پشت پرده و واقعیت سفر پزشکیان به مصر چیست؟
اول) رسانه ای نیست
می‌گویند «سعید جلیلی» خوب حرف نمی‌زند و آن‌قدرها هم رسانه‌ای نیست. منظور شما از رسانه‌ای که می‌گویید، چیست؟
یعنی کاندیدای ریاست جمهوری توی دوربین نگاه کند و اداهای سبک دربیاورد که نشان بدهد خیلی رسانه‌ای است؟ یا عملیات ژانگولر اجرا کند و مثل بقیه برای یک مشت رأی بیشتر از عهده هر کار سبک و سنگینی برآید؟
این، مشخصات یک آدم رسانه‌ای نیست. اگر چنین آدمی می‌خواهید، کلیپ‌های توی موبایل‌تان را تماشا کنید و لذت ببرید.
رییس‌جمهور، یک آدم جدی است. خیلی جدی که وقت و حوصله این‌جور بازی‌ها را ندارد. حرف‌هایش را به زبان خودش می‌زند، نه مشاورهایی که به او حرف زدن و راه رفتن و حرکت دست و سر و گردن یاد داده‌اند.
رییس‌جمهور مطلوب، خودش چیزهایی دارد که باعث می‌شود مردم به او اعتماد کنند. کسی که هیچ ندارد، جز این‌که بگوید فلانی از من حمایت می‌کند و چند هزار میلیارد تومان خرج شده تا سابقه اجرایی و سیاسی پیدا کنم، کسی که روزنامه‌ها و سایت‌ها و شبکه‌ها را می‌خرد تا برای او کار کنند، آدم قابل اعتمادی نیست.
یک آدم جدی که جوگیر نمی‌شود و به بازی مشاورهای رسانه‌ای تن نمی‌دهد و حرف‌هایش را آن‌طور می‌زند که به آن اعتقاد دارد، آدم قابل اعتنایی است. می‌شود حرف‌های این آدم را جدی‌تر شنید، به آنها فکر کرد و درباره آنها تصمیم گرفت.
اگر شکل حرف زدن مهم است، نه محتوای آن، عموپورنگ و عادل فردوسی‌پور گزینه‌های خیلی بهتری هستند.
هم دوربین را نگاه می‌کنند، هم بیشتر از جلیلی توی تلویزیون حرف زده‌اند. بروید همان‌ها را انتخاب کنید. مبارک‌تان باشد.
۲) نباید رأی بیاورد!
جلیلی آدم خطرناکی است. بعضی‌ها این حرف را خیلی جدی می‌گویند و با این‌که اقبال عمومی نسبت به او می‌بینند، می‌روند با کاندیدای دیگری ائتلاف می‌کنند. با این آدم که اهل بده ـ بستان نیست، نمی‌شود کنار آمد. اگر با همان مبنا که ناگهان ۱۷ سفیر جمهوری اسلامی را کنار گذاشت. چون سابقه سوءاستفاده مالی داشته‌اند، با بقیه هم برخورد کند، رییس‌جمهور نشود بهتر است.
حالا توقع دارید بین جماعتی که «گر حکم شود که مست گیرند / در شهر هر آن‌که هست گیرند» عده‌ای بیایند از سعید جلیلی حمایت کنند؟
۳) عصبانی نشوید
دور و بر سعید جلیلی، از پول و پله خبری نیست. آدمی که خودش برای این سفرهای خارجی حق مأموریت نمی‌گیرد، آنها را که حق رفت و آمد و هتل درجه یک و هزینه مأموریت و پول سوغاتی اهل و عیال می‌گیرند، عصبانی می‌کند. این آدم نه پول دارد و نه اگر داشت، مثل دیگران در ستادهای انتخاباتی و قبل و بعد از آن پول قسمت می‌کرد.
