نبویان در صحن مجلس:
رئيس زيرکميته کنترل دوپينگ فدراسيون فوتبال معتقد است که با وجود پتانسيل بالاي ورزش کشور براي علمي شدن، متاسفانه به دلايل مختلف شيب اين حرکت به سوي علمي شدن کند است و تطابقي با پتانسيل هاي کشور ندارد.
دکتر توحيد سيف برقي درباره جايگاه علم در ورزش اظهار کرد: براي رسيدن به
اهداف مترقي در حوزه ورزش علاوه بر اراده ،انگيزه و امکانات بايد علم را
نيز به خدمت گرفت. همچنين با توجه به پيچيدگيهاي منحصر به فرد ورزش ، نياز
به علمي شدن ورزش اجتناب ناپذير است اما چرا اين شيب متناسب با وضعيت کشور
نيست دلايل مختلفي بر آن متصور است که لزوم بررسي از نقطه نظر مديريت، آسيب
شناسي اجتماعي و...با اين موضوع حياتي است.
به گزارش ايسنا ، وي يکي از معضلات عدم نفوذ علم به فضاي ورزش را در بحث اجراي قانون عنوان کرد و افزود: کشور ما از نظر وضع قوانين براي علمي شدن با مشکلي مواجه نيست به طوري که علمي شدن ورزش قهرماني و حرفه‌اي جزو اهداف 14 گانه وزارت ورزش و جوانان است، اما در اجراي همين قوانين خوب طراحي شده،دچار مشکلات اساسي در سطح فدراسيونها ،باشگاهها و تيمهاي ورزشي هستيم يعني به زبان ساده نتوانسته ايم براي مسائل علمي مورد توافق ملي،فرايند مناسبي طراحي کنيم و اگر حتي طراحي هم انجام داده ايم ،نظارتهاي بعدي ضعيف و ناکارآمد است. يعني اينکه در فرايند اجرا و نظارت اصولا انسانهاي مسئوليت پذيري نمي باشيم و اين عدم مسئوليت پذيري در زمينه موضوعات علمي به اوج خود مي رسد. هر جامعه اي که افراد(مردم و مسئولين) در آن مسئوليتپذيرتر باشند مترقي تر هستند.عدم پذيرش مسئوليت در تمام زمينه ها بويژه علمي شدن ورزش در جامعه، نشانه عقب ماندگي آن جامعه است.
متخصص پزشکي ورزشي و عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشکي تهران خاطرنشان کرد: ورود مباحث علمي به بدنه ورزش در شرايطي که راس مديريت ورزش را افرادي غير تخصصي و غير ورزشي تشکيل مي دهد، سبب شده تا علم نتواند در چنين فضايي به راحتي نفوذ پيدا کند و در نتيجه سنت گرايي جاي علم گرايي را گرفته است.
وي افزود: زماني که مديران باشگاهها براي جذب يک بازيکن حاضرند ميلياردها تومان هزينه کنند اما براي سلامت بازيکنان خود از صرف هزينه امتناع مي کنند چطور مي توان مسير ورزش را به سمت علمي شدن هدايت و جهت دهي کرد. زماني که حرمت پزشکان و فيزيوتراپيستها در تيمها بعنوان بازوان علمي در زمينه پزشکي رعايت نميشود ميتوان به حضور علم در ورزش خوشبين بود. مسائل مرتبط با تغذيه،ريکاوري ،علم تمرين و يا روانشناسي و پرداختن به بعد روحي رواني ورزشکاران از ديگر مباحث مهم علمي است که به دليل بي توجه بودن مديران باشگاه ها به اين موضوع همواره ورزشکاران دچار آسيب هاي شديدي در جريان رقابت حساس و مهم مي شوند که عواقب اين کار بعضي وقت ها سبب مي شود تا ورزشکار شانس قهرماني خود را از دست بدهد ولي به رغم اين مشکلات به تنها چيزي که مديران توجه نمي کنند همين مساله است.
