ایران - کره؛ خاطراتی که فراموششان نمی کنیم

به گزارش 598 به نقل از سايت گل – بدون شك از 26 رويارويي قبلي تيم ملي مقابل يكي از قديمي ترين  و سنتي ترين رقبايش در آسيا حتي از بازي هاي دوستانه مي توان تصاوير و لحظات ماندگاري را به خاطر آورد كه برخي هايشان شيرين و بعضي ديگر تلخ و گزنده اند اما شايد مزمزه كردن  5 تصوير به يادماندني و شيرين از بازي هاي قبلي دو تيم در فاصله يك روز مانده تا رويارويي سرنوشت ساز اولسان براي دوستداران تيم ملي جالب باشد و تصاوير مربوط به اين لحظات جاودانه فريم به فريم از جلوي چشمان شان عبور كند.

1)بايد به 36 سال قبل برگرديم ،به بازي هاي مقدماتي جام جهاني،ورزشگاه آزادي تهران و 80 هزار تماشاگري كه آمده اند برد تيم ملي مقابل كره را ببينند.بازي رفت در بوسان بدون گل تمام شده و چشم اميد مردم به اين بازي است تا مسير رسيدن به آرژانتين هموار شود اما دوگل از لي يونگ ميو در دقايق 28 و 82 سوز پاييزي را به استخوان هاي تماشاگران نشسته روي سكوهاي سيماني مي رساند تا اينكه در اوج نا اميدي بالاخره شگفتي خلق مي شود.حسن روشن مهاجم خوش چهره تيم ملي دو بار در دقايق 89 و 90 دروازه كره  را باز مي كند آن هم با مينيسك پاره و پاي لنگان.اين يك شاهكار است  كه خلق شده وتيم ملي  به اولين  صعود اميدوار مي ماند.

2)در ورزشگاه كارگران پكن 65 هزار چيني طوري كنار هم نشسته اند كه انگار با خط كش فواصل نشستن شان از هم تنظيم شده و از دور شبيه يك ارتش ساكت و منظم به نظر مي رسند.اما دقيقه 107 بازي  ايران- كره در نيمه نهايي بازي هاي آسيايي 1990 خيلي از آن چشم بادامي هاي بي سر و صدا را هم به واكنش وا مي دارد.لحظه گل روياريي سيروس  قايقران  كه توپ را با مهارت تمام از روي سر  و دست هاي  چوي اينگ يونگ عبور مي دهد فراموش نشدني است اما بيرون رفتن مهدي فنوني زاده  از خط عرضي زمين براي اينكه از آفسايد شدن گل جلوگيري كند هم يك شاهكار است.با اين حال زيباترين صحنه آن مسابقه براي دوستداران تيم ملي  لحظه اي بعد از گل رخ مي دهد آنجا كه كل تيم ايران مثل يك كپه سفيد رنگ ريخته روي سر سيروس اما  وقتي مجتبي محرمي مي خواهد روي اين كپه آوار شود  با خالي شدن زيرش به آن سوي  بازيكنان مي افتد وروي زمين مي غلتد  تا براي لحظه اي گيج شود!

3)شايد لحظه لحظه آن برد 6-2 در ورزشگاه آل مكتوم دوبي براي دوستداران تيم ملي ايران شيرين و خاطره انگيز باشد اما از آن جدال عجيب  ماندگار چند صحنه هيچ گاه فراموش نمي شوند.يكي از آنها مربوط به گل سوم بازي است كه علي دايي از زاويه اي بسته و از ميان پاهاي هونگ ميونگ بو مدافع مياني و شاخص كره – كه بعدها به كادر فني تيم ملي كشورش رسيد -  توپ را به تور كناري دروازه حريف كوبيد .شادي بعد از گل دقيقه 88 او كه مثل هواپيما دست هايش را باز كرده بود و سريع مي دويد هم هيچ گاه از يادها فراموش نمي شود اما جالب تر از آن ، چهره پارك جونگ هوان سرمربي كره بود كه لحظه اي بعد از گل ششم دوربين روي چهره او زوم شد؛پارك داشت اشك مي ريخت يا چهره او شبيه انسان هاي ماتم زده بود كه آماده اشك ريختن بود.اين قيافه ماتم زده را هيچ وقت فراموش نمي كنيم.

4)جام ملت هاي آسيا 2004 ،ورزشگاه شاندونگ چين،مرحله يك چهارم نهايي .هر گل تيم ملي با گلي از كره جواب داده مي شود.اين يكي از جذاب ترين و با كيفيت ترين بازي هاي  تاريخ ايران – كره جنوبي است و حتما در تاريخچه جام ملت هاي قاره هم ثبت خواهد شد.دقيقه 72 كه مي رسد  سانتر مهدوي كيا زمينه ساز گلي ديگر مي شود ،گلي كه علي كريمي با پرشي تماشايي  و ضربه سري ديدني به ثمر مي رساند .بعد از آن گل  و پيش افتادن تيم ملي  شادي گل جادوگر كه سر از پا نمي شناسد فوق العاده ديدني و هيجان انگيز است.شايد هيچ وقت كريمي را اينقدر خوشحال نديده باشيم براي همين آن شادي گل بعد از هت تريك رويايي اش هميشه در ذهن ها مي ماند.

5)بهمن ماه سال 87 ،موعد بازي رفت از مرحله مقدماتي جام جهاني2010  مقابل كره قدرتمند در تهران فرا رسيده .قبل از بازي كري شديدي بين پارك جي سونگ و جواد نكونام در رسانه ها در گرفته .جواد به پارك پيغام داده استاديوم آزادي را براي كره اي ها تبديل به جهنم خواهد كرد و هافبك منچستر يونايتد هم  جواب داده از جو آزادي نمي ترسد  و اين ورزشگاه مي تواند براي آنها  بهشت هم باشد! انگار اين بازي يك جنگ دوطرفه بين لژيونرذهاي نام آشناي دو تيم است و البته اين كري خواني قبل از بازي برگشت همين مرحله و ديدار در جام ملت هاي آسيا هم ادامه دارد تا اينكه بالاخره پارك خيلي  زود از تيم ملي كشورش كنار مي رود.در آن مسابقه زمستاني  نكو در  دقيقه 58 با ضربه ايستگاهي تماشايي اش  توپ را مي فرستد جايي كه عنكبوت در داخل دروازه تار مي بندد و «لي وون جائه» كپل هم هر چه كش مي آيد به توپ نمي رسد تا هشتاد هزار تماشاگر داخل ورزشگاه جهنم را پيش چشم پارك بياورند.البته 8 دقيقه مانده به پايان پارك  روي ريباند ضربه كاشته بازي را مساوي مي كند تا جنگ لژيونرها برنده نداشته باشد.