تحلیل استراتژیهای محور مقاومت و غرب در تنشهای منطقهای؛
يك روزنامه آمريكايي در گزارشي نوشت: تحريم ها رفتار ايران را تغيير نداده و اكنون برخي مقامات و تحليلگران آمريكايي مي گويند بايد به سمت روند ديپلماتيك چرخش كرد.
كريستين ساينس مانيتور خاطر
نشان كرد: كارشناسان مسائل ايران معتقدند اعمال تحريم هاي فلج كننده
نتوانسته است رفتار اين كشور را تغيير دهد و واشنگتن بايد خط مشي خود را در
قبال تهران تغيير دهد.
اين روزنامه مي نويسد:منتقدان مي گويند تلاش هاي دولت «باراك اوباما»، رئيس جمهوري آمريكا براي پايان دادن به برنامه هسته اي ايران بيشتر بر تدابير تنبيهي و كمتر اقدامات ديپلماتيك استوار است كه در نهايت مذاكرات را بي نتيجه مي سازد. بسياري از منتقدان معتقدند اتكاي بيش از حد دولت اوباما به فشار و تحريم ها مي تواند دست يافتن به تعامل ديپلماتيك را در مذاكرات هسته اي آمريكا با ايران با خطر مواجه سازد.
اين گزارش مي افزايد: دولت اوباما چندين مرحله تحريم هاي فلج كننده را عليه بانك مركزي و صادرات نفت اين كشور اعمال كرده است. هدف از اين اقدام فشار آوردن بر ايران براي تعليق حساس ترين بخش هاي فعاليت هسته اي اش بوده است. اما يك سال مذاكرات فشرده و در سطح مقامات بلندپايه ايران و قدرت هاي جهاني به نتيجه مشخصي نرسيده است. اكنون تعدادي از مقامات آمريكايي و تحليلگران مي گويند اتكاي كاخ سفيد به روند فشار مي تواند تاثير منفي داشته باشد و خواستار چرخشي به سوي روند ديپلماتيك براي متوازن سازي مجدد اين روند هستند.
«جان ليمبرت»، از مقامات سابق وزارت خارجه در امور ايران (از سال هاي 2009 تا 2010) مي گويد: زماني كه آنها در مورد خط مشي به اصطلاح دوسويه در وزارت امور خارجه صحبت مي كردند من هم در اين وزارت خانه بودم و روشن بود اين روند كاملا بي معني است؛ زيرا هرگز دو سو نداشت. تحريم و فشار هر دو سويه اين روند بود؛ 95 درصد تحريم بود و تازه اين در بهترين شرايط مطرح مي شد.
ليمبرت مي افزايد: يكي از دلايل تمركز آمريكا بر افزايش و اعمال تحريم ها اين بود كه آنها مي دانستند چطور آنها را اعمال و اجرا كنند، با آن آشنا بودند و براي اجراي آنها مجبور نبودند با ايراني ها به تعامل برسند؛ بلكه بايد با انگليسي ها، روس ها و چيني ها تعامل مي كردند. هيچ كس نمي داند چطور بايد ديپلماسي انجام دهد و هر بار كه خواسته ايم اين كار را بكنيم، شكست خورده ايم و وقتي شكست مي خوريم برمي گرديم و همان كاري را مي كنيم كه مي دانيم چطور بايد انجام دهيم.ليمبرت كه اكنون در دانشكده نيروي دريايي آمريكا تدريس مي كند خواستار اولويت بندي مجدد راهبرد آمريكا در برابر ايران با تاكيد بيشتر بر ديپلماسي و انگيزه هاي واقعي مانند كاهش اساسي تحريم ها در ازاي مصالحه اي از سوي ايران شده است.
به گزارش كريستين ساينس مانيتور پيكرينگ و ليمبرت از جمله 35 كارشناس و تحليلگري بودند كه به همراه «زيبگيو برژينسكي»، مشاور امنيت ملي «جيمي كارتر»، رئيس جمهوري پيشين آمريكا، «رايان كروكر»، سفير پيشين آمريكا در افغانستان و عراق، «لي هميلتون»، عضو پيشين كنگره و «مايكل هيدن»، رئيس پيشين سازمان مركزي جاسوسي آمريكا، گزارش «پروژه ايران» را مبني بر لزوم توجه بيشتر بر فعاليت هاي ديپلماتيك براي رسيدن به تعامل با ايران امضا كرده اند.
