فدراسیون زیر فشار جا زد؟

به گزارش 598،مهدیه جباری- خبرآنلاین : علی کفاشیان جلسه هیات رئیسه سازمان لیگ را انداخته است تقریبا شب عید. او که در تمام روزهای گمانه زنی درباره پایان مجوز کار یکساله اش را در سفرهای دوره ای آسیایی اش بود و بی توجه به این شایعات کارش را به سبک خودش پیش می برد ، سبکی که منتقدانش اسمش را گذاشته اند:« مدیریت به سبک خنده» بی خیال همه این حرف ها حالا برنامه ای مهم را با همراهانش در هیات رئیسه دارد. جایی که بررسی می کنند مصوبه خرداد ماه گذشته شان را . مصوبه ای که رای به کاهش تیم های لیگ برتر ، دسته اول و دوم داده است. تیم هایی که قرار است سقوط کنند تا سطح کیفی لیگ بالا رود اما حالا که سر بزنگاه رسیده ، نظر 9 عضو هیات رئیسه چرخیده. آنها روز 26 خرداد دور هم می نشینند و همه چیز را از نو می نویسند. انگار نه انگار که شرایط حرفه ای مهیا نیست ، انگار نه انگار که تیم های لیگی امکانات و زیر ساخت های حضور حرفه ای را ندارند. مهم این است که تماس ها زیاد شدند و فشار می آورند.

این بار AFC جدی تر است. مهدی تاج چند هفته قبل در جمع خبرنگاران از مصداق ها می گوید. از تاکیدات کنفدراسیون برای لیگ قهرمانان. بازرس ها قرار است بیایند. این بار مستقر می نشینند تا همه چیز را مو به مو همه چیز را بررسی کنند. شاخص اول شاخص مالی است. فدراسیون ایران سال قبل برای 17 باشگاه ایرانی مجوز حرفه ای صادر کرد تا بتواند به 4 سهمیه آسیایی برسد. این درحالی بود که استرالیا تنها 6 مجوز حرفه ای داشت و این تعداد برای کشور امارات 7 تا بود. یوسف سرکال در همان روز تقسیم سهمیه ها به این روند مدرک سازی اعتراض داشت. او خواهان بررسی مجدد مدارک کشورهای ایران و ازبکستان بود . کنفدراسیون اما برای سال 2013 این مدارک را پذیرفت اما اعلام کرد این تیم ها باید از این پس حرفه ای باشند و اگر ثابت شود تیمی مدارکش جعلی بوده با آن برخورد خواهد شد. مجوز حرفه ای یعنی هر تیم باید تراز مالی مثبت داشته باشد. بیش از 60 درصد هزینه هایش را از بیزنس فوتبال کسب کند و حداقل های استاندارد را داشته باشد. چیزی که اسماعیل حیدرپور مدیر اجرایی پیشین گهر دورود در یک برنامه زنده رادیویی درباره اش می گوید:« بی تعارف ما مدارک تولید کردیم. هیچ یک از استانداردهای کنفدراسیون را نداشتیم ، یک هفته مانده به بازدید نمایندگان آسیایی دفتری در کرج اجاره کردیم و همه مدارک را ساختیم تا امتیازی از ایران کم نشود اما امیدوارم این بار اگر تیمی قرار است به لیگ برتر بیاید ، از همین حالا حداقل های استاندارد را داشته باشد تا اتحادیه و سازمان لیگ مجبور به ساخت مدارک نباشند.»

این تنها گهر نبود که حداقل های استاندارد را نداشت که خیلی دیگر از تیم های مان حتی استقلال و پرسپولیس هم درآمدزایی شان مثبت نیست. بدهی های شان تعیین تکلیف نشده اند. مشکلاتی که هر کدام شان کافی است تا با عتاب جدی از سوی نهاد آسیایی مواجه شوند. کاهش تعداد تیم های لیگ یکی از محاصنش این بود که حداقل با خروج بیش از 10 تیم در لیگ های دسته اول و دوم از گردونه بازی ها ، رقمی نزدیک به 20 میلیارد تومان صرفه جویی در فوتبال ایجاد می شد . ارقامی که می توانست صرف توسعه فوتبال شود.