سيف برقي گفت: واقعا چند تا از باشگاه هاي کشور به موضوع تغذيه ، روانشناسي و ساير مسائل علمي توجه و هزينه صرف مي کنند يا داراي کادر پزشکي تخصصي هستند. اين ها نشان مي دهد که هنوز علم در ورزش به معناي واقعي نفوذ پيدا نکرده است، البته من نمي گويم که در راس مديران باشگاه ها بجاي افراد سياسي، افراد دانشگاهي قرار بگيرند بلکه معتقدم اين گونه افراد مي توانند در کنار خود از مشاوران علمي و دانشگاهي و حتي غير آکادميک ولي خوشنام در زمينه علمي برخوردار باشند و روند فعاليت هاي باشگاه را به صورت علمي دنبال کنند. اتفاقا همين افراد غير دانشگاهي ولي خوشنام در زمينه علمي، در بسياري از موارد به خاطر نزديکي با محيط ورزش براي ورزشکاران مقبوليت بيشتري دارند و تاثير گذاري عميق دارند.
وي ادامه داد: زماني يک فرد علمي مي تواند در يک فضاي باشگاهي عملکرد موفقي داشته باشد که بستر مناسب براي وي فراهم باشد نه اينکه در آن فضا عملکرد علمي وي زير سوال برود، لذا در بعضي مواقع با وجود اينکه خيلي از مديران باشگاه ها به مباحث علمي اعتقاد زيادي دارند اما چون بستر مناسب را براي افراد آکادميک و علمي فراهم نمي کنند کار کردن در چنين شرايطي امکان پذير نيست. همچنين حضور در دانشگاه و کسب مدرک به تنهايي براي يک قهرمان ملي يا مربي نمي تواند به منزله پيشرفت آن رشته ورزشي باشد.
سيف برقي تصريح کرد: به رغم اينکه در توليد مقالات علمي نسبت به ساير کشورها حرکت روبه رشدي داريم ولي هنوز نتوانسته ايم در ارتباط دانشگاه با صنعت(ورزش) عملکرد مطلوبي داشته باشيم و اين امر نشات گرفته از آن است که در اين زمينه نيازسنجي مناسبي از ورزش در دانشگاهها نداشته ايم و آموزشها در دانشگاه مسير صحيحي را طي نمي کند ودانشگاهيان مقالات و کارهاي علمي خود را بر اساس نيازهاي جامعه ورزشي و به صورت کاربردي هدايت نکرده اند و پايان نامه ها و پروژه هاي تحقيقاتي بجاي ورود در صنعت، در گوشه کتابخانه ها جا مي گيرند.
وي هم چنين يکي از ديگر معضلات عدم نفوذ علم به فضاي ورزش را در بحث مديريت ها عنوان کرد و افزود: مديران ورزش به خاطر ثبات مديريت خود ،همواره دنبال نتيجه گيري هستند و اغلب در اين زمينه محافظ کارانه ونتيجه گرا عمل مي کنند. در حقيقت هيچ وقت به دنبال ارائه برنامه بلند مدت براي پيشرفت يک رشته ورزشي خاص نيستند. به طور قطع در چنين فضايي علم نمي تواند اثرات مثبت خود را بر جا بگذارد. متاسفانه بعضي مواقع شاهديم مديران ورزشي براي حفظ ثبات مديريت خود ،پرستيژ علمي نيز به خود مي گيرند ولي در عمل تيشه به ريشه علم مي زنند و اين نشان مي دهد که فقط اصالت حرف وجود دارد نه عمل.البته از مديراني که سعي دارند حرف را به عمل تبديل کنند و خون دل مي خورند بايد قدر داني کرد ولي اينها همان دسته محدود مديران مسئوليت پذير هستند.
اين استاد دانشگاه خاطر نشان کرد: يک مدير ورزشي زماني مي تواند اين ادعا را داشته باشد که در جهت علمي شدن گام برمي دارد که بر تمام زمينه هاي مرتبط با علوم ورزشي اشراف داشته باشدو نسبت به اصول مديريت شناخت کافي داشته باشد و معيارهاي لازم براي مديريت را کسب کرده باشد ولي کدام يک از مديران ما واقعا از تمام اين فيلتر ها عبور کرده اند و خود را ملزم به آشنايي با مباحث علمي نموده اند. البته من معتقدم رسانه هاي ما نيز در جهت علمي شدن تاکنون گام هاي موثري برنداشته اند و اطلاعات جامع و مناسبي در اين زمينه ندارند تا حداقل از طريق رسانه ها بتوانيم تبليغات علمي داشته باشيم.
