بي‎رغبتي به قدرت و تقواي سياسي؛ درسي كه جليلي و لنكراني به كانديداها دادند

به گزارش رجانيوز، در اين زمينه مواضع و رفتارهاي انتخاباتي بسياري از افرادي كه اعلام كانديداتوري كرده اند، نشان دهنده رقابت سياسي زودهنگام و دعواهاي انتخاباتي است كه چكيده آن نفي ديگري و اثبات خود است. بسياري از اين افراد، با تكيه به نتايج نظرسنجي هاي نامعلوم و نامشخص از پيشتازي خود سخن مي گويند و تعدادي ديگر نيز با رفتارهاي عجيب و غريب از جمله حضور يكباره در حرم امام (ره)، ورزشگاه تبريز  و حضور در سردخانه بوشهر، از هيچ فرصتي براي حضور در برابر دوربين هاي خبري و عكاسان دريغ نمي كنند و اين مدل رفتارها را ظاهرا "راي ساز" تلقي مي كنند.

در ميان انبوه اين مدل اقدامات انتخاباتي تكراري و سياست زده،‌ نام تعدادي ديگر از چهره هاي گفتماني نيز براي حضور در انتخابات مطرح است كه برخلاف رويه معمول ديگر كانديداها، نه روي خوشي به كانديداتوري براي انتخابات نشان مي دهند و نه تحرك خاصي براي ديده شدن و رفتارهاي كليشه اي انتخاباتي دارند، بلكه تنها مساله اي كه باعث شده بيش از پيش نام آنها بر سر زبان ها بيفتد و در رسانه ها و محافل خبري از آنها به عنوان كانديداهاي احتمالي اين عرصه نام برده شود، اقبال مردمي و دعوت نخبگان انقلابي از آنها براي حضور در اين عرصه است.

با اين حال، سعيد جليلي و كامران باقري لنكراني كه تا كنون نامه هاي متعددي از استان هاي مختلف در سراسر كشور خطاب به آنها براي حضور در انتخابات نگاشته شده است و در ميان توده هاي مردم نيز به چهره هايي اخلاقي و با تقوا شناخته مي شوند، همچنان در اين باره هيچ اظهار نظري دال بر حضور در انتخابات نكرده اند و در ديدارهاي مختلف، هر كدام از طرفين با بيان استدلال هايي، با رفع پذيرش اين مسئوليت سنگين از سوي خود، ديگري را براي حضور در انتخابات "اصلح" دانسته اند.

اين فضاي متفاوت در حالي است كه هم اكنون بسياري از كانديداهاي ديگر كه رسما تحت عنوان ائتلاف هاي مختلف با يكديگر متحد شده اند، به صورت غير مستقيم به نفي همديگر روي آورده و با ادعاي پيشتازي در نظرسنجي ها و يا دارا بودن تيم و قدرت مالي بيشتر، براي يكديگر خط و نشان كشيده و خواستار حضور خود در اين عرصه هستند.

به نظر مي رسد مساله "تقواي سياسي" كه اين روزها بيش از هميشه به يك گمشده در فضاي سياسي كشور تبديل شده است، در ميان رفتارهاي دكتر جليلي و دكتر لنكراني نمود آشكاري پيدا كرده است، زيرا هر يك از اين دو نفر عليرغم اطلاع از بدنه اجتماعي قابل توجه و حمايت هاي گسترده مردمي در صورت حضور در انتخابات، همچنان قائل به پذيرش براي حضور در انتخابات پيش رو نشده اند و اين مساله را منوط بر وجود حجت شرعي براي خود دانسته اند، رويه اي كه مي تواند درس بزرگي براي همه كساني باشد كه معمولا عرصه انتخابات را بيشتر صحنه اي براي كسب قدرت و مطرح شدن خود مي دانند.