خاطراتی ازاعتراض سیاسی درمسابقه فوتبال

رجانیوز: عزت الله مطهری (عزت شاهی) از مبارزین شناخته شده و مقاوم دوره طاغوت است که درعرصه های مختلفی ازمبارزات حضور فعال داشته و از آنها خاطرات خواندنی فراوان دارد. یکی ازعرصه های شورانگیز و افتخار آفرین مبارزاتی او و برخی از مبارزین شجاع دیگر از قبیل شهید لاجوردی، استفاده از فرصت به وجود آمده درمسابقات فوتبال آسیایی در تهران برای اعتراض به اشغالگری و ظلم صهیونیست ها بود که نقطه اوج آن در بازی ایران و اسرائیل تبلور یافت. بهتر است جزئیات این رخدادها را از زبان عزت الله مطهری بخوانیم:

در سال 1349 در بازیهای آسیایی فوتبال که در ایران برگزار شد، قرار بود بازیکنان اسرائیلی هم به ایران بیایند. ما دو ماه جلوتر با خبر شدیم، از آنجا که احساسات ما به خاطر آتش زدن مسجد الاقصی جریحه دار شده بود، این مسابقه فرصت خوبی بود تا انتقام خود را بگیریم و نسبت به ارتباطات دولت ایران با اسرائیل اعتراض کنیم. در این اندیشه بودیم که کاری شبیه به حادثه فرودگاه مونیخ به وجود آوریم که در آن یازده اسرائیلی کشته شدند.

خلق چنین صحنه و حماسه ای شد هدف و آرزوی ما، برای این منظور لازم بود ما که به دنبال مسابقه و قیل و قال بازی نبودیم، چندین مرتبه به استادیوم امجدیه برویم و موقعیت آنجا را با امکانات و استعدادهای خود بسنجیم. در ارزیابی و شناسایی های خود از محل های استقرار و دروازه های ورود و خروج به این نتیجه رسیدیم که عملیاتی چون عملیات مونیخ در امجدیه در حد ظرفیت و امکانات ما نیست و ما فاقد تیراندازان و تفنگداران مجرب و ماهر هستیم. نتیجه این کار فقط از بین رفتن خومان است، لذا از ترور و عملیات تروریستی منصرف شدیم و شروع کردیم به پخش اعلامیه هایی علیه اشغالگری اسرائیل و تبلیغ به نفع فلسطین.

مسابقات حدود ده دوازده روز طول کشید و ما از شب اول که مسابقات شروع شد در امجدیه هر شب حدود ده هزار تراکت و اعلامیه چاپ و پخش می کردیم، برای پخش اعلامیه در امجدیه با چهار گروه در چهار طرف امجدیه مستقر شدیم، طریقه پخش هم به این صورت بود که هر فرد به اندازه مصرفش اعلامیه می برد، صد یا دویست اعلامیه را یکباره می انداختند تا اگر گیر افتاد و بازرسی بدنی شد دیگر مدرکی همراهش نباشد. با رد و بدل شدن هر شوت حساس در مسابقه صدای تماشاچی ها به آسمان بر می خاست و ما در این لحظه ها دسته، دسته اعلامیه بر سر آنها می ریختیم که مردم اول فکر می کردند که تکه های کاغذ را برای شادمانی پخش می کنیم. بچه های مجاهدین قاپ برخی دوستان ما را دزدیده بودند... کلمه " خلق " در قرآن بسیار به کار رفته، اما مارکسیست ها اصطلاحاً از آن برای بیان ایدئولوژی کمونیستی خود استفاده می کردند، این دوستان فریب خورده ما هم بدون بیان حرف دل خود، اصرار داشتند که از این واژه در اعلامیه های خود استفاده کنیم و مثلاً بگوییم خلق ایران از خلق قهرمان فلسطین حمایت می کند.

ما با این خواسته آنها موافق نبودیم و کلمات متناسب با منش و بینش خود را به کار می بستیم، در ابرام این نظر من حتی یک شب از انتشار اعلامیه دست کشیدم و گفتم تا تکلیفم مشخص نشود این کار را نمی کنم، تا این که دو تن از دوستان آمدند و گفتند هر طور که فکر می کنی صحیح است، اعلامیه ها را بنویس و تکثیر کن. در روز اول مسابقه پرچم کشورهای مختلف از جمله پرچم اسرائیل دور تا درو استادیوم در اهتزاز بود. برای آتش زدن پرچم های اسرائیل، هر چهار دسته وارد عمل شدیم، برای این کار تافت (آب پاش) هایی را پر از بنزین کرده با خود به استادیوم بردیم، در لحظه ای که هیجان و شور مردم شدت می گرفت، پرچم های مزبور را در همان حالت اهتزاز به آتش می کشیدیم، از فردای آن روز تمام پرچم ها را به غیر از پرچم ایران جمع کردند، البته در جایگاه مخصوص مقامات که به شدت محافظت می شد و در دسترس ما نبود، پرچم هایش را دست نزدند. همه بازی ها انجام شده بود، آخرین بازی، بازی تیم ملی ایران با اسرائیل بود، برای این روز ما یکسری پلاکارد که با دو چوب افراشته می شد درست کردیم و در کنار کلیسایی که در نزدیکی امجدیه بود گذاشتیم و مردم را برای برداشتن پلاکاردها تحریک و تشویق می کردیم. متن پلاکاردها در محکومیت اسرائیل و دولت ایران و حمایت از مردم فلسطین بود و در شعارهایی هم که سر داده می شد حساب مردم را از دولت ایران جدا می کرد.

