استقبال بی نظیر تماشاگران باز استادیوم پیر عضدی را مملو از جمعیت کرده بود تا آنجا که در دقیقه 15 بازی درب های استادیوم بر روی همه باز شد.
با ورود علی کریمی به زمین ، وی از سوی تمام استادیوم یکصدا مورد تشویق قرار گرفت تا نشان از محبوبیت وی فرا تر از رنگ ها باشد.
دیدار ابتدای بازی دو مربی جوان که هر دو در ادامه فصل جایگزین مربی از قبل از خود شدند وبه نتایج نسبتاً خوبی رسیدند.
عرض تسلیت ابتدای بازی به مهدی مهدوی کیا که سابقه حضور در داماش را هم با خود داشت.
سید جلال انزلی چی با عکسی از زنده یاد قایقران در رشت، در طول بازی اما وی چندین باز مورد خطاب شعارهای ناشایست تماشاگران قرار گرفت که عکس العمل هایی خفیف هم از خود بروز داد.
نیروهای تهاجمی پرسپولیس که با احتیاط بیش از انداره یحیی در ابتدای بازی نیمکت نشین بودند.بعد از دریافت گل بود که نوری ونوروزی به بازی آمدند تا قرمزها به گل تساوی رسیدند.
جدال دو کاپیتان با تکنیک.مهدوی وکریمی همچنان تاثیر گذار وچشم نواز بازی میکنند گرچه در اواخر عمر فوتبالی خود بسر میبرند.
جدال بی پایان علیرضا جهانبخش جوان و خوش استیل با حسین ماهینی! در طول تمام نیمه اول و تا اواخر نیمه دوم این جهانبخش بود که در اکثر قریب به اتفاق صحنه ها برنده جدال بود و ماهینی ابداً فروغی از گذشته نه چندان دورش نداشت.از جهانبخش در آینده نه چندان دور بسیار خواهیم شنید.
انتخاب مظفری زاده برای این بازی حاشیه هایی را به همراه داشت اما او قضاوت بی حاشیه ای را پشت سر گذاشت.
باز هم علیرضا جهانبخش! با کمک بنگر به ماهینی در انتهای بازی و وقتهای اضافه از زهر حملات جهانبخش تا حد زیادی کاسته شده بود.
حسین ابراهیمی مهاجم تند تیز داماش قبل از ضربات پنالتی، او باز تاثیر گذار بازی کرد و همچنین ضربه پنالتی حساس چهارم را با مهارت به گل تبدیل کرد.
و تمام!کریم انصاری فر کم فروغ با گل کردن پنالتی آخر اینچنین شادمان از دست نیلسون میگریزد.
داستان تمام نشدنی شادی وغم های فوتبال.کاپیتان مهدوی به چه می اندیشد؟