فرج سرکوهي
همکار بيبيسي و دويچهوله که اکنون در آلمان اقامت دارد، درباره وضعيت فتنه سبز و
سران آن پس از انتخابات اخير گفته است: آقاي موسوي بااين توهم که با تظاهرات
خياباني محدود به تهران و محدود به لايههاي مشخصي از جامعه ميتوان خواست خود رابه
حکومت تحميل کرد، با همراهي با اعتراضهاي خياباني و با اميد توهمي به وادار کردن
جمهوري اسلامي به عقبنشيني، ناخواسته و به تدريج از درون نظام و از بافت قدرت به
بيرون از نظام پرتاب شد.
وي اضافه ميکند: جنبش سبز در اعتراض به تقلب در
انتخابات برپا شد و با انتخاباتي بدون تقلب و با شرکت فعال مردم دليل وجودي خود را
از دست داد.
وي همچنين با هجو مواضع برخي حاميان ويژه فتنه سبز گفته است: بخشي
از اين افراد در شعارهاي جشن شادي، خيال آقاي موسوي را راحت کردند و پس از پيروزي
تيم ملي فوتبال ايران بر کره جنوبي با شعار «ميرحسين، روحاني، رفتيم جام جهاني» از
موسوي دستکم تا پايان مسابقههاي جام جهاني برزيل، خداحافظي کردند. آقاي روحاني
«اصولگراي معتدل» است و زندان آقايان موسوي و کروبي را به تلويزيون، گيرنده و ديش
ماهوارهاي مجهز خواهد کرد و اين دو نيز، که قرار بود در جنبش هواداران «وفادار»
خود آزاد شوند، در پرتو فتح بزرگ همين هواداران پابرجا، مسابقههاي فوتبال جام
جهاني برزيل را، زنده از فرستندههاي ماهوارهاي خواهند ديد. در شعار جام جهاني،
جاي «شيخ سابق اصلاحات»، آقاي کروبي، خالي است اما به ياري نقش معجزهآساي «قافيه»،
مشکل حل شدني است. اگر در انتخابات 88 به آقاي کروبي رأي داديد، ميتوانيد نام او
را نيز به اين شعار اضافه کنيد و خيالتان راحت باشد که به دليل شمار هجاها و حرف
آخر در سه واژه کروبي و جهاني و روحاني، قافيه شعار به هم نميخورد، مبارک است!