در زمان نخست وزیر اسرائیل خانم گلدامایر بود و در مقابل اسرائیل، فردی که مبارزات مردمی را هدایت و رهبری می کرد آقای یاسر عرفات بود، شعارها هم علیه گلدامایر و به دفاع از عرفات بود. در آن روز تیمسار طاهری فرمانده کماندوها خود به استادیوم آمده بود، هنگامی که بازی به پایان رسید و اوضاع شلوغ شد، یکی از دوستان ما با چوب محکم زد به سر طاهری و در جمعیت گم شد، طاهری و مأمورین خشمگین اطرافش، به خاطر ازدحام جمعیت ضارب اصلی را نیافتند و یک نفر دیگر را گرفتند و همان جا کتکش زدند و به داخل اتومبیل انداختند و بردند. طاهری که نزد زیر دستانش خجالت زده شده بود چون ماری زخمی به خود می پیچید، او خیلی خشن و وحشی بود، در سال 51 وی توسط مفیدی ترور شد. این مسابقه برای رژیم اهمیت زیادی داشت و نمی خواست که پس از پایان مسابقه اجتماع و یا تظاهراتی صورت بگیرد. لذا پیشاپیش اتوبوس های دو طبقه شرکت واحد را برای نقل و انتقال سریع تماشاچیان تهیه و در مقابل امجدیه متوقف کرده بود، بچه ها با پرت کردن حواس پلیس و رانندگان بیشتر اتوبوس ها را پنجر کردند.

من برای آتش زدن چند مکان خود را آماده کرده بودم و چند شیشه کوکتل مولوتف پرتابی را در جیب های کت گشادی که به تن داشتم، جاسازی کرده بودم، به خاطر همین بچه ها به من می گفتند : "یان پالاش" قرار بود که من نزدیک سینما " ب. ب " منتظر بمانم تا پس از پایان بازی وقتی جمعیت به آنجا رسید، کوکتل ها را بین بچه های گروه تقسیم کنم، من این مدت را کنار جوی آب سپری کردم تا اگر یکی از شیشه ها آتش گرفت آن را به جوی آب و زیر پل بیندازم. نحوه و تهیه کار کوکتل مولوتف های پرتابی به این شکل بود که ما بنزین و اسید را به داخل شیشه می ریختیم، درش را پارافین می زدیم و می شستیم تا نشت نکند، کلرات و گوگرد را هم داخل مشما ریخته و شیشه را درون آن می گذاشتیم، پس از پرتاب و شکسته شدن شیشه، بنزین با کلرات ترکیب می شد و آتش می گرفت. در آن بازی ما خیلی دلمان می خواست که اسرائیل ببرد تا احساسات مردم جریحه دار شود و بتوانیم از آن به سود اهداف خود و علیه رژیم استفاده کنیم، در نیمه اول بازی ایران یک هیچ جلو بود و در نیمه دوم اسرائیل آن را جبران کرد و یک یک مساوی شدند، نتیجه کار به وقت اضافه کشیده شد که ایران توانست گل برتری را درون دروازه حریف بنشاند. این گل، شادی و هلهله مردم را به همراه داشت و این دلخواه ما نبود، اگر اسرائیل در این بازی می برد کار ما آسان تر می شد و به راحتی می توانستیم از احساسات مردم علیه اسرائیل و رژیم شاه استفاده کنیم، با این حال مأیوس نشدیم و به اهداف و برنامه های خود امیدوار بودیم. ساعت 8 عصر پس از کلی لحظه شماری مسابقه با پایان رسید، با از کار افتادن اتوبوسهای شرکت واحد جمعیت از خیابان روزولت (شهید مفتح) پایین آمدند، در انتهای خیابان روزولت جمعیت به سه دسته تقسیم شد، یک دسه به سمت میدان فوزیه (امام حسین) و دسته دیگر به سمت چهارراه مخبر الدوله رفتند، جمعیت اصلی هم به سوی میدان فردوسی و 24 اسفند (انقلاب) هدایت شدند. من شیشه های کوکتل مولوتف را بین بچه ها تقسیم کردم، بچه ها یکی را در اطراف میدان فردوسی و یکی را هم در چهارراه حسن آباد به داخل ماشین پلیس انداخته آنها را به آتش کشیدند.