بهاره رهنما:دوست دارم تماشاگر را هرازچند گاهي غافلگير كنم تا تنها مرا كمدي پرداز نبينند. اين‌كه مرا در فيلم‌هاي متعددي مي‌بينيد به خاطر قرار گرفتن دريك فضاي خوب فكري و روحي است، چون كار حالم راخوب مي‌كند.
هنر چون رنگين كماني زيبا با هر رنگ شور مي‌آفريند و در اين ميان هنرمندي
كه توان شاد كردن داشته باشد به ياد مي‌ماند. «بهاره رهنما » از جمله زنان
بازيگري است كه قدرت شاد كردن مردم را دارد و او را از ديگر هنرمندان
سينماي كمدي متمايز مي‌كند.
رهنما را با فيلم «عاشقانه» بيشتر شناختيم ، ولي از 17سالگي و با « افعي» به كارگرداني محمد رضا اعلامي پا به دنياي سينما گذاشته است. او در سينما، تلويزيون، تئائر، روزنامه نگاري، نويسندگي و وبلاگ‌نويسي فعاليت دارد و مي‌گويد راكد بودن، روحش را افسرده مي‌كند.روزنامه ایران با «بهاره رهنما» گفت و گویی داشته است كه در ادامه مي‌خوانيد.
رهنما را با فيلم «عاشقانه» بيشتر شناختيم ، ولي از 17سالگي و با « افعي» به كارگرداني محمد رضا اعلامي پا به دنياي سينما گذاشته است. او در سينما، تلويزيون، تئائر، روزنامه نگاري، نويسندگي و وبلاگ‌نويسي فعاليت دارد و مي‌گويد راكد بودن، روحش را افسرده مي‌كند.روزنامه ایران با «بهاره رهنما» گفت و گویی داشته است كه در ادامه مي‌خوانيد.
خانم
«رهنما» شما با داشتن تحصيلات كارشناسي ادبيات فارسي و ارشد ادبيات نمايشي
معلوم است كه به هنر نگاه آكادميك داريد اما دركنار اين دو رشته ليسانس
حقوق قضايي گرفته‌ايد، چرا، قضاوت هم مثل هنر برايتان جذاب بوده است؟
من از 17 سالگي وارد عرصه سينما شدم. 18ساله بودم كه داستان نويسي را آغاز كردم، همين شد كه ادبيات فارسي را براي تحصيلات آكادميك انتخاب كردم اين درحالي بود كه دركنار تحصيل، بازيگري را نيز ادامه مي‌دادم و همان سال‌هاي اول كار سينمايي حس كردم فضاي هنر هفتم به عنوان انتخاب حرفه‌اي براي زندگي ، امن نيست.همين شد كه تصميم گرفتم رشته ديگري را نيز بياموزم تا در كنار بازيگري، به معاش زندگي‌ام كمك كند.
جالب است كه گرفتن ليسانس حقوقم مقارن شد با سال‌هاي پركاري‌ام در سينما و نشد كه حتي يك بار هم وكالت انجام دهم، در واقع علم حقوق تنها معلوماتم را زياد كرد، اما حرفه بازيگري بر حرفه قضاوت غالب شده، من عاشق بازيگري بودم و اين عشق باعث شد همه سختي‌هاي آن را به جان بخرم.
از ناامني در فضاي سينما گفتيد،چه ناامني وجود داشت؟
سال‌هاي اولي كه شروع به كار كردم، سينما فضاي عجيبي داشت. ممنوع كار شدن زياد بود. فضا براي به نتيجه رسيدن خيلي خوب نبود.
از نخستين فيلم خود «افعي» و چگونگي ورود به عرصه سينما بگوييد؟
بازيگري را ابتدا دركلاس‌هاي كانون پرورش فكري گذراندم، همانجا بود كه كارت‌هاي جشنواره فيلم را گرفتم و در جشنواره، مرحوم محمدرضا اعلامي مرا براي بازي در « افعي» دعوت به كار كرد.
بعد از «افعي» ژانر اكشن شما را در «عاشقانه» در ژانري با همين مضمون و پس از آن در«گاو خوني» در كاراكتري جدي و....ديده‌ايم، هرنقشي متفاوت از ديگري است اما چرا حضور شما در عرصه طنز بيشتر است؟
اصولاً سينما و مخاطب با هم ارتباط مستقيم دارند.در چند سال اخير به دليل ابتذالي كه در طنزپردازي سينما ايجاد شد در فضاي تئائر فعال‌تر بودم.دوسال گذشته پركار‌ترين زن تئائر انتخاب شدم. هميشه تنوع در بازي مدنظرم بوده تا دچار يكنواختي در ريتم بازيگري نشوم.
