نامه سرگشوده یک طلبه محضر حضرت روح الله

پایگاه 598/ رفتی و رفتن تو آتش نهاد بر دل از کاروان چه ماند جز آتشی به منزل

پدر بزرگوار و سید و مقتدای ما؛
سلام؛
امروز که در سایه سار درخت سترگ جمهوری اسلامی و در خنکای وزش نسیم میان برگها و شکوفه های زیبای بهاریش حضور مبارک شما عریضه التماس دعا می نگارم سی و سه بهار از یوم اللهی که نهال خرد و نازک انقلاب اسلامی به جهد و جد ملت تاریخساز ایران و به دستان پر برکت شما در بهارستان سرزمین پرافتخار ایران غرس شد؛ می گذرد و به برکت بنای استوار ولایت فقیه و هوشمندی ملت، این صنوبرسهی قد، همیشه سبز و بهاری بوده و هیچ باد پاییزی نتوانسته گرد زرد خزان زدگی را بر بلندای قامت رعنایش بنشاند.
پدر و مراد و رهبر کبیر ما؛
در پس آن شب که شما با دلی آرام و قلبی مطمئن و روحی شاد و ضمیری امیدوار به فضل خدا تن در آغوش خاک نهادید؛ دوستان قدیمی انقلاب و صحابی و حواریون شما یکی ازمطیع ترین افراد نسبت به فرامین شما،از آیینه دل ترین حواریون شما، خورشید نادر دوران، فرزانه حکیم و مجاهد بی بدیل حضرت آیت الله العظمی سید علی حسینی خامنه ای را ولی الله منصوب پروردگار و ولی مطلق فقیه یافتند و امت اسلامی شیفته و عاشق دست بیعت به سوی ایشان دراز کردند و نمایشی کم نظیر از وفاداری و بصیرت و شیدایی آفریدند.
حضرت روح الله؛
شما به جسم در میان ملت ما نبودید اما راه شما، اندیشه نورانی شما و انگشت اشاره شما در میان امت ما از همیشه زنده تر بود و رقصی بس دلپذیر میانه میدان تاریخ میهن و مکتب ما پدید آورد؛ و البته این سماع شور انگیز و شرر در خرمن خصم افروز، پایان ماجرا نبود؛ که نبرد هر لحظه حق و باطل را پایانی نبوده است.
دشمنان همیشگی اسلام روزی زیر پرچم کفر ابوسفیانی و دیگر روز زیر لوای التقاط آمیخته به تزویر عمروعاصی؛سم تازه به اسب حیله و نیرنگ خود زده به مرزهای ایمان و فرهنگ ما یورش بردند و بر نایب شما کمان کین کشیدند تا سنگر بان دین حنیف را به واگذاری عرصه پاسداری از حریم اندیشه دینی ناچار کنند و حاشا که حضرت سید علی این سلحشور بسیجی که شما آن را شجره طیبه شهادت خواندید؛ میدان مبارزه را خالی کرده باشد.
آری آنان هر تیر زهر آگینی در ترکش باطل خود داشتند به میدان آوردند تا در غیاب شما پدر مهربان و متکای مستحکم یاران انقلاب، جمهوری پر افتخار اسلامی را به دریوزگی غرب و شرق وادار سازند و یا با لطایف الحیلی از ماهیت اسلامی و ضد استعماری خود استحاله کنند.
آنان تمام سعی خود را نمودند تا انقلاب اسلامی ما را به نسخه فاسد و منقضی شده لیبرالیسم اقتصادی و سیاسی و سر انجام اعتقادی ملتزم کنند یا به جای تلاش برای ایجاد مدینه فاضله نبوی به جامعه مدنی اومانیستی دلخوشش دارند و یا برایش آرزوی جمهوری ایرانی یا صورت مزورانه اش مکتب ایرانی کنند.
و روشنتر از خورشید است که این بنای الهی که هندسه اش به دست یک مرد الهی چون شماست بیدی نبوده که از این فوت های کودکانه بلرزد. بلکه این فتنه های هماره ی پس از شما، ایمان امت ما را به این راه نورانی مضاعف و دست پرتوان حضرت ولیعصر(عج) را در حمایت از نایب چون خورشیدش پیش چشم جهانیان هویدا تر ساخته و ما را به حکمت و کیاست و تقوای خیره کننده حضرت سید علی مومن تر نموده است.
امت ما همچنانکه با اشاره شما رای یازده میلیونی خود را از "ابوالحسن" جاهل ستاند؛ پس از شما و در برابر هجوم فتنه های پیاپی به ویژه فتنه سبز روییده از چمن کاخ سیاه نیز استقامت ورزید ،و سر انجام رای خود را در 9 دی و 22 بهمن از ناکسانی که ناکثین انقلاب شدند ستاند؛ تا به دنیا نشان دهد نفس مسیحایی شما هنوز در کالبد ایران اسلامی جاریست و ملت ایران صراط مستقیم را به حقیقت میجوید و نه کسان و نام ها نمی توانند خروس قندی کژی خویش را عوض طلا ی راستی راه نورانی شما به این ملت رشید قالب کنند .
حضرت روح الله؛
گرچه ملت ایران در همراهی با ولی الهی مالک وار و ابوذرگونه عمل نمودند اما خواص بی بصیرت که مزرع ارادتشان به راه شما را حب دنیا آفت زده کرده بود به سان وادادگان غزوه احد که خطاب این فراز نورانی قرار گرفتند:
" افان مات او قتل انقلبتم علی اعقابکم و من ینقلب علی عقبیه فلن یضرالله شیئا و سیجزی الله الشاکرین"
با رفتن تن خاکی شما از میان ما عرصه را وا نهادند و موی سرو صورت رهبر عزیز ما را که حواریون جوانش حضرت ماه خطابش می کنند سپید کردند تا سیمای ماه ملکوت چون قلبش و نیز چون ماه ملک به رنگ برف در آید.
حضرت روح الله؛
بی گمان حضرت ماه خود بارها با شما به سان امیرالمومنین(ع) که با پیامبر اعظم(ص)، واگویه کرده و گفته است از دست سست عناصران چون من پس از شما چه کشیده است...
و خودتان که بهتر می دانید تهران ما نه نخلستان دارد و نه چاه آبی محرم اسرار...
حضرت روح الله؛
حضرت ماه پس از شما در قامت برادری مهربان و رئوف و بخشنده چتر حمایت و محبت افزونش را بر سر همه حتی آنان که لیاقتش را نداشتند گستراند؛ و به قول دوستی، البته در میان یک سبزه زار هستند علف هرزه هایی که خورشید می سوزاندشان. آری آفتاب محبت امام خامنه ای برای بعضی گران آمد؛ دیری از رحلت شما نگذشته بود که حضرت ماه خطاب به یکی از همینان چنین نگاشت:
"بسمه تعالی
برادر گرامی...
شنیدم بعضیها از حرفهای امروز من قصد طعن و توهینی نسبت به جنابعالی استنباط کرده اند؛ و شاید بعضی خواسته اند یا بخواهند آن را مستمسکی برای اهانت به شما بسازند.
اعلام می کنم که این استنباط غلط است. من یک فکر را تخطئه کرده ام و نیت توهین به کسی نداشته ام و اگر بدون اراده من به شما توهین شده است؛ از شما عذر می خواهم ..."
خدا می داند انسان از این همه خاکساری و بزرگواری به گریه می افتد و شما خودتان بهتر می دانید مخاطب این نامه امروز در بی بی سی فارسی چه هرزه گویی ها می کند.
حضرت روح الله؛
پس از شما خیلی ها مثل این "مرد؟" حضرت ماه را غصه دار کردند:
"...گریه دارد ؛ همانطور که گفتم غصه دارد؛ که کسانی ریزش پیدا کنند که یک روزی پای سفره انقلاب، پای سفره امام زمان، پای سفره اسلام و قرآن نشستند؛ نان ونمک اسلام را خوردند..."
حضرت روح الله؛
تمام نگرانی من نیز از دیدن واژگونی این رجال خوش سابقه پدید آمده است؛ از دیدن سقوط سابقون.
و من این نامه را برای این ننگاشتم که نگران اسلام و انقلاب باشم؛ نه... اگر ملت همانگونه که تا امروز ایستاده اند؛ بایستند؛ که انشا الله خواهند ایستاد؛ ماندن و بارور شدن، سرنوشت محتوم این انقلاب است که خدای سبحان، خود بارها پیروزی مومنین را وعده فرموده است:

"ولینصرن الله من نصره"
"ولن یجعل الله للکافرین علی المومنین سبیلا"
"ان الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم"

حضرت روح الله؛
من نگران خویشتنم ، من نگرانم که نمک امام زمان را بخورم و نمکدان امام زمان را بشکنم؛ نگرانم که ریزش پیدا کنم؛ نگرانم که دنیا و آخرتم را در آتش قهر الهی بسوزانم؛ نگرانم که اصلا در راه نباشم؛ نگرانم که به ولی زمانم خیانت کنم؛ نگرانم برای ولی زمانم به جای یار، بار باشم؛ نگران فتنه های خطرناک دمادمم ...
حضرت روح الله؛
این یک عریضه التماس دعاست و دعای شما مستجاب؛ در آستانه سالروز رحلت مصیبت بار شما به آبروی مادرتان حضرت عصمت الله الکبری (س) قسمتان می دهم؛ دعا کنید من و نسل من رهروان صراط مستقیم باشیم؛ دعا کنید مرگ را -که دیر یا زود خواهد آمد -در حالی که اسیر نفس اماره و شیطان رجیمیم؛ ملاقات نکنیم؛ دعا کنید آفتاب محبت خدا و اولیایش ما را گران نیاید و نسوزاندمان؛ باشد که به دعای شما رستگار و عاقبت به خیر گردیم که خود فرمودی اگر یک دعای مستجاب می داشتم قطعا عاقبت به خیری آرزو می کردم .
مگر صاحبدلی روزی ز رحمت کند از بهر درویشان دعایی

مرید و انشا الله سرباز کوچکتان