2 تیم از لیگ برتر و 8 تیم از لیگ دسته اول ؛ این یعنی کاهش 10 تیم از لیگ های ایران. بزرگترین معضل چنین تصمیمی کاهش هیجان لیگ است. فوتبال از حالت متکثر خارج می شود و شاید خیلی از شهرها نمایندگان شان را در لیگ های اصلی از دست بدهند. برای همین است که مسئولان بومی این مناطق دست به کار شدند تا مانع از کاهش تیم ها شوند. عزیز محمدی رئیس اتحادیه فوتبال به همین دلیل است که از کاهش تیم ها انتقاد می کند اما این ریزش تیم ها محاصن بسیاری دارد. یکی از منتقدان لیگ 18 تیمی کارلوس کروش بود. او اعتقاد داشت باکاهش تیم ها سطح کیفی بازی ها بالا می رود. تیم ها بازیکنان بهتری را جذب می کنند و رقابت ها با افزایش وقت استراحت قشنگ تر هم می شوند. چرخه رقابتی برای کشف استعدادهای جدید افزایش پیدا می کند. کاهش هزینه های لیگ و تیم ها دیگر حسن این اتفاق است. ایران امسال 5 ورزشگاه استاندارد داشته و البته 3 ورزشگاه در حد استاندارد. ورزشگاه هایی که با کمی تغییر می توان آنها را وارد چرخه استادیوم های استاندارد کرد. آزادی ، یادگار ، فولادشهر، انقلاب کرج و خلیج فارس هرمزگان ؛ورزشگاه استاندارد ایران از نظر ناظران کنفدراسیون بودند. ورزشگاه هایی مثل اکباتان ، دستگردی و غدیر اهواز هم با حل مشکلاتی جزئی می توانند استانداردهای آسیایی را کسب کنند. البته ورزشگاه جدید راه آهن در منطقه 15 هم یکی از ورزشگاه های مدرن ایران است که به لیگ آینده می رسد. چالش بزرگ لیگ بعد اما حضور تیم هایی چون شهرداری یاسوج یا الوند همدان است. یاسوج صاحب ورزشگاهی 15 هزار نفری شده که از حالا باید شرایط استانداردش فراهم شود. همدان هم دو ورزشگاه تقریبا استاندارد دارد. ورزشگاه هایی که هر کدام شان چند صد میلیونی تنها برای استاندارد شدن هزینه دارند اما معمولا این هزینه ها برای شان انجام نمی شود.

خرداد ماه گذشته و بعد از آن همین یک ماه پیشتر هیات رئیسه تاکید کردند لیگ باید 16 تیمی شود اما به یکباره نظرها چرخیده است. برای جلسه 26 اسفند و درست در روزهای قبل از تعطیلات هیات رئیسه درباره لیگ و تیم هایش تصمیم می گیرند. ذوب آهن ، پیکان ، آلومینیوم از میان این 3 تیم ، 2 تای شان می افتد. تیم هایی که لابی های زیادی دارند. آنها تلاش می کنند تا در لیگ بمانند. درست به عکس نفت آبادان و گهر که لابی چندان قدرتمندی ندارند. 2 تیم دولتی متمول و یک تیم شهرستانی با نماینده ای پیگیر. حالا این را به 8 استانی اضافه کنید که تیم های شان از دسته اول سقوط می کنندو فشارها این قدر زیاد شده که سازمان لیگ خودش را از قصه کنار بکشد و اعلام کند آنها تنها مجری برگزاری بازی ها هستند و هیات رئیسه در این باره تصمیم می گیرد. خروج 100 بازیکن از چرخه لیگ یعنی سخت تر شدن چرخه دلالی و این خود فشاری مضاعف را به لیگ وارد می کند. لابی دلال ها در حوزه های مختلف گاه بیش از نمایندگان سیاسی است. آنها به لیگ و فوتبال همه جوره فشار می آورند. اعضای هیات رئیسه هم که اکثرشان شهرستانی هستند حالا زیر بار این فشارها یک به یک جا زدند. کفاشیان خواسته تا این پیشنهاد را به رای دوباره اعضا بگذارد. او و همراهانش در مالزی که بودند طوری حرف زدند که خروجی اش شده افزایش احتمال کیفی سازی لیگ برای خروج از یک بن بست. آنها تصمیم شان را در روزهای منتهی به نوروز می گیرند تا اصلا کسی نفهمد چه اتفاقی افتاده و کی افتاده.