به گزارش 598 به نقل از مرصاد، با بررسی آنچه که بر تشکیل انجمن صنفی نویسندگان و خبرنگاران از سال ۷۶ تا انحلال آن گذشت و نگاهی به بی قانونی ها و بی نظمی های مفرط در این انجمن در می یابیم که انحلال آن در واقع پاسخ به اهانت به قشر فرهیخته روزنامه نگاران و مطبوعاتی ها بود. البته در این خصوص نگاهی به تشریح دلایل و مبانی قانونی انحلال انجمن صنفی خبرنگاران که از سوی نبیاله بابائینژاد مدیر کل سازمانهای کارگری و کارفرمایی وزارت کار و امور اجتماعی دولت نهم مطرح شده است نیز مفید و روشنگر خواهد بود.
بر اساس این گزارس در سال ۱۳۷۶ تقاضایی از سوی هیت موسس انجمن صنفی روزنامه نگاران برای تاسیس انجمن صنفی نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات ارائه می شود و در تاریخ ۹/۷/۷۶ مجموع عمومی این انجمن با حضور ۵۴۰ نفر تشکیل و کلیات اساس نامه آن به تصویب می رسد. اساس نامه ای که طبق قانون باید جزئیات آن نیز تا سه ماه بعد از تصویب کلیات، تهیه تنظیم و مصوب شود. اما مجمع عمومی به جای تهیه جزئیات اساس نامه که میثاقی برای عمل به تعهدات است اقدام به برگزاری انتخابات هیئت مدیره می کند. مسئله ای که باعث گره خوردن سرنوشت این انجمن بدون اساس نامه روشن و بین شد.
سید جلالدین فیاضی یکی از اعضای انجمن سه روز بعد از این اقدام، طی مقاله ای که در روزنامه قدس به چاپ رساند با وارد کردن انتقاداتی در هفت بند به روند عملکرد انجمن صنفی نوشت: "خشت اول چون نهد معمار کج تا ثریا می رود دیوار کج”
در واقع تشکیل یک نهاد مدنی با نقض غرضی آشکار تبدیل به محلی برای عبور از قانون شده بود و این موضوع بدون تردید اهانت و توهین به قشر فرهیخته خبرنگار و مطبوعاتی ها است که سرنوشتی جز انحلال را برای آن رقم نمی زند.
جالب است بدانیم که هیئت مدیره انجمن در تاریخ ۷۶/۷/۱۵ اقدام به برگزاری یک جلسه برای تقسیم وظایف اعضای هیئت مدیره با حضور هفت نفر اعضای هیئت مدیره و یک عضو علی البدل می کند اما صورت جلسه این نشست نشان می دهدکه نتنها فقط امضای عباس عبدی تاریخ دارد و بقیه امضا فاقد تاریخ هستند بلکه نشانی از امضای بازرسان اصلی در صورت جلسه نیست.
همچنین با اینکه اعضای اصلی هیئت مدیره آقایان مسیح مهاجری ، سیدمحمد صفیزاده، سیدمرتضی نبوی، سیدمحمود دعایی، حسین شریعتمداری، علی ربیعی و سیدمحمد موسوی خوئینی هستند , اساسنامه فقط به امضاء آقایان سیدمحمود دعایی، علی ربیعی و سیدمحمد موسوی خوئینیها رسیده است.
برگزاری غیر قانونی انتخابات زود هنگام هیئت مدیره نیز یکی از بی قانونی های عجیب و بی پاسخ انجمن صنفی است. با اینکه مجوزی که بتشکل های صنفی مبنی بر اعتبار آنها داده می شود سه ساله است و با توجه به اینکه تاریخ ثبت انجمن ۷۶/۸/۱ ثبت شده است اما به شکلی غیر قابل باور در تاریخ ۱۵/۴/۷۹ یعنی ۵ ماه مانده به پایان اعتبار، انجمن اقدام به برگزاری انتخابات زود هنگام می کند و هیچ دلیل و توجیه قانونی برای آن آورده نمی شود.
لغو مکرر و پیاپی جلسات؛ بر گزاری انتخابات هیئت مدیره بدون اصلاحات خواسته شده در اساس نامه از سوی وزارت و …. به هر حال از این دست مسائل که انحلال انجمن صنفی خبرنگاران را به دنبال داشت در تاریخچه آن کم به چشم نمی خورد.
با همه این تفاسیر روز گذشته در کنفرانس خبری رئیس جمهور منتخب در خواست هایی از سوی برخی روزنامه های زنجیره ای برای راه اندازی مجدد این انجمن مطرح شد بدون توجه به این موضوع که سردمداران انجمن صنفی خبرنگاران مثل رجب مزروعی با پناهنده شدن به آمریکا و انگلیس و فرانسه ماهین خود را نشان داده اند.
روز گذشته همین روزنامه ها پس از مواجه شدن با پاسخ رئیس جمهور منتخب مبنی بر ایستادگی برای بازپس گرفتن حقوق ملت از آمریکا یک ژست ناراضی به خود گرفتند.