اشرافیگری مدیران از زمان موسوی شروع‌ شد

به گزارش 598، بولتن نیوز به نقل از فرهیختگان، مرتضی نبوی در بخشی از سخنرانی خود به رانت هایی اشاره کرد که در دهه 60 و 70 شکل گرفت و موجب شبکه شدن بخشی از مدیران شد.

نبوی گفت: شرایط زمان جنگ بود؛ اما سیستم رانتی جذابی ایجاد می کرد که چسبندگی شان را به دستگاه اجرایی، ادامه بدهند. مثلا همان زمان که وزیر بودیم، با چند نرخی ارز و کالاها مواجه بودیم. مثلا خودرو یک قیمت رسمی داشت و یک قیمت بازار آزاد. اگر کسی می توانست یک پیکان صد هزار تومانی بخرد، دم کارخانه یک میلیون تومان می فروخت. این امتیازات با اصرار بر اینکه نرخ ارز را هفت تومان و قیمت های رسمی را ثابت نگه دارند، پدید آمد.

وی تصریح کرد: همان زمان نیز که جنگ بود، کلا وزیر صنایع سنگین که بهزاد نبوی بود، برای هر وزارتخانه یک سهمیه خودرو می داد. مثلا می گفت، آقای وزیر، این پنج خودرو را به مدیران خودت بده. این خودرو با تفاوت صد هزار تومان و یک میلیون تومان، برای بعضی از مدیران امتیاز درست کرد. آرام آرام این سیستم مدیریت بروکراسی زیر زبان مدیران مزه کرد و گرایش داشتند که این وضعیت حفظ شود. چون بیرون دولت این خبرها نبود. باید به نوبت می رفتند و پول بریزند و... اما این یک امتیاز شد. یا زمین هایی را در مناطق مختلف ارزان می دادند. نبوی ادامه داد: یادم می آید تا زمانی که ما بودیم مقاومت کردیم اما بلافاصله پس از ما، تلفن هم همین گونه شد. در بازار گران بود. به کارمندان و مدیران، بدون نوبت می دادند و در بازار می فروختند. یا همان زمان ها در وزارت علوم، برای فرزندان هیات علمی، انتقال به تهران را پیش بینی کردند. هر دستگاهی به فراخور حال خودش، امتیازاتی تعریف کرد و به مدیران مزه کرد و تلاش کردند که در سیستم پرامتیاز بمانند که این امتیازات از قبل رانت نفت بود.

وی با اشاره به اینکه سیستم بروکراسی در دولت موسوی شکل گرفت، گفت: این سیستم در دولت مهندس موسوی شکل گرفت و در دولت های بعد هم ادامه پیدا کرد.

وی افزود: این آن چیزی شد که ما دیدیم در جمهوری اسلامی یک اشرافیت جدیدی به تعبیر مقام معظم رهبری شکل گرفت. در زمان آقای موسوی این امتیازات کمی مراعات می شد اما بعدا رسما مدیران گفتند که ما تافته جا بافته هستیم و مدیران بالاتر باید امتیازات بیشتری داشته باشند. اتاق ها و دکورشان متناسب با شأن شان باشد. چیزی که تحت عنوان مانور تجمل مطرح و این فاصله و شکاف بین کارگزاران و مردم ملموس شد.