رئيس کنترل دوپينگ فدراسيون فوتبال يکي ديگر از عوامل کندي نفوذ علم در ورزش را ارتباطات ورزشي دانست و افزود: متاسفانه طي سالهاي اخير تا کنون به دليل نظام اداري غلطي که در کشور حاکم بوده همواره شاهد اين مساله بوديم که افراد کم توان به جاي افراد شايسته و متعهد در راس مديريت قرار گرفته اند و در جهت نفوذ علم به بدنه ورزش موانع زيادي را پديد آورده اند و همين امر سبب شده در راس مديريت افرادي قرار بگيرند که به دليل حفظ جايگاه خود مانع ورود افراد شايسته شوند. وقتي توانمندي ها، خلاقيت ها و قابليت ها ناديده گرفته مي شود، افراد چاپلوس ، مجال مي يابند تا با نفوذ در سطوح تصميم گيري، زمينه هاي ارتقاي خود و نزديکانشان را فراهم کنند، اينها افراد را در برابر قدرت خاضع و متملق و در برابر ضعفا، گردنکش و زورگو بارآورده است. از اين رو شاهديم که مديران از کارکنان خود فرمانبرداري بي چون و چرا مي خواهند، در چنين فضايي خلاقيت وعلمي شدن مي ميرد .
سيف برقي افزود: علمي شدن ورزش نيازمند يک نظام جامع است و نمي توان يک نهاد خاص مثل فدراسيون، وزارت ورزش ،باشگاه يا رسانه را متولي آن دانست؛ بلکه براي علمي شدن بايد همه نهادها و دستگاه هاي ذي نفع که اعضاي ورزش محسوب ميشوند به شيوه علمي رفتار کنند. حتي رسانه ها و خبرگزاري هايي که با ورزش درگير هستند هم بايد از شيوه هاي علمي و منطقي پيروي کنند.
استاد دانشگاه علوم پزشکي تهران در پايان اظهار کرد: ورزش ما پتانسيل زيادي براي علمي شدن دارد و ما بايد در جايگاه بهتري از اين لحاظ قرار بگيريم ولي سرعت حرکت در اين مسير کند است.
به گزارش ايسنا ، وي يکي از معضلات عدم نفوذ علم به فضاي ورزش را در بحث اجراي قانون عنوان کرد و افزود: کشور ما از نظر وضع قوانين براي علمي شدن با مشکلي مواجه نيست به طوري که علمي شدن ورزش قهرماني و حرفه‌اي جزو اهداف 14 گانه وزارت ورزش و جوانان است، اما در اجراي همين قوانين خوب طراحي شده،دچار مشکلات اساسي در سطح فدراسيونها ،باشگاهها و تيمهاي ورزشي هستيم يعني به زبان ساده نتوانسته ايم براي مسائل علمي مورد توافق ملي،فرايند مناسبي طراحي کنيم و اگر حتي طراحي هم انجام داده ايم ،نظارتهاي بعدي ضعيف و ناکارآمد است. يعني اينکه در فرايند اجرا و نظارت اصولا انسانهاي مسئوليت پذيري نمي باشيم و اين عدم مسئوليت پذيري در زمينه موضوعات علمي به اوج خود مي رسد. هر جامعه اي که افراد(مردم و مسئولين) در آن مسئوليتپذيرتر باشند مترقي تر هستند.عدم پذيرش مسئوليت در تمام زمينه ها بويژه علمي شدن ورزش در جامعه، نشانه عقب ماندگي آن جامعه است.
متخصص پزشکي ورزشي و عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشکي تهران خاطرنشان کرد: ورود مباحث علمي به بدنه ورزش در شرايطي که راس مديريت ورزش را افرادي غير تخصصي و غير ورزشي تشکيل مي دهد، سبب شده تا علم نتواند در چنين فضايي به راحتي نفوذ پيدا کند و در نتيجه سنت گرايي جاي علم گرايي را گرفته است.
