بمناسبت یادواره سی‌امین سرداران و فرماندهان شهدای استان قم؛
جام دینی:نقل نموده اند: معتصم عباسی در مجلسی که فقها اهل تسنن نیز در آن جمع بودند. سوال کرد که: دست دزد را از کدام قسمت باید برید؟
عده ای از فقیهان گفتند: از مچ، و به آیه تیمم استدلال کردند[ این گروه معتقد بودند که چون خداوند درباره تیمم فرموده: صورتها و دستهایتان را با خاک پاک مسح نمایید(نسا 43 و مائده 6) و لفظ « ید » را بر سرانگشتان تا مچ اطلاق نموده، بنابراین مراد از «ید» تنها همین مقدار است پس باید دست دزد را از «مچ» قطع نمود]
برخی دیگر گفتند: از آرنج، و به آیه وضو استدلال کردند و به آیه 6 سوره مائده استناد کردند.
معتصم از حضرت جواد سلام الله علیه در این باره توضیح خواست.
حضرت نخست از او درخواست نمود تا از سوال خود صرف نظر کند ولی چون معتصم اصرار کرد، فرمود:« آنچه آنها گفتند همه خطاست و تنها باید چهار انگشت از مفصل انگشتان بریده شود و کف دست و انگشت شست باقی بماند و قطع نگردد.»
هنگامی که معتصم دلیل این مطلب را جویا شد امام سلام الله علیه به کلام پیغمبر صل الله علیه و آله و سلم ( که سجود باید بر هفت عضو باشد، پیشانی و کف دو دست و سر دو زانو و شست پاها) استدلال کرد و افزودند:«اگر از مچ یا مرفق بریده شود دستی برای او باقی نمی ماند تا سجده کند در حالی که خداوند امر کرده که اعضای هفتگانه مخصوص خداست و فرموده:« أنَّ المساجِدَ للهِ »(سوره جن آیه 8 : همانا محل سجده ها از آن خداست) و آنچه مخصوص خداست نباید قطع شود.
این سخن امام علیه السلام، اعجاب و شگفتی معتصم را برانگیخت و دستور داد بعد از آن بر طبق حکم آن حضرت، دست دزدان را از مفصل چهار انگشت ببرند.