انديشكده بنياد «كارنگي براي صلح بين الملل»، و «فدراسيون دانشمندان آمريكايي»، نيز در اين ماه در گزارشي تاكيد كردند: تمركز بيش از حد بر تهديدها و تحريم سياستگذاران آمريكايي را به لفاظي هاي بي دليل واداشته است.
اين روزنامه مي نويسد:منتقدان مي گويند تلاش هاي دولت «باراك اوباما»، رئيس جمهوري آمريكا براي پايان دادن به برنامه هسته اي ايران بيشتر بر تدابير تنبيهي و كمتر اقدامات ديپلماتيك استوار است كه در نهايت مذاكرات را بي نتيجه مي سازد. بسياري از منتقدان معتقدند اتكاي بيش از حد دولت اوباما به فشار و تحريم ها مي تواند دست يافتن به تعامل ديپلماتيك را در مذاكرات هسته اي آمريكا با ايران با خطر مواجه سازد.
اين گزارش مي افزايد: دولت اوباما چندين مرحله تحريم هاي فلج كننده را عليه بانك مركزي و صادرات نفت اين كشور اعمال كرده است. هدف از اين اقدام فشار آوردن بر ايران براي تعليق حساس ترين بخش هاي فعاليت هسته اي اش بوده است. اما يك سال مذاكرات فشرده و در سطح مقامات بلندپايه ايران و قدرت هاي جهاني به نتيجه مشخصي نرسيده است. اكنون تعدادي از مقامات آمريكايي و تحليلگران مي گويند اتكاي كاخ سفيد به روند فشار مي تواند تاثير منفي داشته باشد و خواستار چرخشي به سوي روند ديپلماتيك براي متوازن سازي مجدد اين روند هستند.
«جان ليمبرت»، از مقامات سابق وزارت خارجه در امور ايران (از سال هاي 2009 تا 2010) مي گويد: زماني كه آنها در مورد خط مشي به اصطلاح دوسويه در وزارت امور خارجه صحبت مي كردند من هم در اين وزارت خانه بودم و روشن بود اين روند كاملا بي معني است؛ زيرا هرگز دو سو نداشت. تحريم و فشار هر دو سويه اين روند بود؛ 95 درصد تحريم بود و تازه اين در بهترين شرايط مطرح مي شد.
ليمبرت مي افزايد: يكي از دلايل تمركز آمريكا بر افزايش و اعمال تحريم ها اين بود كه آنها مي دانستند چطور آنها را اعمال و اجرا كنند، با آن آشنا بودند و براي اجراي آنها مجبور نبودند با ايراني ها به تعامل برسند؛ بلكه بايد با انگليسي ها، روس ها و چيني ها تعامل مي كردند. هيچ كس نمي داند چطور بايد ديپلماسي انجام دهد و هر بار كه خواسته ايم اين كار را بكنيم، شكست خورده ايم و وقتي شكست مي خوريم برمي گرديم و همان كاري را مي كنيم كه مي دانيم چطور بايد انجام دهيم.ليمبرت كه اكنون در دانشكده نيروي دريايي آمريكا تدريس مي كند خواستار اولويت بندي مجدد راهبرد آمريكا در برابر ايران با تاكيد بيشتر بر ديپلماسي و انگيزه هاي واقعي مانند كاهش اساسي تحريم ها در ازاي مصالحه اي از سوي ايران شده است.
به گزارش كريستين ساينس مانيتور پيكرينگ و ليمبرت از جمله 35 كارشناس و تحليلگري بودند كه به همراه «زيبگيو برژينسكي»، مشاور امنيت ملي «جيمي كارتر»، رئيس جمهوري پيشين آمريكا، «رايان كروكر»، سفير پيشين آمريكا در افغانستان و عراق، «لي هميلتون»، عضو پيشين كنگره و «مايكل هيدن»، رئيس پيشين سازمان مركزي جاسوسي آمريكا، گزارش «پروژه ايران» را مبني بر لزوم توجه بيشتر بر فعاليت هاي ديپلماتيك براي رسيدن به تعامل با ايران امضا كرده اند.
انديشكده بنياد «كارنگي براي صلح بين الملل»، و «فدراسيون دانشمندان آمريكايي»، نيز در اين ماه در گزارشي تاكيد كردند: تمركز بيش از حد بر تهديدها و تحريم سياستگذاران آمريكايي را به لفاظي هاي بي دليل واداشته است.
اخبار ویژه
رهبر انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان:
یادآوری/ بازنشر
در پاسخ به رسانههای مدعی اصلاحات بیان شد:
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