وي افزود: زماني که مديران باشگاهها براي جذب يک بازيکن حاضرند ميلياردها تومان هزينه کنند اما براي سلامت بازيکنان خود از صرف هزينه امتناع مي کنند چطور مي توان مسير ورزش را به سمت علمي شدن هدايت و جهت دهي کرد. زماني که حرمت پزشکان و فيزيوتراپيستها در تيمها بعنوان بازوان علمي در زمينه پزشکي رعايت نميشود ميتوان به حضور علم در ورزش خوشبين بود. مسائل مرتبط با تغذيه،ريکاوري ،علم تمرين و يا روانشناسي و پرداختن به بعد روحي رواني ورزشکاران از ديگر مباحث مهم علمي است که به دليل بي توجه بودن مديران باشگاه ها به اين موضوع همواره ورزشکاران دچار آسيب هاي شديدي در جريان رقابت حساس و مهم مي شوند که عواقب اين کار بعضي وقت ها سبب مي شود تا ورزشکار شانس قهرماني خود را از دست بدهد ولي به رغم اين مشکلات به تنها چيزي که مديران توجه نمي کنند همين مساله است.
سيف برقي گفت: واقعا چند تا از باشگاه هاي کشور به موضوع تغذيه ، روانشناسي و ساير مسائل علمي توجه و هزينه صرف مي کنند يا داراي کادر پزشکي تخصصي هستند. اين ها نشان مي دهد که هنوز علم در ورزش به معناي واقعي نفوذ پيدا نکرده است، البته من نمي گويم که در راس مديران باشگاه ها بجاي افراد سياسي، افراد دانشگاهي قرار بگيرند بلکه معتقدم اين گونه افراد مي توانند در کنار خود از مشاوران علمي و دانشگاهي و حتي غير آکادميک ولي خوشنام در زمينه علمي برخوردار باشند و روند فعاليت هاي باشگاه را به صورت علمي دنبال کنند. اتفاقا همين افراد غير دانشگاهي ولي خوشنام در زمينه علمي، در بسياري از موارد به خاطر نزديکي با محيط ورزش براي ورزشکاران مقبوليت بيشتري دارند و تاثير گذاري عميق دارند.
وي ادامه داد: زماني يک فرد علمي مي تواند در يک فضاي باشگاهي عملکرد موفقي داشته باشد که بستر مناسب براي وي فراهم باشد نه اينکه در آن فضا عملکرد علمي وي زير سوال برود، لذا در بعضي مواقع با وجود اينکه خيلي از مديران باشگاه ها به مباحث علمي اعتقاد زيادي دارند اما چون بستر مناسب را براي افراد آکادميک و علمي فراهم نمي کنند کار کردن در چنين شرايطي امکان پذير نيست. همچنين حضور در دانشگاه و کسب مدرک به تنهايي براي يک قهرمان ملي يا مربي نمي تواند به منزله پيشرفت آن رشته ورزشي باشد.
سيف برقي تصريح کرد: به رغم اينکه در توليد مقالات علمي نسبت به ساير کشورها حرکت روبه رشدي داريم ولي هنوز نتوانسته ايم در ارتباط دانشگاه با صنعت(ورزش) عملکرد مطلوبي داشته باشيم و اين امر نشات گرفته از آن است که در اين زمينه نيازسنجي مناسبي از ورزش در دانشگاهها نداشته ايم و آموزشها در دانشگاه مسير صحيحي را طي نمي کند ودانشگاهيان مقالات و کارهاي علمي خود را بر اساس نيازهاي جامعه ورزشي و به صورت کاربردي هدايت نکرده اند و پايان نامه ها و پروژه هاي تحقيقاتي بجاي ورود در صنعت، در گوشه کتابخانه ها جا مي گيرند.