آدم این‌جوری به درد خیلی‌ها نمی‌خورد. نه سایت می‌خرد، نه روزنامه اجیر می‌کند، نه خبرنگار زرخرید می‌کند، نه توی فلان جلسه مدیران سکه توزیع می‌کند، نه حتی از ماجرای شرکت او در انتخابات، به این جماعت که شب و روز توی ستادش کار می‌کنند، چیزی می‌رسد.
توی عالم «دو دوتا، چهارتا» نمی‌شود به آدمی که بیت‌المال را مال پدرش نمی‌داند، تکیه کرد. مگر بین همین طبقه فرودست که دیگران با عنوان بی‌چاره و نکبت و گرسنه و… تحقیرشان می‌کنند، کسانی علم حمایت از او بلند کنند. از این جماعت بالادست، آبی برای جلیلی گرم نمی‌شود.
۴) لطفا مار نکشید
این‌که می‌گوید حتی در سیاست خارجه باید مبنای اندیشه اسلامی داشت، اصلا این‌که می‌گوید نمی‌شود همین‌طور الکی پروتکل‌های غربی را امضا کنید و با کفار حربی رفیق شوید و منفعت مسلمان‌ها را بفروشید، یعنی از این به بعد نمی‌شود رو به دوربین نشست و حرف مفت زد و رأی جمع کرد.
یعنی آن‌قدر با آدم‌های طبقه متوسط به پایین از این حرف‌ها می‌زند که دیگر نمی‌شود عکس مار کشید و هزار تومانی و کلید نشان داد و آنها را از فردای بدتر! ترساند.
اگر این قاعده جا بیفتد، کار برای عده‌ای سخت می‌شود. یعنی نباید حرف بدون فکر زد و وعده الکی نشدنی داد و بعد شانه خالی کرد که من نگفتم و آن موقع مصلحت بود و فلان وکذا.
۵) فقط خودش است
بعضی از ما که می‌گوییم این آدم، جنبش راه بینداز نیست و ژانگولر اجرا نمی‌کند، حواس‌مان به الگوهای دیگری است که در ذهن‌مان مانده. اگر نه، جلیلی یک رسانه جدید است. یک آدم با سر و شکل ساده که حرف‌هایش را ساده و آرام می‌زند و کم‌کم روی محتوای حرف بقیه آدم‌ها، حتی وقتی با او رقابت می‌کنند، اثر می‌گذارد.
توی همین مناظره آخر، دیدید چه‌طور با حرف آرام و منطق ساده، ۲ ـ ۳ تا از رقبا را به هول و هراس انداخت که شروع کردند به داد و بیداد و شلوغ کردن؟
ما با یک رسانه جدید طرفیم که از نمونه‌های قبلی باسوادتر و مسلط‌تر است و نیازی به درآوردن ادای مجری‌های برنامه‌های عامه‌پسند تلویزیون ندارد. حرفش را می‌زند و کار را جلو می‌برد.
۶) جوگیر بشو نیست
تلاش اضافه برای جذب مخاطب، سر و صدای زیاد، ژست‌های دلسوزانه، نگاه مستقیم توی دوربین، وعده‌های بزرگ الکی،… . از این آدم دیده‌اید؟
سعید جلیلی، هر کار که کنید، هر مشاورهای که به او بدهید، هر هشداری بابت احتمال پایین آمدن رأی بدهید، جوگیر بشو نیست.
حتی اگر نسبت نظرسنجی‌هایی که اعلام می‌کنند، راست باشد، به نسبت چند سال زمان که بعضی دیگر گذاشته‌اند و اندازه پول‌هایی که توی این سال‌ها خرج کرده‌اند، جلیلی برنده است که از همه دیرتر شروع کرده و هزینه‌ای در این میدان زمین نزده، ولی رقیب‌های داخلی و رسانه‌های خارجی را از احتمال بالای رأی آوردنش ترسانده است.
ما با این‌جور آدمی طرف هستیم.
