‌ها چه فایده‌ای دارند در حالی که تا پیش از این پشتیبان و تایید کننده فراخوان‌های تندرویی و تعصب دینی بوده‌اند؟.

طرابیک در پایان نوشت: این بدین معنی نیست که ما باید مظلوم نمایی کرده و منتظر فجایع بزرگتر باشیم بلکه برعکس معتقدیم که جنایت الجیزه زنگ هشدار است و گام‌های بعدی بسی خطرناک‌تر هستند و اگر در راستای خاموش ساختن این فتنه گامی بر نداریم در آن صورت از این فتنه جان سالم به در نخواهیم برد و آتش آن همه را در کام خود خواهد بلعید و همه آن تحولات به سود دشمنان اسلام خواهد بود.