وي هم چنين يکي از ديگر معضلات عدم نفوذ علم به فضاي ورزش را در بحث مديريت ها عنوان کرد و افزود: مديران ورزش به خاطر ثبات مديريت خود ،همواره دنبال نتيجه گيري هستند و اغلب در اين زمينه محافظ کارانه ونتيجه گرا عمل مي کنند. در حقيقت هيچ وقت به دنبال ارائه برنامه بلند مدت براي پيشرفت يک رشته ورزشي خاص نيستند. به طور قطع در چنين فضايي علم نمي تواند اثرات مثبت خود را بر جا بگذارد. متاسفانه بعضي مواقع شاهديم مديران ورزشي براي حفظ ثبات مديريت خود ،پرستيژ علمي نيز به خود مي گيرند ولي در عمل تيشه به ريشه علم مي زنند و اين نشان مي دهد که فقط اصالت حرف وجود دارد نه عمل.البته از مديراني که سعي دارند حرف را به عمل تبديل کنند و خون دل مي خورند بايد قدر داني کرد ولي اينها همان دسته محدود مديران مسئوليت پذير هستند.
اين استاد دانشگاه خاطر نشان کرد: يک مدير ورزشي زماني مي تواند اين ادعا را داشته باشد که در جهت علمي شدن گام برمي دارد که بر تمام زمينه هاي مرتبط با علوم ورزشي اشراف داشته باشدو نسبت به اصول مديريت شناخت کافي داشته باشد و معيارهاي لازم براي مديريت را کسب کرده باشد ولي کدام يک از مديران ما واقعا از تمام اين فيلتر ها عبور کرده اند و خود را ملزم به آشنايي با مباحث علمي نموده اند. البته من معتقدم رسانه هاي ما نيز در جهت علمي شدن تاکنون گام هاي موثري برنداشته اند و اطلاعات جامع و مناسبي در اين زمينه ندارند تا حداقل از طريق رسانه ها بتوانيم تبليغات علمي داشته باشيم.
رئيس کنترل دوپينگ فدراسيون فوتبال يکي ديگر از عوامل کندي نفوذ علم در ورزش را ارتباطات ورزشي دانست و افزود: متاسفانه طي سالهاي اخير تا کنون به دليل نظام اداري غلطي که در کشور حاکم بوده همواره شاهد اين مساله بوديم که افراد کم توان به جاي افراد شايسته و متعهد در راس مديريت قرار گرفته اند و در جهت نفوذ علم به بدنه ورزش موانع زيادي را پديد آورده اند و همين امر سبب شده در راس مديريت افرادي قرار بگيرند که به دليل حفظ جايگاه خود مانع ورود افراد شايسته شوند. وقتي توانمندي ها، خلاقيت ها و قابليت ها ناديده گرفته مي شود، افراد چاپلوس ، مجال مي يابند تا با نفوذ در سطوح تصميم گيري، زمينه هاي ارتقاي خود و نزديکانشان را فراهم کنند، اينها افراد را در برابر قدرت خاضع و متملق و در برابر ضعفا، گردنکش و زورگو بارآورده است. از اين رو شاهديم که مديران از کارکنان خود فرمانبرداري بي چون و چرا مي خواهند، در چنين فضايي خلاقيت وعلمي شدن مي ميرد .
سيف برقي افزود: علمي شدن ورزش نيازمند يک نظام جامع است و نمي توان يک نهاد خاص مثل فدراسيون، وزارت ورزش ،باشگاه يا رسانه را متولي آن دانست؛ بلکه براي علمي شدن بايد همه نهادها و دستگاه هاي ذي نفع که اعضاي ورزش محسوب ميشوند به شيوه علمي رفتار کنند. حتي رسانه ها و خبرگزاري هايي که با ورزش درگير هستند هم بايد از شيوه هاي علمي و منطقي پيروي کنند.
استاد دانشگاه علوم پزشکي تهران در پايان اظهار کرد: ورزش ما پتانسيل زيادي براي علمي شدن دارد و ما بايد در جايگاه بهتري از اين لحاظ قرار بگيريم ولي سرعت حرکت در اين مسير کند است.
اخبار ویژه
در دیدار جمعی از علما و بزرگان اهل سنت؛
انتصابهای خطرناک دولت چهاردهم؛
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
پر طرفدار ترین ها