می‌گویند «سعید جلیلی» خوب حرف نمی‌زند و آن‌قدرها هم رسانه‌ای نیست. منظور شما از رسانه‌ای که می‌گویید، چیست؟
یعنی کاندیدای ریاست جمهوری توی دوربین نگاه کند و اداهای سبک دربیاورد که نشان بدهد خیلی رسانه‌ای است؟ یا عملیات ژانگولر اجرا کند و مثل بقیه برای یک مشت رأی بیشتر از عهده هر کار سبک و سنگینی برآید؟
این، مشخصات یک آدم رسانه‌ای نیست. اگر چنین آدمی می‌خواهید، کلیپ‌های توی موبایل‌تان را تماشا کنید و لذت ببرید.
رییس‌جمهور، یک آدم جدی است. خیلی جدی که وقت و حوصله این‌جور بازی‌ها را ندارد. حرف‌هایش را به زبان خودش می‌زند، نه مشاورهایی که به او حرف زدن و راه رفتن و حرکت دست و سر و گردن یاد داده‌اند.
رییس‌جمهور مطلوب، خودش چیزهایی دارد که باعث می‌شود مردم به او اعتماد کنند. کسی که هیچ ندارد، جز این‌که بگوید فلانی از من حمایت می‌کند و چند هزار میلیارد تومان خرج شده تا سابقه اجرایی و سیاسی پیدا کنم، کسی که روزنامه‌ها و سایت‌ها و شبکه‌ها را می‌خرد تا برای او کار کنند، آدم قابل اعتمادی نیست.
یک آدم جدی که جوگیر نمی‌شود و به بازی مشاورهای رسانه‌ای تن نمی‌دهد و حرف‌هایش را آن‌طور می‌زند که به آن اعتقاد دارد، آدم قابل اعتنایی است. می‌شود حرف‌های این آدم را جدی‌تر شنید، به آنها فکر کرد و درباره آنها تصمیم گرفت.
اگر شکل حرف زدن مهم است، نه محتوای آن، عموپورنگ و عادل فردوسی‌پور گزینه‌های خیلی بهتری هستند.
هم دوربین را نگاه می‌کنند، هم بیشتر از جلیلی توی تلویزیون حرف زده‌اند. بروید همان‌ها را انتخاب کنید. مبارک‌تان باشد.
۲) نباید رأی بیاورد!
جلیلی آدم خطرناکی است. بعضی‌ها این حرف را خیلی جدی می‌گویند و با این‌که اقبال عمومی نسبت به او می‌بینند، می‌روند با کاندیدای دیگری ائتلاف می‌کنند. با این آدم که اهل بده ـ بستان نیست، نمی‌شود کنار آمد. اگر با همان مبنا که ناگهان ۱۷ سفیر جمهوری اسلامی را کنار گذاشت. چون سابقه سوءاستفاده مالی داشته‌اند، با بقیه هم برخورد کند، رییس‌جمهور نشود بهتر است.
حالا توقع دارید بین جماعتی که «گر حکم شود که مست گیرند / در شهر هر آن‌که هست گیرند» عده‌ای بیایند از سعید جلیلی حمایت کنند؟
۳) عصبانی نشوید
دور و بر سعید جلیلی، از پول و پله خبری نیست. آدمی که خودش برای این سفرهای خارجی حق مأموریت نمی‌گیرد، آنها را که حق رفت و آمد و هتل درجه یک و هزینه مأموریت و پول سوغاتی اهل و عیال می‌گیرند، عصبانی می‌کند. این آدم نه پول دارد و نه اگر داشت، مثل دیگران در ستادهای انتخاباتی و قبل و بعد از آن پول قسمت می‌کرد.
آدم این‌جوری به درد خیلی‌ها نمی‌خورد. نه سایت می‌خرد، نه روزنامه اجیر می‌کند، نه خبرنگار زرخرید می‌کند، نه توی فلان جلسه مدیران سکه توزیع می‌کند، نه حتی از ماجرای شرکت او در انتخابات، به این جماعت که شب و روز توی ستادش کار می‌کنند، چیزی می‌رسد.
