ماجرای يك استقلالي دوآتشه که به پای سرمربی خود سوخت!

به گزارش 598 به نقل از جام ورزشي؛ نویسنده این مطلب انکار نمی کند که همشهری فرشید طالبی است و او را دوست دارد. این را هم انکار نمی کند که تاکنون حتی یک باز نیز از نزدیک او را ندیده و با او سلام و علیک نداشته است. شاید نزدیک ترین زمانی که او را دیده باشم همان سکوهای ورزشگاه حافظیه باشد و لاغیر.

فرشید طالبی را هر چند از نزدیک ندیده ام اما به وسیله دوستانش او را می شناسم. یک جوان خوب و با اخلاق و البته بسیار محجوب. قاری قرآن و مداح اهل بیت که ایام محرم هر وقت بتواند و "پا" بدهد در محله پدری اش "سراج" شیراز به مداحی و نوحه خوانی می پردازد.

محبوب فوتبال دوستان شیرازی است و او را یکی از با اخلاق ترین فوتبالیست های شیراز و بلکه کشور می دانند. وقتی از فجر به ذوب آهن رفت فوتبالش فراز و نشیب های زیادی داشت. ابتدا که مهاجم بود اما بعدها 180 در جه تغییر پست داد و به یک مدافع آخر تبدیل شد.

در این پست اما آن قدر خوب کار کرد که تا مرز بهترین بازیکن آسیا هم پیش رفت و به گفته کارشناسان اگر ذوب آهن قهرمان باشگاه های آسیا می شد او هم قطعا به عنوان بهترین بازیکن انتخاب می شد. طالبی با این حال به عنوان یکی از دو مدافع برتر آسیا در آن سال برگزیده شد و جایزه اش را در کنفدراسیون فوتبال آسیا دریافت کرد.

او در ذوب آهن بسیار درخشید. یادمان نمی رود فصل قبل و قبل تر از آن استقلال و پرسپولیس او را می خواستند اما او به خاطر علاقه به ابراهیم زاده قید همه پیشنهاداتش را زد.

دو فصل پیش هم استقلال و هم پرسپولیس او را می خواستند اما طالبی به خاطر رفاقت با ابراهیم زاده و شاید نوعی رودربایستی و تعارف که خاصه شیرازی هاست قید همه آن پیشنهادها را زد.

از شما پنهان نباشد می دانم فرشید طالبی از بچگی طرفدار استقلال بوده و هنوز هم هست. او یک استقلالی دو آتشه است که همیشه دوست داشته در این تیم بازی کند. فصل پیش هم اگر به استقلال نرفت آبی پوشان تیم خود را بسته بودند و این تیم دیگر نیازی به دفاع نداشت.