پیش از اویسی، حکومت عراق با شاپور بختیار ارتباط برقرار کرده بود. بختیار نیز چند بار از بغداد دیدن کرد. این دیدارها حتی در زمان اشغال خاک ایران از سوی ارتش عراق نیز ادامه داشت.
به گزارش خبرنگار دفاعي- امنيتي باشگاه خبرنگاران،
"شاپور بختیار" آخرین نخست‌وزیر رژیم پهلوي که به فرانسه گریخته بود،
ماه‌ها قبل از حمله عراق به ایران، در اسفند ماه 1358 گفته بود: "صدام
برای ادامه حکومت خود با تمام قوا علیه حکومت آقای خمینی اقدام خواهد کرد."
"تومای. ام. والی" ناخدای نیروی دریایی آمریکا در مصاحبه‌اي كه در ماهنامه اين نیرو در سال 1985 (1364) چاپ شد، گفت: "صدام وحشت خود را از عواقب ناشی از انقلاب ایران برای شاپور بختیار ، آخرین نخست‌وزیر زمان شاه فاش کرد."
شاپور بختیار در مصاحبه با روزنامه کویتی "السیاسیه" در بیست و سوم ژانویه 1982 گفت: جزایر سه‌گانه (تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی) متعلق به ایران نیست و نباید بر سر آن‌ها با همسایگان خود کشمکش داشته باشیم!!
در اواخر سال 1358 حکومت عراق بر آن شد تا با پاره‌ای از ایرانی‌نمایان که در خارج از کشور به سر می‌بردند، ارتباط برقرار کند. از این رو "صلاح عمر علی" نماینده وقت عراق در سازمان ملل متحد با "منصور رفیع‌زاده" رییس سابق ساواک در آمریکا تماس برقرار کرد. در آن زمان وی نقش رابط "ارتشبد اویسی" فرمانده پیشین نیروی زمینی را به‌عهده داشت.
بعدها یک افسر امنیتی عراق با نام مستعار "ابونضال" وظیفه "صلاح عمر علی" را به‌عهده گرفت. در اثر این تماس‌ها مقدمات سفر اویسی به بغداد آماده شد. وی در نخستین سفر خود به عراق که در سال 1359 انجام گرفت، افزون بر ملاقات با بلندپایگان حکومت عراق با صدام نیز دیدار کرد.
همچنین، وی در این مسافرت با برخی از همکاران پیشین خود مانند "سپهبد پالیزبان" (آخرین استاندار کرمانشاه در رژیم پیشین) و "سپهبد پرویز خسروانی" (فرمانده پیشین مرزبانی کشور) در بغداد به گفتگو نشست. این دو همراه با تنی چند از نظامیان از ماه‌ها پیش به استخدام حکومت عراق درآمده و دست اندرکار دادن اطلاعات و نظرات نظامی به حکومت نامبرده بودند.
عراقی‌ها بر سر راه ارتشبد پیشین، فرش قرمز پهن كرده و یک فرستنده رادیویی (رادیو ایران) با امکان پخش یک ساعت برنامه در روز و مبلغی برابر با 2/1 میلیون دلار آمریکا در اختیار وی قرار دادند. همچنین عراقی‌ها پیشنهاد کردند که یک پایگاه عملیاتی نیز در اختیار وی بگذارند. اویسی در طول اقامت در عراق با وزیر جنگ "عدنان خیر‌الله تلفاح" شوهر خواهر و پسر دایی صدام و رییس ستاد ارتش "عبدالجابر الشنشل" ملاقات کرد.
پیش از اویسی، حکومت عراق با شاپور بختیار ارتباط برقرار کرده بود. بختیار نیز چند بار از بغداد دیدن کرد. این دیدارها حتی در زمان اشغال خاک ایران از سوی ارتش عراق نیز ادامه داشت.
بختیار در این دیدارها برابر تعهدی که به گردن گرفت، مبلغ قابل‌توجهی پول و اجازه پخش برنامه‌ای به مدت یک ساعت در روز را به دست‌آورد.
ارتشبد اویسی برای راه‌اندازی رادیویی که از سوی حکومت عراق در اختیارش گذاشته شده بود، "تورج فرازمند" مدیر عامل پیشین رادیو تلویزیون ایران را مأمور اداره رادیوی مزبور کرد. باید این نکته را یاد‌آور شد که دو برنامه رادیویی "ایران" (اویسی) و "صدای آزاد ایران" (بختیار) نقش عمده ای در تبليغ براي صدام داشتند.
شاپور بختیار طی ملاقات‌های مکرر با مقام‌هاي حکومت عراق آن‌ها را تشویق به حمله به ایران کرد. وی در مصاحبه با مجله "ژوان آفریک" در 9 ژوئن 1982 اعلام کرد " به‌محض آغاز عملیات نظامی، ایل بختیاری وارد عمل خواهد شد و از اصفهان تا اهواز را در اختیار خواهد گرفت"!
از سوی دیگر حکومت صدام در پی آن بود که با گروهك منافقين و سركرده آن مسعود رجوی رابطه نزدیک‌تری برقرار کند. این رابطه در آغاز جنگ با دلالی "یاسر عرفات" گسترده‌تر شد.
حمله به زاغه‌ها و انبار‌های اسلحه ارتش، حمله و آسیب‌رسانی به کارخانه تعمیر تانک در "مسجد سلیمان"، خرابکاری وسیع در نیروی هوایی و از کار انداختن تعدادی از جنگنده‌های این نیرو، ربودن تعدادی هواپیما و... از جمله اقدام‌هایی بود که منافقين و همکاران آن‌ها در راستای منافع حکومت تجاوزگر صدام علیه مردم ایران به‌عمل آوردند.
