دولت ائتلافی حجت الاسلام روحانی چگونه شکل می گیرد؟

سرویس سیاسی پایگاه 598 - مجدالدین معلمی/ از همان فردای انتخابات عده ای با جهدی فراوان! تلاش می کنند با گمانه زنی، ترکیب افراد کابینه را حدس بزنند. از آن خنده دارتر مصاحبه ی کسانی است که ادعا می کنند برای فلان وزارت هنوز با آنها صحبتی نشده است!! البته بعید نیست این ذهن خوانی رسانه ای کار خود افراد یا حامیان شان باشد تا با فضا سازی رسانه ای نامی را جا بیندازند!

هرگونه پیش بینی در مورد افراد کابینه برای دولتی که به نوعی می تواند دولت ائتلافی محسوب شود، غیر واقعی است. تنها می توان کلیت دولت را بر اساس گروه های تشکیل دهنده ی آن حدس زد. باید منتظر ماند و دید دکتر روحانی در کابینه ی خود چه وزنی به سه گروه مهم حامیش می دهد و این سه گروه چه نقشی در دولت ایفا خواهند کرد.

اساسا" حجه الاسلام روحانی ریشه در طیف سنتی اصولگرایان دارد. غیر از عضویت در جامعه ی روحانیت مبارز و سابقه ی نایب رییسی در مجلس اصولگرا، از حمایت حجج اسلام ناطق نوری و آشنا، دکتر غفوری فرد و علی مطهری و حاج اسدالله بادامچیان نیز می توان برداشت کرد این ارتباط هنوز باقی است.

دومین گروهی که جناب روحانی با آنها ارتباط خوبی داشته و در انتخابات ریاست جمهوری نهایت استفاده را از حمایت شان برد، طیف متصل به آقای هاشمی رفسنجانی است. حضور مهندس نعمت زاده به عنوان ریاست ستاد انتخابات و دکتر نوبخت به عنوان نماینده اقتصادیش نشان داد مجموعه ی کارگزاران سازندگی و اطرافیان آقای هاشمی نقشی پررنگی در تصمیم سازی های دکتر روحانی خواهند داشت.

سومین گروهی که دکتر روحانی رای شان را جلب کرد، اصلاح طلبان بودند. نمی توان به صرف حمایت انتخاباتی آقای خاتمی و انصراف دکتر عارف، از حضور فعلی اصلاح طلبان پیرامون رییس جمهور منتخب سخن گفت. در شورای هماهنگی اصلاح طلبان هم، نقش کارگزاران پررنگ است. شفافیت در این زمینه کم است ولی دکتر روحانی نمی تواند به نظرات بدنه ی اجتماعی اصلاح طلبان کم توجهی کند. صرف نظر از مردم معلق میان اصلاح طلبان و اصولگرایان -که این بار به سمت دکتر روحانی متمایل شدند- تعداد رایی که رییس جمهور منتخب از بدنه ی وفادار اصلاح طلبان کسب کرد به مراتب حیاتی تر از رای گروه اول و دوم است اما ظاهرا شخصیت های معتبر و بانفوذ کمتری از این طیف پیرامون او وجود دارد.

بعید است طیف کارگزاران از وزارت های حیاتی پول دار و پول ساز بگذرند لذا محتمل ترین گزینه، انتخاب افرادی از این طیف برای پست های اقتصادی است. در مورد وزارت های فرهنگی و پست های سیاسی_امنیتی تا مشخص نشدن شفاف سیاست کاری رییس جمهور منتخب نمی توان ارزیابی دقیقی ارایه داد!

اگر دکتر روحانی برنامه اش همراه و راضی نگه داشتن جریانات مذهبی باشد، باید انتظار داشت وزارت های فرهنگی به اصولگرایان سنتی اعطا شود و طبیعی است تغییر روش و سلیقه ای را نباید انتظار داشته باشیم! اما اگر راضی کردن بدنه ی اجتماعی اصلاح طلبان و اهالی معمولا" ناراضی فرهنگ در سیاست های دکتر روحانی پررنگ تر باشد، انتصاب افرادی از طیف اصلاح طلب پیش بینی می شود.

در حوزه ی سیاست خارجی حساسیت های حاکمیتی بالاست و امکان انتصاب افراد ناشناخته یا افراطی از هیچ طیفی وجود ندارد. نباید فراموش کرد که همه ی وزرا باید از مجلس اصولگرا تاییده بگیرند و کسب نظر موافق رهبر فرزانه نیز لازم است لذا به نظرمی رسد پست های مرتبط با سیاست خارجی از افراد اختصاصی هیچ گروهی تعیین نشود.

مشخص شدن استراتژی های دولت جدید در حوزه ی فرهنگ نقش بسزایی در تعیین وزرای وزارتخانه های نام دار بدون پول! خواهد داشت. طبیعی است برای راضی نگه داشتن طیفی که در حوزه ی فرهنگ سهمی نداشته است از وزارت های پر طمطراقی چون وزارت ورزش یا کار استفاده شود. از سابقه گذشته می توان پیش بینی کرد وزارت کشور در اختیار اصلاح طلبان قرار گیرد و این امتیاز کمی نیست!

آنچه مشخص است رییس جمهور جدید هر چند از همراهی و ائتلاف با نامداران ریش سفید نظام بهره ی لازم را برد و پیروز انتخابات لقب گرفت ولی در راضی نگه داشتن احزاب متنوع حامیش و هماهنگ کردن آنها کار سختی در پیش دارد.