آری به «روحانی»؛ حاصلِ نه به «احمدی‌نژادِ این سال‌ها»

نتایج انتخابات شورای اسلامی شهر تهران به طور تقریبی اعلام شده و افرادی که به مدت چهار سال در خیابان بهشت ساکن خواهند شد، مشخص شده‌اند؛ ۳۱ نفری که زندگی اجتماعی پایتخت‌نشینان را تحت تاثیر مصوبات و تصمیم‌گیری‌های خود قرار خواهند داد. 

به گزارش رجانیوز، نگاهی به اسامی پیروزشدگان در انتخابات شورای شهر نشان می‌دهد که اصولگرایان به طور نسبی پیروز این رقابت بوده‌اند و تعدادی از اصلاح‌طلبان هم در میان برگزیدگان ملت حضور دارند. در این می‌ان، شکست مطلق لیست موسوم به حامیان دولت، نشان داد که عملکرد و اقدامات محمود احمدی‌نژاد در یکی دو سال اخیر و به ویژه با پررنگ شدن نقش اطرافیان و حلقه کوچک پیرامون وی، چگونه مردمی را که در سال ۸۸ با رایی بی‌سابقه او را به پاستور فرستادند، اینگونه نسبت به او دلسرد کرده است. 

 

 

عبدالرضا شیخ‌الاسلامی سر لیست این فهرست، وزیری است که از دولت نهم در کابینه احمدی نژآد حاضر بوده، ریاست دفتر او را به عهده داشته است و بهانه بزرگترین جنجال این سال ها  میان دولت و مجلس بوده است. او پر است از نشانی هایی که به احمدی نژاد اشاره می کند.

 

پروین احمدی‌نژاد یکی دیگر از چهره‌های شاخص این لیست همنام رئیس جمهور است و نماینده پیشین در شورای شهر تهران، با این وجود و با وجود تبلیغات وسیع در شهر تهران حتی این دو چهره شاخص هم نتوانستند نظر و رای مردم را به خود جلب کنند و به خیابان بهشت راه یابند. و حال آنکه تقی پور، دیگر وزیر کابینه احمدی نژاد، به عنوانی شخصی بی‌حاشیه به عنوان یکی از ده نفر اول حائز آرای مردم شده و به شورای شهر راه یافته است. 

 

محمدرضا تقی‌پور که در سال آخر دولت و بدون هیچ دلیل موجه و منطقی از کار برکنار شد و جای خود را به یک چهره نا‌شناس داد، با تاکید بر مواضع اصولی و انقلابی خود و به دلیل قرار گرفتن در فهرست جریانات انقلابی و اصولگرا، توانست اعتماد مردم را به دست آورد؛ موضوعی که حامیان حلقه انحرافی با وجود هزینه‌های فراوان و تبلیغات گسترده هم نتوانستند به آن برسند. 

 

شاید نتایج انتخابات شورای شهر تهران که به صورت همزمان با انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد، بهتر از هر اماره دیگری بتواند معنای سیاسی کسب 50.07 درصد آرا توسط روحانی را بیان کند.

 

احمدی نژآد در دو سال آخر دولتش به نحوی عمل کرد که بواسطه نقصان اجرایی در برخی امور مرتبط با معیشت مردم و همچنین حاشیه سازی های بیش از اندازه و خسته کننده، 24 میلیون رای سال 88 را به 18 میلیون رای سال 92 روحانی مبدل کند.

 

شاید عدم اقبال حتی به سرشناس ترین اشخاص لیست احمدی نژاد در شواری شهر بهتر از هر حقیقتی، این معنا را منتقل کند که دلیل اقبال مردم به حسن روحانی به عنوان رئیس‎جمهور منتخب، نارضایتی مردم و افکار عمومی از اقدامات و عملکرد نامطلوب دولت در یکی دو سال اخیر به ویژه در زمینه اقتصادی بوده است.‌‌ رها کردن سکان مدیریت اقتصاد کشور و پرداختن به مسائل فرعی و حاشیه‌ای سبب شده که در سال‌های اخیر فشار شدید اقتصادی به اقشار مختلف مردم وارد شود و این مساله، رای مردم را به سمت نماد مخالفت با وضع موجود سوق داده است.

 

در واقع «آری» مردم به روحانی تا حد زیادی ناشی از «نه» آنها به اقدامات سالهای اخیر احمدی نژاد است، نه بزرگ از مردم شهری که روزی بواسطه رای همانها و محبوبیت در دل آنها، در مرحله اول انتخابات 84 به مرحله دوم راه یافت. احمدی نژاد نه تنها خود بلکه جریان سیاسی اصولگرا که بر گرده آن سوار شده بود را با همین روش در معرض شکست قرار داد و روحانی باید خود را بیش ازهر چیز حتی حمایت هاشمی و خاتمی و عدم اجماع اصولگرایان حول گزینه اصلح، مرهون فرصتی بداند که احمدی نژاد با رفتار دو سال اخیرش در اختیار او گذاشت.