جلبک ستیز

جلبک!

هر جا که اندکی خیس و یا مرطوب باشد گیاهان بدون گل یافت می‌شوند. ساده‌ترین آنها، جُلبَک‌ها، هستند. اکثر آنها نزدیک و یا داخل آب زندگی می‌کنند(علی الخصوص آب های گل آلود!!!) و ریشه حقیقی ندارند.

چند جمله بالا تعریفی بود واقعی از گیاهی با نام جلبک!

عکسنوشت: نمونه ای از جلبک های رشد کرده در اطراف اقیانوس ها

اما چند وقتی است که انسان هایی از همین قماش، نیز در لابلای آب های گل آلود انتخابات 88 پدیدار شدند. این انسان های خود رو و هرزه در اطراف آب های گل آلود سیاسی، رشد و نمو می کنند و هیچ ریشه و اعتقادی به چیزی ندارند.

این انسان ها که خود را به حامیان آقای موسوی چسباندند و از طناب جنبش سبز بالا رفتند تا به آزادی برسند، به دنبال براندازی نظام جمهوری اسلامی هستند.

حامیان واقعی آقای موسوی در انتخابات 88 برای تمام ملت ایران محترم هستند.

حامیان میرحسین موسوی معتقد بودند او بهتر از بقیه قابلیت اداره کشور را دارد و این یعنی اصل دموکراسی.

ما احترام می گذاریم به عقایدشان هرچند مخالف باشند.

اما در جنگ سیاسی احمدی نژاد-موسوی پس از انتخابات، به مرور پرده ها کنار رفت و همه به عینه دیدند که عده ای جلبک به دنبال اغتشاش، بر هم زدن امنیت کشور و براندازی نظام اسلامی بودند.

اگر ما می گوییم جلبک ستیز به ستیز با کسانی به پا خواسته ایم قصد هتک حرمت به امنیت جامعه را دارند نه کسانی که صرفا مچ بند سبز بر دست دارند و فریاد موسوی موسوی بر زبان جاری ساخته اند.

عکسنوشت: نمونه ای از جلبک های خود رو و هرزه در اطراف آب های گل آلود سیاسی ایران

حامیان موسوی همان قدر برایم قابل احترام اند که حامیان کروبی و رضایی و احمدی نژاد!

حامیان هر 4 نامزد انتخاباتی در 2 سال گذشته شور و شعور را در کنا هم قرار دادند و حماسه 40 میلیونی به راه انداختند.

این مطلب فقط برای دلجویی از کسانی بود که ناخواسته احساس کردند بنده به آنها توهین کرده ام.

بار دیگر اعلام می کنم از نگاه من، جلبک حامیان موسوی و طرفداران جنبش سبز نیستند، جلبک ها گیاهان بی گُلی هستند که در اطراف آب های گل آلود سیاسی بعد از انتخابات رشد کردند.

اما آنها بدانند حتی حامیان موسوی نیز از رویش این جلبک ها بیزارند و اجازه نمی دهند، گیاهان هرزه به جای گل های مهر و محبت و مهربانی در فضای سیاسی کشور، رویش کند.