با توجه به این خیانت‌ها گروهك منافقين گوی سبقت در خیانت به میهن را از همه ربود. در این راه تا آن‌جا پیش رفت که روی حزب خائن توده را نیز سفید کرد. اوج پیروزی در خیانت برای منافقين، عقد قرارداد رسمی و علنی با صدام بود.
"تومای. ام. والی" ناخدای نیروی دریایی آمریکا در مصاحبه‌اي كه در ماهنامه اين نیرو در سال 1985 (1364) چاپ شد، گفت: "صدام وحشت خود را از عواقب ناشی از انقلاب ایران برای شاپور بختیار ، آخرین نخست‌وزیر زمان شاه فاش کرد."
شاپور بختیار در مصاحبه با روزنامه کویتی "السیاسیه" در بیست و سوم ژانویه 1982 گفت: جزایر سه‌گانه (تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی) متعلق به ایران نیست و نباید بر سر آن‌ها با همسایگان خود کشمکش داشته باشیم!!
در اواخر سال 1358 حکومت عراق بر آن شد تا با پاره‌ای از ایرانی‌نمایان که در خارج از کشور به سر می‌بردند، ارتباط برقرار کند. از این رو "صلاح عمر علی" نماینده وقت عراق در سازمان ملل متحد با "منصور رفیع‌زاده" رییس سابق ساواک در آمریکا تماس برقرار کرد. در آن زمان وی نقش رابط "ارتشبد اویسی" فرمانده پیشین نیروی زمینی را به‌عهده داشت.
بعدها یک افسر امنیتی عراق با نام مستعار "ابونضال" وظیفه "صلاح عمر علی" را به‌عهده گرفت. در اثر این تماس‌ها مقدمات سفر اویسی به بغداد آماده شد. وی در نخستین سفر خود به عراق که در سال 1359 انجام گرفت، افزون بر ملاقات با بلندپایگان حکومت عراق با صدام نیز دیدار کرد.
همچنین، وی در این مسافرت با برخی از همکاران پیشین خود مانند "سپهبد پالیزبان" (آخرین استاندار کرمانشاه در رژیم پیشین) و "سپهبد پرویز خسروانی" (فرمانده پیشین مرزبانی کشور) در بغداد به گفتگو نشست. این دو همراه با تنی چند از نظامیان از ماه‌ها پیش به استخدام حکومت عراق درآمده و دست اندرکار دادن اطلاعات و نظرات نظامی به حکومت نامبرده بودند.
عراقی‌ها بر سر راه ارتشبد پیشین، فرش قرمز پهن كرده و یک فرستنده رادیویی (رادیو ایران) با امکان پخش یک ساعت برنامه در روز و مبلغی برابر با 2/1 میلیون دلار آمریکا در اختیار وی قرار دادند. همچنین عراقی‌ها پیشنهاد کردند که یک پایگاه عملیاتی نیز در اختیار وی بگذارند. اویسی در طول اقامت در عراق با وزیر جنگ "عدنان خیر‌الله تلفاح" شوهر خواهر و پسر دایی صدام و رییس ستاد ارتش "عبدالجابر الشنشل" ملاقات کرد.
پیش از اویسی، حکومت عراق با شاپور بختیار ارتباط برقرار کرده بود. بختیار نیز چند بار از بغداد دیدن کرد. این دیدارها حتی در زمان اشغال خاک ایران از سوی ارتش عراق نیز ادامه داشت.
بختیار در این دیدارها برابر تعهدی که به گردن گرفت، مبلغ قابل‌توجهی پول و اجازه پخش برنامه‌ای به مدت یک ساعت در روز را به دست‌آورد.
ارتشبد اویسی برای راه‌اندازی رادیویی که از سوی حکومت عراق در اختیارش گذاشته شده بود، "تورج فرازمند" مدیر عامل پیشین رادیو تلویزیون ایران را مأمور اداره رادیوی مزبور کرد. باید این نکته را یاد‌آور شد که دو برنامه رادیویی "ایران" (اویسی) و "صدای آزاد ایران" (بختیار) نقش عمده ای در تبليغ براي صدام داشتند.
شاپور بختیار طی ملاقات‌های مکرر با مقام‌هاي حکومت عراق آن‌ها را تشویق به حمله به ایران کرد. وی در مصاحبه با مجله "ژوان آفریک" در 9 ژوئن 1982 اعلام کرد " به‌محض آغاز عملیات نظامی، ایل بختیاری وارد عمل خواهد شد و از اصفهان تا اهواز را در اختیار خواهد گرفت"!
از سوی دیگر حکومت صدام در پی آن بود که با گروهك منافقين و سركرده آن مسعود رجوی رابطه نزدیک‌تری برقرار کند. این رابطه در آغاز جنگ با دلالی "یاسر عرفات" گسترده‌تر شد.
حمله به زاغه‌ها و انبار‌های اسلحه ارتش، حمله و آسیب‌رسانی به کارخانه تعمیر تانک در "مسجد سلیمان"، خرابکاری وسیع در نیروی هوایی و از کار انداختن تعدادی از جنگنده‌های این نیرو، ربودن تعدادی هواپیما و... از جمله اقدام‌هایی بود که منافقين و همکاران آن‌ها در راستای منافع حکومت تجاوزگر صدام علیه مردم ایران به‌عمل آوردند.
با توجه به این خیانت‌ها گروهك منافقين گوی سبقت در خیانت به میهن را از همه ربود. در این راه تا آن‌جا پیش رفت که روی حزب خائن توده را نیز سفید کرد. اوج پیروزی در خیانت برای منافقين، عقد قرارداد رسمی و علنی با صدام بود.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