توی عالم «دو دوتا، چهارتا» نمی‌شود به آدمی که بیت‌المال را مال پدرش نمی‌داند، تکیه کرد. مگر بین همین طبقه فرودست که دیگران با عنوان بی‌چاره و نکبت و گرسنه و… تحقیرشان می‌کنند، کسانی علم حمایت از او بلند کنند. از این جماعت بالادست، آبی برای جلیلی گرم نمی‌شود.
۴) لطفا مار نکشید
این‌که می‌گوید حتی در سیاست خارجه باید مبنای اندیشه اسلامی داشت، اصلا این‌که می‌گوید نمی‌شود همین‌طور الکی پروتکل‌های غربی را امضا کنید و با کفار حربی رفیق شوید و منفعت مسلمان‌ها را بفروشید، یعنی از این به بعد نمی‌شود رو به دوربین نشست و حرف مفت زد و رأی جمع کرد.
یعنی آن‌قدر با آدم‌های طبقه متوسط به پایین از این حرف‌ها می‌زند که دیگر نمی‌شود عکس مار کشید و هزار تومانی و کلید نشان داد و آنها را از فردای بدتر! ترساند.
اگر این قاعده جا بیفتد، کار برای عده‌ای سخت می‌شود. یعنی نباید حرف بدون فکر زد و وعده الکی نشدنی داد و بعد شانه خالی کرد که من نگفتم و آن موقع مصلحت بود و فلان وکذا.
۵) فقط خودش است
بعضی از ما که می‌گوییم این آدم، جنبش راه بینداز نیست و ژانگولر اجرا نمی‌کند، حواس‌مان به الگوهای دیگری است که در ذهن‌مان مانده. اگر نه، جلیلی یک رسانه جدید است. یک آدم با سر و شکل ساده که حرف‌هایش را ساده و آرام می‌زند و کم‌کم روی محتوای حرف بقیه آدم‌ها، حتی وقتی با او رقابت می‌کنند، اثر می‌گذارد.
توی همین مناظره آخر، دیدید چه‌طور با حرف آرام و منطق ساده، ۲ ـ ۳ تا از رقبا را به هول و هراس انداخت که شروع کردند به داد و بیداد و شلوغ کردن؟
ما با یک رسانه جدید طرفیم که از نمونه‌های قبلی باسوادتر و مسلط‌تر است و نیازی به درآوردن ادای مجری‌های برنامه‌های عامه‌پسند تلویزیون ندارد. حرفش را می‌زند و کار را جلو می‌برد.
۶) جوگیر بشو نیست
تلاش اضافه برای جذب مخاطب، سر و صدای زیاد، ژست‌های دلسوزانه، نگاه مستقیم توی دوربین، وعده‌های بزرگ الکی،… . از این آدم دیده‌اید؟
سعید جلیلی، هر کار که کنید، هر مشاورهای که به او بدهید، هر هشداری بابت احتمال پایین آمدن رأی بدهید، جوگیر بشو نیست.
حتی اگر نسبت نظرسنجی‌هایی که اعلام می‌کنند، راست باشد، به نسبت چند سال زمان که بعضی دیگر گذاشته‌اند و اندازه پول‌هایی که توی این سال‌ها خرج کرده‌اند، جلیلی برنده است که از همه دیرتر شروع کرده و هزینه‌ای در این میدان زمین نزده، ولی رقیب‌های داخلی و رسانه‌های خارجی را از احتمال بالای رأی آوردنش ترسانده است.
ما با این‌جور آدمی طرف هستیم.
اخبار ویژه
عضو کمیسیون فرهنگی: مصوبهای از شعام درباره حجاب به مجلس نرسیده است؛
وارونهنمایی تهدیدات آمریکا؛
سناریویی که هر بار تکرار می‌شود؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
پر طرفدار ترین ها
