به گزارش 598 به نقل از سایت گل - مسابقه مرحله نیمه نهایی جام حذفی که بین دو تیم داماش و پرسپولیس انجام شد یک چهره ی ویژه داشت. چهره ی شاخصی که نه مدیران دو تیم بودند که از مدتها قبل به جان هم افتاده بودند و نه بازیکنان نامی دو تیم. این چهره ی ویژه این بار همان کسانی بودند که همیشه دیده نمی شوند؛ هواداران فوتبال!
روز شنبه بیست هزار نفر وارد ورزشگاه دکتر عضدی رشت شدند و شمار زیادی هم با لب و لوچه آویزان به دلیل پیدا نکردن شانس ورود به ورزشگاه راه خانه را در پیش گرفتند.
اما همه خیلی راحت تسلیم نشدند و هر کسی به نوعی شانس دیدن بازی را برای خود زنده کرد. شما بگویید چه اتفاقی به جز فوتبال می تواند باعث شود تا یک مرد میانسال این چنین کودک شود و از درخت بالا برود؟
یا چه حادثه ای باید در شهر رخ دهد تا این جوانان خطر کنند و به بالای یک ساختمان نیمه ساز بروند و پرچم تیم خود را به اهتزاز در بیاورند!؟
این هوادار فوتبال ارزشش کمتر از طلا نیست، این را بهتر از همه می توانید از مسئولان فدراسیونهای کشورهای حاشیه خلیج پارس بپرسید که در ورزشگاه هایشان می توان صدای بال مگس را هم شنید!
به این دو عکس نگاه کنید. یکی شادی پس از گل داماشی هاست و دیگری به پرسپولیسی ها تعلق دارد. آیا تفاوتی در چهره های خوشحال دو طرف داستان میبینید؟ این همان معجزه فوتبال است، که پیام شادی اش بین المللی است.