در حد و اندازه های جام جهانی نیستیم؟!

به گزارش 598 به نقل از ایپنا بازی پیش رو با لبنان از حساس ترین بازی های فوتبال ملی ما طی سال های اخیر است و خوشبختانه برای این بازی، ملی پوشان ما در اوج قدرت روحی و روانی خود قرار دارند. به باور من مهمترین نقطه قوت ما در برابر لبنان همین برتری روحیه بازیکنان ما نسبت به بازیکنان تیم رقیب است.


در برابر، نقطه ضعف بزرگ ما در این بازی این است که فوروارد سرزنی که خصوصا روی ارسال هایی که از جناحین روی دروازه  انجام می شود عملکرد خوبی داشته باشد و خطرناک ظاهر شود، نداریم.
تیم ملی در بازی های اخیر خود عموما با آرایش ۴-۲-۳-۱ بازی کرده است و در این سیستم مهاجمی که نوک بازی می کند تقش تعیین کننده ای در به ثمر رسیدن تلاش های تیم دارد.
باید پذیرفت بعد از خداحافظی "علی دایی" از تیم ملی، مهاجمی در حد و اندازه های او در فوتبال ما پرورش نیافته و این مساله به فوتبال ملی ما که به توپ های ارسالی از جناحین متکی است خسارت فراوانی وارد کرده است.
تیم ملی با هدایت فنی "کی روش" روند پر نوسانی را طی کرده است و مهمترین انتقاد من به تاکتیک "کی روش" این است که تیم ملی هم در بازی های خارج از خانه و هم در بازی های خانگی با دو هافبک دفاعی بازی می کند. استفاده از "آندو" و "نکونام" در قالب هافبک های دفاعی در حالی که تیم ملی نیاز مبرم به پیروزی در برابر لبنان دارد و این دو بازیکن می توانند قابلیتهای تهاجمی خود را در خدمت تیم قرار دهند اشتباهی است که امیدوارم "کی روش" در بازی حساس لبنان آن را انجام ندهد.
نکته دیگری که در بازی تیم ملی به چشم می خورد این است که بازیکنان استقلال در تیم ملی حضور پر رنگی دارند و این بازیکنان هماهنگی خود را به تیم ملی نیز منتقل کرده اند.
به عقیده من اگر در بازی پیش رو، فوتبال محافظه کارانه و احتیاط بیش از حد در دستور کار "کی روش" نباشد، لبنان حریفی نیست که بتواند سد راه ما در مسیر رسیدن به جام جهانی شود و فرجام سخن اینکه اگر در تهران نتوانیم لبنان را شکست دهیم بهتر است با فروتنی قبول کنیم که در حد و اندازه های رفتن به جام جهانی نیستیم./ رضا احدی- اختصاصی ایپنا