سايت اين شورا در تحليلي به قلم داريل كيمبل نوشت: «ما گسترده ترين و شديدترين
تحريم ها را عليه ايران اعمال كرده ايم و با اين حال ايران متاسفانه هنوز در ارتباط
با سانتريفيوژها در حال پيشرفت است».
وي با اشاره به نشست آلماتي و توافقات مطروحه در آن نشست گفت: به گمان من، دور
مذاكرات آلماتي همان نتيجه اي را داشت كه بايد انتظارش را مي داشتيم كه عبارت است
از پيشنهادهاي اصلاح شده و تبادل نظرات. هيچكس نمي بايست انتظار پيشرفت از اين
مذاكرات داشته باشد. از دور قبلي مذاكرات تقريبا 8 ماه گذشته و ما به مدت 10 سال
سرگرم مذاكره درباره بحران هسته اي ايران بوده ايم. از اين رو قابل درك است كه
پيشرفت تنها از طريق مذاكرات جدي و پايدار به دست مي آيد و اين بسيار مثبت است كه
دو طرف بر سر مذاكرات كارشناسي در 18 مارس در استانبول و دور ديگري از مذاكرات
سياسي در روزهاي 5 و 6 آوريل در آلماتي توافق كردند.
وي در عين حال درباره مثبت يا مفيد بودن مذاكرات گفت: من موافقم كه اين مذاكرات
تنها مفيد بود زيرا ما هنوز به يك نتيجه ملموس نرسيده ايم.
كيمبل با تأكيد بر اينكه شرايط امروز با 5 سال پيش فرق كرده تأكيد كرد: ما امروز در
شرايطي هستيم كه نسبت به پنج سال پيش بسيار متفاوت است. ما ديگر به دنبال تعليق
كامل و دائمي تمام فعاليت هاي غني سازي در ايران نيستيم و دليل اين امر نيز آن است
كه اين ديگر گزينه اي واقع بينانه يا عملي نيست. ايران متاسفانه تعداد بسيار زيادي
سانتريفيوژ نصب كرده است.
وي خاطرنشان مي كند: آنها سرمايه گذاري سياسي، اقتصادي و مالي زيادي در اين كار
كرده اند و ديگر مايل به مذاكره براي كنار گذاشتن آن نيستند. اكنون مسئله حياتي اين
است كه آنان را از غني سازي در سطوح بالاتر منع كنيم.