"مذاكره بدون ايجاد نا آرامي بي‌فايده است"

به گزارش 598 به نقل از کیهان، وزير خارجه سابق اسرائيل كه اكنون موقتاً رياست كميته روابط خارجي كنست (پارلمان) را برعهده دارد، در واكنش به مذاكرات قزاقستان گفت: اسرائيل اميدي به اين مذاكرات ندارد زيرا مي داند هدف حكومت اسلامي از اين مذاكرات، تلف كردن وقت است. ايران با سرعت در برنامه هسته اي پيش مي رود و جامعه جهاني قادر نيست درك كند كه تحريم ها به تنهايي قادر نيست ايران را باز دارد.

 

شايان ذكر است وندي شرمن معاون وزيرخارجه آمريكا كه در مذاكرات قزاقستان شركت داشت، پس از پايان مذاكرات مستقيماً از آلماتي به تل آويو رفت و ضمن ديدار با شيمون پرز گزارشي از اين مذاكرات را به وي ارائه كرد. دولت آمريكا خود را ملزم به ارائه اين قبيل گزارش ها مي بيند. رئيس رژيم كودك كش اسرائيل در اين ملاقات مدعي شده، ايران مايه ننگ جامعه بشري است.

 

همزمان مؤسسه سياست خاور نزديك واشنگتن در گزارشي كه به تحليل مذاكرات قزاقستان اختصاص داشت نوشت: واشنگتن به جاي تلاش براي يافتن رويكرد جايگزين، بايد تحريم هاي هدفمند و تهديد نظامي معتبر و نزديكي به اپوزيسيون رژيم اسلامي را تقويت كند.

 

مايكل سينگ مدير مؤسسه واشنگتن در اين تحليل تأكيد مي كند: راهبرد واشنگتن در قبال ايران بر يك رويكرد دو مسيره مبتني بوده است هر چند براي مدتي تنها مسير تحريم ها عملي شده و مسير مذاكرات دچار ركود بوده است. با اين حال فشارهاي اقتصادي نشانه هايي از ناآرامي يا شكاف در ميان رژيم پديدار نكرده و از اين رو منجر به تغيير راهبردي مطلوب در ميان مقامات ايران نيز نشده است.

 

وي مي افزايد: اين ناكامي تا حدي ناشي از تك بعدي نگري در سياست آمريكا بوده است؛ در حالي كه تحريم ها تقويت شده اند، ساير اشكال فشار از بين رفته يا مورد استفاده قرار نگرفته اند. به عنوان مثال، واشنگتن تلاش زيادي براي حمايت از مخالفان ايراني يا پر رنگ ساختن موارد نقض حقوق بشر رژيم انجام نداده است. و در حالي كه مقام هاي آمريكايي همچنان تأكيد مي كنند كه گزينه نظامي همچنان مطرح است، اعتبار اين گزينه با خارج شدن يك هواپيمابر از خليج فارس، ترديد آمريكا از مداخله نظامي در سوريه و معرفي يك وزير دفاع كه به مخالفت با فشار نظامي بر ايران معروف است، تضعيف شده است.

 

«سينگ» خواستار احياي راهبرد 4 محوري آمريكا شد و نوشت: بايد ضمن تشديد تحريم ها و تقويت اعتبار تهديدهاي نظامي، حمايت از اپوزيسيون جمهوري اسلامي و كمك به آنها افزايش يابد و وجهه بين المللي مخالفان را تقويت كند. همچنين بايد درها را بر روي مذاكرات مستقيم با ايران باز گذاشت تا حسن نيت خود را ثابت كنيم(!).

 

توماس پيكرينگ ديپلمات سابق آمريكايي نيز در وبسايت «راديو سراسري بين المللي» نوشت: «با وجود شكست آمريكا در تغيير رژيم ايران و سركوب اپوزيسيون از سوي حاكميت، واشنگتن بايد سياست حمايت از گروه هاي مخالف را در پيش بگيرد. بحث هاي مربوط به سياست تحديد نفوذ به طور معمول متضمن پذيرش جمهوري اسلامي به عنوان يك قدرت هسته اي حتمي و توسل به سياست بازدارندگي براي برخورد با يك ايران هسته اي است. پذيرش ايران هسته اي به منزله فاجعه براي آمريكاست. از طرف ديگر، استفاده كوتاه مدت از ابزار نظامي اين روشي ممكن و عملي نيست».

 

به گفته پيكرينگ كه زماني نماينده آمريكا در سازمان ملل بود، تحريم ها به تنهايي كافي و مؤثر نيست.