در ثواب الاعمال از رسول خدا حضرت محمد صلى الله عليه و آله روايت شده است :
هنگامى كه قيامت برپا شود فاطمه زهرا
سلام الله علیها در حالى وارد صحراى محشر مى شود كه گروهى از زنان شيعيان
در اطراف آن بانو خواهند بود. و به حضرت زهرا گفته مى شود: داخل بهشت شو!
وى مىفرمايد: تا زمانی که ندانم بعد از من با فرزندانم چه کردند نمیروم.
به آن حضرت مى گويند: در ميان جمعيت قيامت نگاه كن . وقتى نظر كند امام
حسين عليه السلام را خواهد ديد كه با بدن بى سر ايستاده است ! فريادى
مىکشد كه من به واسطه فرياد او فرياد خواهم زد و ملائكه نيز از فریاد ما
به فرياد مى آيند.
خداوند عزوجل به خاطر ما خشمگین شده و به آتشى که به
آن "هبهب" می گویند و مدت هزار سال افروختهاند تا سياه شده و هرگز نسيمى
داخل آن نشده دستور مىفرماید تا قاتلين امام حسين علیه السلام و آن افرادى
را كه حامل قرآن و تارك اهل بيت پيغمبر بوده اند بربايد.
وقتى داخل
آتش شوند آتش نعره اى مى زند و آنان ناله و زارى مى نمايند، آتش مى خروشد و
آنان هم به خروش مى آيند، آتش زبانه مى كشد و ايشان به زبان فصيح مى
گويند: پروردگارا! به چه علت آتش را قبل از بت پرستان به ما مسلط كرده اى
؟!
خطاب مى رسد: كسى كه از روى جهالت عملى را انجام دهد با آن كسى كه بداند و عملى را انجام دهد، فرق دارد.
متن حدیث:
ابن المتوكل : عن محمد العطار، عن الاشعرى ، عن ابن يزيد عن محمد بن
منصور، عن رجل ، عن شريك يرفعه قال : قال رسول الله صلى الله عليه و آله :
اذا كان يوم القيامة جاءت فاطمة صلوات الله عليها فى لمة من نسائها فيقال
لها: ادخلى الجنة ! فتقول : لا اءدخل حتى اءعلم ما صنع بولدى من بعدى ؟
فيقال لها: انظرى فى قلب القيامة . فتنظر الى الحسين صلوات الله عليه قائما
و ليس عليه راءس ، فتصرخ صرخة و اءصرخ لصراخها و تصرخ الملائكة لصراخنا،
فيغضب الله عزوجل لنا عند ذلك فياءمر نارا يقال لها: هبهب قد اوقد عليها
اءلف عام حتى اسودت لا يدخلها روح اءبدا و لا يخرج منها غم اءبدا، فيقال
لها: التقطى قتلة الحسين صلوات الله عليه و حملة القرآن فتلتقطهم .
فاذا
صاروا فى حوصلتها، صهلت و صهلوا بها، و شهقت و شهقوا بها، و زفرت و زفروا
بها، فينطقون باءلسنة ذلقة طلقة : يا ربنا اءوجبت لنا النار قبل عبدة
الاوثان ؟ فياءتيهم الجواب عن الله عزوجل اءن : من علم ليس كمن لا يعلم
.
«ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، صفحه 467»