دوست دارم تماشاگر را هرازچند گاهي غافلگير كنم تا تنها مرا كمدي پرداز نبينند. اين‌كه مرا در فيلم‌هاي متعددي مي‌بينيد به خاطر قرار گرفتن دريك فضاي خوب فكري و روحي است، چون كار حالم راخوب مي‌كند.
بيشتر نقش‌هايي كه از شما ديده‌ايم باعث شده تا لبخند بر صورتمان بنشيند آيا يك بازيگر موفق طنز در زندگي شخصي خود هم سرزنده و شاد و فارغ از غم است؟
هميشه در دنيا اين‌گونه بوده كه بازيگران و كارگردانان كمدي اصولاً خودشان آدم‌هاي خيلي خوشحالي نبودند. من در جمع و دركنار دوستان و عزيزانم هميشه سعي مي‌كنم شاد باشم ولي واقعيت اين است كه آنچه به مخاطب منتقل مي‌شود در درونم وجود ندارد.خودم بيشتر به محيطي آرام و نوشتن علاقه‌مندم و با نوشتن آرام مي‌شوم.
من از 17 سالگي وارد عرصه سينما شدم. 18ساله بودم كه داستان نويسي را آغاز كردم، همين شد كه ادبيات فارسي را براي تحصيلات آكادميك انتخاب كردم اين درحالي بود كه دركنار تحصيل، بازيگري را نيز ادامه مي‌دادم و همان سال‌هاي اول كار سينمايي حس كردم فضاي هنر هفتم به عنوان انتخاب حرفه‌اي براي زندگي ، امن نيست.همين شد كه تصميم گرفتم رشته ديگري را نيز بياموزم تا در كنار بازيگري، به معاش زندگي‌ام كمك كند.
جالب است كه گرفتن ليسانس حقوقم مقارن شد با سال‌هاي پركاري‌ام در سينما و نشد كه حتي يك بار هم وكالت انجام دهم، در واقع علم حقوق تنها معلوماتم را زياد كرد، اما حرفه بازيگري بر حرفه قضاوت غالب شده، من عاشق بازيگري بودم و اين عشق باعث شد همه سختي‌هاي آن را به جان بخرم.
از ناامني در فضاي سينما گفتيد،چه ناامني وجود داشت؟
سال‌هاي اولي كه شروع به كار كردم، سينما فضاي عجيبي داشت. ممنوع كار شدن زياد بود. فضا براي به نتيجه رسيدن خيلي خوب نبود.
از نخستين فيلم خود «افعي» و چگونگي ورود به عرصه سينما بگوييد؟
بازيگري را ابتدا دركلاس‌هاي كانون پرورش فكري گذراندم، همانجا بود كه كارت‌هاي جشنواره فيلم را گرفتم و در جشنواره، مرحوم محمدرضا اعلامي مرا براي بازي در « افعي» دعوت به كار كرد.
بعد از «افعي» ژانر اكشن شما را در «عاشقانه» در ژانري با همين مضمون و پس از آن در«گاو خوني» در كاراكتري جدي و....ديده‌ايم، هرنقشي متفاوت از ديگري است اما چرا حضور شما در عرصه طنز بيشتر است؟
اصولاً سينما و مخاطب با هم ارتباط مستقيم دارند.در چند سال اخير به دليل ابتذالي كه در طنزپردازي سينما ايجاد شد در فضاي تئائر فعال‌تر بودم.دوسال گذشته پركار‌ترين زن تئائر انتخاب شدم. هميشه تنوع در بازي مدنظرم بوده تا دچار يكنواختي در ريتم بازيگري نشوم.
دوست دارم تماشاگر را هرازچند گاهي غافلگير كنم تا تنها مرا كمدي پرداز نبينند. اين‌كه مرا در فيلم‌هاي متعددي مي‌بينيد به خاطر قرار گرفتن دريك فضاي خوب فكري و روحي است، چون كار حالم راخوب مي‌كند.
بيشتر نقش‌هايي كه از شما ديده‌ايم باعث شده تا لبخند بر صورتمان بنشيند آيا يك بازيگر موفق طنز در زندگي شخصي خود هم سرزنده و شاد و فارغ از غم است؟
هميشه در دنيا اين‌گونه بوده كه بازيگران و كارگردانان كمدي اصولاً خودشان آدم‌هاي خيلي خوشحالي نبودند. من در جمع و دركنار دوستان و عزيزانم هميشه سعي مي‌كنم شاد باشم ولي واقعيت اين است كه آنچه به مخاطب منتقل مي‌شود در درونم وجود ندارد.خودم بيشتر به محيطي آرام و نوشتن علاقه‌مندم و با نوشتن آرام مي‌شوم.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
